Road trippin'

Op dinsdag 19 maart doen we niet veel. We slapen uit, doen de was, genieten van ons heerlijke AirBNB huis in Christchurch en Fabiënne speelt haar eerste echte spel op de Xbox One (vliegen met Peter Pan in de Disney World game), wat ze verrassend snel doorheeft.

Woensdag gaan we richting het strand van Christchurch. We kiezen op de kaart een strand wat enigszins in de buurt van ons huisje ligt en ook nog een pier lijkt te hebben. Op weg naar het strand rijden we door een enorm langgerekte nieuwbouw wijk van Burwood. We kijken onze ogen uit. Elk huis is anders, nagenoeg allemaal zijn ze gelijkvloers, ze hebben allemaal een eigen oprit en een redelijk grote tuin rondom. Aan de voorkant zien alle tuintjes er groen en verzorgt uit en de straten zijn brandschoon. We concluderen dat het grote verschil met Nederland toch echt het feit is dat ze hier nog voldoende ruimte hebben, waardoor een stukje eigen grond voor veel meer mensen betaalbaar is. Rijtjeshuizen of zelfs 2-onder-een-kap-woningen kennen ze hier dan ook niet. Eenmaal bij het strand aangekomen, parkeren we gratis (!) op 50 meter van Brighton Pier (dat moet je eens in Scheveningen proberen 😊). Op de pier zelf is niet zoveel te beleven. We lopen tot het einde van de pier en daarna weer terug. Onderweg zien we een paar borden met informatie over welke vissen je hier kunt vangen en er staan dan ook enkele vissers. Verder surfen er 2 mannen op de golven rondom de pier, maar daarmee houdt het dan ook wel op. Aan het begin van de pier is een groot nieuw informatiecentrum gebouwd met daarnaast een prachtige nieuwe speeltuin. Fabiënne vermaakt zich hier uitstekend in een zandbak die vol ligt met scheppen/emmers en kiepwagens. Na bijna een uur spelen lopen we nog even vanaf de pier de aangrenzende winkelstraat van New Brighton in. We komen er niet echt achter of het nu laagseizoen is voor deze winkelstraat (de zomer in Nieuw Zeeland loopt op zijn einde) of dat het strand van New Brighton gewoon minder populair is geworden. Maar veel winkels zijn gesloten of lijken (in onze ogen in ieder geval) aan vernieuwing toe. We eten uiteindelijk maar een broodje bij de Subway, aangezien we geen ander aantrekkelijk restaurant tegenkomen. En daarna lopen we terug naar de auto en rijden we rustig terug naar ons huis.

De volgende dag (donderdag 21 maart) is al weer onze laatste dag in Christchurch en ook in Nieuw Zeeland! We hebben met de eigenaren van het AirBNB huis geregeld dat we om 12:00 uit mogen checken, zodat we even rustig de tijd hebben om onze koffers goed in te pakken. We zijn uiteindelijk blij dat we met Emirates vliegen, want daar mag je 30 kilo per persoon meenemen. Allebei onze koffers zijn namelijk ruim boven de 25 kilo. Maar goed, alles past er wel in. We ruimen het huisje nog even netjes op en laten de koelbox die we aan het begin van onze reis hebben gekocht hier achter. Hopelijk heeft iemand anders er nog iets aan.

Rond 12:00 rijden we weg bij het huisje en rijden we Christchurch in. We stoppen bij de memorial voor de 185 overleden mensen tijdens de aardbevingen in 2011. Dit is gesymboliseerd door 185 witte stoelen op een grasveldje neer te zetten. Er staan heel veel verschillende stoelen, van eetkamerstoelen, tot babystoeltjes, tot rolstoelen. De verscheidenheid aan stoelen en de lange rij aan stoelen maakt wel heel erg treffend duidelijk hoeveel slachtoffers er zijn gevallen.

Net achter deze memorial staat de nieuw gebouwde tijdelijke kerk van Christchurch. De grote kerk in het centrum van Christchurch is zo zwaar beschadigd en zelfs grotendeels ingestort dat deze niet meer bruikbaar is. Restauratie gaat nog vele jaren duren, waardoor de kerkgemeenschap naar een alternatieve oplossing heeft gezocht. Ze vonden deze bij een Japanse architect die in Japan een kerk heeft gebouwd van voornamelijk karton. Deze architect heeft ook voor Christchurch een kerk ontworpen en die binnen 2 jaar gebouwd met ijzeren pilaren, omwikkeld met dik karton, veel golfplaten en heel veel hout uit de omgeving. Van buitenaf ziet het er een beetje gek uit, een soort grote driehoek die ook nog eens niet symmetrisch is. Maar vanaf de voorkant ziet het er door het glas-in-lood raamwerk wel meteen weer herkenbaar als een kerk uit. Eenmaal binnen worden we hartelijk ontvangen door een aantal vrijwilligers. Een van de vrijwilligers is een 94 jarige dame die een praatje met ons komt maken en Fabiënne aan een tekentafel ‘parkeert’, zodat wij rustig even door het kerk(je) kunnen lopen. Het is heel indrukwekkend om te zien wat er met zo weinig middelen is gemaakt en het is ook mooi om te horen hoe enthousiast en open de vrijwilligers vertellen over hun kerk. Op een gegeven moment komt de pastoor van de kerk ook nog even langs en krijgen we te horen dat hij druk bezig is met het organiseren van de herdenking van de schietpartij bij een moskee in Christchurch eerder deze week. Die herdenking was diezelfde avond, maar daar kunnen wij niet bij zijn, want dan zitten wij al in het vliegtuig. We branden wel een kaarsje voor de slachtoffers van deze aanslag en een voor de aanslag in Utrecht. We zijn dan wel niet gelovig maar vonden dit toch een mooi gebaar.

We stappen weer in de auto en kiezen op goed geluk een straat uit in Christchurch waar volgens Google Maps een aantal restaurants bij elkaar in de buurt moeten zitten. Zodra we de straat inrijden hebben we een beetje onze bedenkingen bij deze straat, maar even later blijken er toch echt een enorme berg restaurants aan de rand van een klein winkelcentrum te zitten. We eten dan ook een uitgebreide (en late) lunch bij de Lone Star en rijden daarna door naar een benzine pomp in de buurt van het vliegveld om onze auto vol te tanken. Met een volle tank leveren we onze huurauto weer in bij Dollar Rentalcars in wat lijkt op een uit de kluiten gegroeide garage. Niet helemaal wat we ons bij een verhuurmaatschappij voorstellen, maar we worden wel heel netjes geholpen. We blijken bijna 5500 kilometer gereden te hebben de afgelopen 6 weken in Nieuw Zeeland, dat is ongeveer de helft van wat we normaal in een heel jaar rijden in Nederland! 😊

Met een busje worden we netjes afgezet op het vliegveld en we zijn dan ook netjes op tijd om in te checken. We vliegen met de maatschappij Emirates en deze staat erom bekend dat hij voornamelijk met de Airbus A380 vliegt. Dit is het grootste passagiersvliegtuig ter wereld en bestaat uit 2 volledige lagen voor passagiers en biedt ruimte voor 800 mensen. Ons vliegtuig lijkt nagenoeg vol te zitten (iig in de economy class) en vertrekt netjes rond 19:45 lokale tijd.

Na een kleine 3 uur landen we in Sydney voor een tussenstop. Wat we echter niet hadden verwacht is dat we allemaal het vliegtuig uit moeten, alles mee moeten nemen en door de security-checks van Australië moeten. Het is daarna ook zeer onduidelijk naar welke gate we weer toe moeten en hoe laat ons vliegtuig dan precies vertrekt. Gelukkig blijken we niet de enige te zijn, want in de rij voor de security-check komen we meerdere Nederlanders tegen met hetzelfde probleem. Met zijn allen vinden we uiteindelijk wel weer de juiste gate (waar nog geen enkel bestemming op de borden staat) en mogen we na ongeveer een uur weer boarden. Ook dit verloopt wat rommelig, maar uiteindelijk vertrekt ook dit vliegtuig weer redelijk op tijd richting onze eindbestemming Dubai.

Deze vlucht duurt in totaal 14 uur. Volgens onze biologische klok (Nieuw Zeeland tijd) zijn we ondertussen al 15 uur wakker en Fabiënne valt dan ook al redelijk snel in slaap in het vliegtuig. Het vliegtuig zelf is van binnen echt opvallend stil, zelfs zo stil dat ik de noice-canceling functie van mijn koptelefoon niet nodig heb. Nadeel hiervan is dan wel weer dat je de geluiden van de andere passagiers beter hoort. We blijken in een deel van het vliegtuig te zitten waar meerdere gezinnen met kleine kinderen zitten en elke keer als ik net een beetje in slaap val, hoor ik een kind huilen. Omdat ik bang ben dat dit Fabiënne is, schrik ik hierdoor steeds weer wakker, waardoor ik uiteindelijk maar enkele losse uurtje slaap.

We komen daarom allemaal redelijk moe aan in Dubai rond 5:00 in de ochtend (lokale tijd). De koffers hebben we snel weer bij elkaar en ook de douane komen we erg soepel doorheen. We staan dan ook voor 6-en al buiten bij de taxi’s en worden door een Indiaanse vrouw naar ons hotel gereden. Onderweg vertelt ze dat ze gescheiden is van haar man in India en de voogdij over haar 2 kinderen heeft gekregen. Ze is 11 jaar geleden uit India verhuist naar Dubai, omdat ze hier daadwerkelijk werk kon vinden en verteld trots zo te studie van haar 2 kinderen kan betalen, die nu 16 en 14 zijn. Pas na een paar minuten beseffen Angelica en ik ons nagenoeg tegelijkertijd dat haar kinderen nog steeds in India zijn en dat ze in haar eentje naar Dubai is gekomen. Ze blijkt 4x per jaar een week naar haar kinderen te gaan en de rest dus in Dubai aan het werk te zijn. Wat een moeilijke keuze moet dat zijn geweest!

Verder vertelt ze ook nog dat het sinds dit weekend pas toegestaan is voor haar om in Dubai ook alleen mannen te vervoeren in haar taxi. Tot voorkort mocht ze alleen gezinnen of vrouwen/kinderen vervoeren. Het was voor een vrouw(-elijke chauffeur) namelijk verboden om met een vreemde man in één auto te zitten. Dat beperkte het aantal ritten dat zij uit kon voeren dus best wel. Gelukkig past Dubai de wetten steeds meer aan richting de moderne tijd.

De rit naar ons hotel duurt nog geen 15 minuten en we staan dus nog voor 6:30 op de stoep bij ons hotel. We mogen officieel pas inchecken vanaf 14:00 en helaas hebben ze niet eerder al een kamer voor ons beschikbaar. We geven onze koffers af in het hotel en lopen daarna wat doelloos rond langs het water waar ons hotel aan ligt. Na ongeveer een uur hebben we dat wel gezien en besluiten we terug te lopen naar het hotel. Daar heeft inmiddels een wisseling van de wacht plaatsgevonden achter de receptie en nu blijkt er wel wat eerder een kamer beschikbaar te zijn. We wachten uiteindelijk nog ruim een uur in de lobby tot we naar onze kamer kunnen en rond 11:00 ploffen we allemaal uitgeput op bed. We vallen dan ook alle 3 in slaap om pas rond 18:30 weer wakker te worden…

We hebben nu allemaal redelijk honger en besluiten op zoek te gaan naar wat eten. Het plan is om met de metro naar een verlicht park te gaan waar onze taxi chauffeur over vertelde. We zoeken via Google Maps een restaurant uit daar in de buurt en gaan op weg naar de metro. De metro ligt op loopafstand van het hotel. Er blijkt een flink plein achter ons hotel te liggen waar de hele dag en nacht bedrijvigheid lijkt te zijn. Hier vinden we ook de ingang voor de metro en deze oogt super modern, groot en vooral heel schoon. We kopen een rode ov-chipkaart waarmee voor omgerekend 1 euro 25 per persoon naar elke halte in Dubai kunnen rijden (Fabiënne mag nog gratis mee). Het metro netwerk bestaat op dit moment maar uit 3 lijnen, waarvan er één maar heel kort is (en ver uit onze richting ligt). Het is voor ons dus super overzichtelijk, we hoeven maar 2 lijnen in de gaten te houden en de eerste halte na onze opstapplaats is al een knooppunt voor deze 2 lijnen.

Met de metro rijden binnen een kwartier naar onze bestemming en we stappen uit in een straat vol met hoge torens. Onder elk van deze torens zitten kleine/grotere winkels en één daarvan is het Italiaanse restaurantje wat we uitgezocht hebben. Volgens sommige recensies (wederom op Google Maps) zit dit restaurant hier al meer dan 20 jaar. Het restaurant is niet groot, maar zit wel goed vol. Ze hebben voor ons nog een plekje en we eten 2 lekkere pizza’s en Fabiënne krijgt patat. Uiteindelijk rekenen we nog geen 40 euro af voor een voorgerecht, hoofdgerecht en 2 mixdrankjes. Het is ondertussen negen uur geweest en de vermoeidheid slaat bij ons alle drie weer toe. We besluiten daarom maar lekker terug te gaan naar het hotel om zo direct weer een beetje in het Dubai ritme te komen.

Fabiënne wordt helaas om 3:30 wakker en kan niet meer slapen. Ze wil gelukkig wel rustig op haar bed iPad kijken, zodat Angelica en ik nog even rustig kunnen blijven liggen. Rond 7 uur gaan we ontbijten en het valt echt op hoe erg het personeel met Fabiënne in de weer is. Ze willen allemaal met haar op de foto en ze wordt aan de hand meegenomen om al het personeel in de eetzaal te ontmoeten. Gelukkig vind Fabiënne dit best grappig en ze huppelt vrolijk mee. Na het ontbijt gaan we met de metro naar de WAFI shopping mall. In deze mall zit een grote Carrefour (supermarkt) en ook een zaak genaamd Kids Connection (indoor speeltuin). De mall blijkt erg groot te zijn, maar een duidelijke ingang kunnen we niet vinden. We dwalen een beetje rond het complex en op een gegeven moment lopen we langs een prachtig buitenzwembad dat onderdeel blijkt te zijn van het piramide vormig hotel dat naast de mall ligt. We vragen uiteindelijk aan een bar-medewerker hoe we in de mall uitkomen en mogen dwars door het hotel naar de voorkant van de mall.

In de WAFI mall blijkt een science exhibition te zijn (WAFI Science Factory). Deze tentoonstelling is erg interactief en gericht op kinderen. Ze kunnen bijvoorbeeld zien hoe het menselijk lichaam in elkaar zit (en dit ook uit elkaar halen). Ze leggen uit hoe een katrol werkt, hebben verschillende apparaten die op geluid reageren en ook een levensgrote zenuwspiraal. Bij elk van de stands staat een vrijwilliger (?) die uitleg geeft en kun je stempels krijgen op een soort spaarkaart. We vinden het zo leuk om te doen, dat we alle stand aflopen en uiteindelijk met een volle spaarkaart een certificaat krijgen dat we echte onderzoekers zijn. 😊

De indoor speeltuin (Kids Connection) vind Fabiënne helemaal geweldig. Ze heeft binnen no-time contact met verschillende kindjes en ze rennen en vliegen achter elkaar aan. In tegenstelling tot een Nederlandse MonkeyTown is het hier helemaal niet zo druk en lijkt er zelfs wel meer personeel dan spelende kinderen. Dit personeel houdt de kinderen goed in de gaten en helpt de kinderen zelfs. Ouders kunnen dus rustig langs de kant blijven zitten. Het valt ons ook op dat er veel kinderen zijn met een au-pair of nanny. Schijnbaar heeft niet iedereen zelf zin/tijd om met zijn kind naar een speeltuin te gaan. Na 2 uur intensief spelen moet Fabiënne uit de speeltuin (je koopt een kaartje voor 2 uur). Ze is helemaal bezweet en heeft echt al haar energie verbruikt tijdens het spelen. We gaan daarom terug naar het hotel en bestellen daar roomservice. Dit is verrassend goedkoop, voor 15 euro hebben we een goede hamburger en een lekker bord rijst met kip. Fabiënne was onderweg naar het hotel al in slaap gevallen en die slaapt in het hotel ook aan één stuk door.

De volgende morgen (zondag 24 maart) wordt Fabiënne dan ook al weer vroeg wakker (deze keer is het half 6). Ze kijkt weer even wat iPad en wederom rond 7 uur zitten we aan het ontbijt. Na het ontbijt gaan we met de metro naar de Dubai Mall. Naast de Dubai Mall ligt de Burj Kalifa, met 828 meter de hoogste toren van de wereld! We hebben kaartjes gekocht om naar de 124e etage te gaan en daar voor mij ook een Virtual Reality Experience te doen. Eenmaal boven blijkt het uitzicht een beetje tegen te vallen. Er is veel zand in de lucht, waardoor je helaas niet heel Dubai kunt zien. Het grootste gedeelte van de 124e etage is binnen achter glas, waardoor Angelica geen last heeft van haar (lichte) hoogtevrees. Tijdens de VR experience heb ik dat echter wel! Het verhaal is dat ik met een soort radiozender naar de top van de Burj Kalifa moet klimmen. Natuurlijk gaat het laatste stuk niet met een lift, maar met zuignappen over de ramen aan de buitenkant (Mission Impossible anyone?!). Als ik bovenop de toren sta moet ik met een virtuele parachute naar beneden springen. Ik ga zo op in de simulatie dat ik met knikkende knieën naar beneden sta te kijken en niet meer durf te bewegen. Echt heel bijzonder wat een VR-bril met je kan doen!

De rest van de dag lopen we rustig rond in de enorme mall. We vergapen ons aan het enorme aquarium dat zich in de mall bevind en waar zeker 10 haaien, enorme roggen en hele scholen vissen doorheen zwemmen! Er lijkt geen einde te komen aan het aantal merk winkels en aangezien de hele mall ook nog eens 3 etages heeft, kun je hier heel wat kilometers lopen. Rond etenstijd gaan we naar de Cheese Cake Factory in de mall en eten een heerlijke burger en een bord pasta. Als toetje natuurlijk een heerlijke, super machtige cheese cake die we samen delen maar niet eens helemaal op krijgen. Fabiënne heeft hier weinig van meegekregen, want die was in wandelwagen in slaap gevallen. Na het eten lopen we nog naar de fonteinen buiten de mall en krijgen zo een korte show op muziek, waarbij de Burj Kalifa en fonteinen prachtig verlicht zijn. Rond 21:00 gaan we moe maar voldaan terug naar het hotel.

De volgende dag (maandag 25 maart) moeten we vroeg opstaan. We hebben namelijk een tour geboekt naar de Sheik Zayed Grand Mosque in Abu Dhabi. Abu Dhabi is andere emiraat van de Verenigde Arabische Emiraten en ligt op zo’n 120 kilometer vanaf Dubai. We worden bij het hotel opgehaald met een jeep en pikken bij 2 andere hotels nog meer mensen op. Met de jeep rijden we uiteindelijk naar de rand van Dubai om daar over te stappen op een busje dat daar staat te wachten met nog meer mensen. Het busje rijdt in iets meer dan uur naar Abu Dhabi en onderweg vertelt de gids allerlei leuke feiten over Dubai/Abu Dhabi en de moskee die we gaan bezoeken.

Eenmaal aangekomen bij de enorme moskee moet Angelica (en de andere dames) een abaya (zwarte jurk) en hoofddoek aan, welke de gids meegenomen heeft. Mannen moeten een lange broek dragen, de schouders bedekt hebben en mogen geen tatoeages zichtbaar hebben. Voor kinderen gelden dan weer geen speciale regels. We lopen via een kleine glazen koepel op de parkeerplaats langs een security checkpoint en daarna ondergronds naar de ingang van de moskee. Vanaf de ingang mogen we zelf ruim een uur door de moskee lopen en kijken onze ogen uit. Het binnenplein is enorm en volledig van marmer. Elke pilaar en elk stukje muur is ingelegd met andere kleuren marmer en alles blinkt en straalt je tegenmoet. We lopen tussen de pilaren door richting de gebedsruimte. Fabiënne speelt ondertussen verstoppertje tussen de marmeren pilaren, wat leuke foto’s oplevert en vertederde blikken oplevert van de voornamelijk mannelijke bewakers. Eenmaal aangekomen bij de grote gebedsruimte zien we een enorme ruimte waarin 3 enorme kroonluchters hangen. Deze blijken elk meer dan 9000 kilo te wegen en zien er heel indrukwekkend uit. Van de gids hadden we gehoord dat het tapijt in deze ruimte met de hand geweven is. Het schijnt het grootste handgeweven tapijt ter wereld te zijn, waar meer dan 300 mensen 2 jaar aan gewerkt hebben! De details in het tapijt zijn echt prachtig. Via een tuin aan de zijkant van de moskee lopen we terug naar de voorkant en wachten bij de ingang op de rest van de groep. We raken aan de praat met een Indiaanse vrouw die in haar eentje met deze tour mee is. Ze blijkt samen met haar man in Dubai te zijn voor zaken en ze hebben een startup in India voor een smartphone app m.b.t. smart city/smart roads (klinkt erg interessant!). Ze heeft samen met haar man op meerdere plaatsen in de wereld gewoond, maar vind het nu toch wel weer fijn om dicht bij haar familie in India te wonen. Als iedereen compleet is (wat langer duurt dan het gepland uur) lopen we terug naar de bus en rijden terug naar Dubai. Tijdens de rit vallen meerdere mensen in slaap en ook Fabiënne doet even haar ogen dicht.

Als we bij ons hotel aangekomen zijn is Fabiënne weer wakker en besluiten we nog een keer naar de Dubai Mall te gaan. We gaan hier eten bij het Rainforest Café. Het is net of je midden in een oerwoud zit en elk kwartier komen de olifanten, apen, slang en het hele bos tot leven en maakt het geluid. Fabiënne vind het de eerste paar keer eng, maar begint er daarna wel de lol van in te zien. Het eten valt helaas wat tegen, het is duur en smaakt maar matig. De Cheese Cake Factory was gisteren een heel stuk beter. We lopen in de mall nog langs de indoor ijsbaan en enorme waterval, te zot voor woorden dat dit allemaal in een winkelcentrum zit! Daarna kijken we nog een keer naar de fontein show (met andere muziek en lichteffecten dan gisteren) en gaan we uiteindelijk rond acht uur weer terug naar ons hotel. Fabiënne lijkt nu eindelijk ook het Dubai ritme te pakken te hebben en gaat rond half 9 lekker slapen.

Morgen nog één volle dag in Dubai en woensdag vliegen we al weer naar Nederland. De 8 weken vakantie zijn echt voorbij gevlogen!

Wist je dat:

• Metro’s in Dubai geen personeel hebben? Zelfs geen bestuurder?!
• Het weekend in Dubai op vrijdag en zaterdag valt?
• Ze dus op zondag naar school en werk gaan?
• Vrijdag de gebedsdag is? En wij als toeristen dan dus niet naar de moskee mogen?
• Je in Dubai persoonlijke autokentekens kunt kopen?
• Een 3 cijferig autokenteken in Abu Dhabi rond de 50.000 USD kost?
• 2 en 1 cijferige kentekens ook te koop zijn, maar die meer kosten dan een Ferrari?
• Het eiland in Abu Dhabi waarop Ferrari World en het Formule 1 circuit liggen, is aangelegd voor 40 miljard dollar?
• Heel de stad Dubai voor nog geen 20 miljard is gebouwd?
• Een public school voor expats in Dubai niet gratis is? Dit zo’n 2000 USD per jaar kost?
• De overheid in Dubai doorleren stimuleert door deze 2000 USD te vergoeden als je gemiddeld voor alle vakken (4 jaar lang) een 8 of hoger hebt gehaald?
• Er private schools zijn? Die beginnen bij $6000 en oplopen tot zo’n $30000 per jaar?
• Dubai maar 4% van alle olie in de Verenigde Emiraten produceert?
• De overige 96% door Abu Dhabi wordt geproduceerd?!
• Een kamer van 40m2 aan de rand van Dubai zo’n 1000 USD per maand kost?
• De huur voor een kamer midden in de stad al oploopt naar 1500 USD per maand?
• Dat de bouw van de Grand Mosque 11 jaar heeft geduurd?
• De laatste 3 jaar alleen maar versieringen zijn aangebracht?
• Dat de bouw uiteindelijk 550 miljoen USD heeft gekost?
• Dit niet door de overheid maar door de koninklijke familie zelf is betaald?
• Alle medewerkers van de moskee nog steeds door de koninklijke familie zelf worden betaald?
• Dat koning Zayed de moskee zelf nooit in al zijn pracht en praal heeft kunnen zien, aangezien hij in 2004 is overleden en de moskee pas in 2007 klaar was?
• De maximum snelheid op de snelweg 140 km/u is?
• Wc’s hier bijna standaard een soort korte tuinslang naast de pot hebben hangen?
• Het de bedoeling is dat je hiermee je billen schoonmaakt terwijl je op de wc zit?
• Je daarna alleen nog toiletpapier gebruikt om af te drogen?
• En dit toiletpapier niet doorspoelt, maar in een emmertje naast de pot moet gooien?
• Wij dit, heel eigenwijs, niet doen. En dus gewoon wc papier gebruiken zoals we gewend zijn.
• Mannen een witte djellaba aan hebben en vrouwen een zwarte abaya. Dit is omdat vrouwen geen doorschijnende kleding mogen dragen?
• Vooral de jonge vrouwen prachtig versierde abaya’s dragen met glittersteentjes?
• Het personeel in ons hotel wegloopt met Fabiënne? Soms zelfs letterlijk. Gisteren werd ze meegenomen door een medewerker om even later terug te komen van een winkeltje op de hoek, incl. tasje met snoepgoed waaronder een verrassingsei.
• Wij dit toch een beetje spannend vinden.
• Het ook opvalt dat vooral mannen erg op kinderen gericht zijn. Ze bijvoorbeeld foto’s van hun eigen kinderen aan Fabiënne laten zien, snoepjes geven, zogenaamd Jet afpakken (waar ze natuurlijk geen vrienden mee maken). Ook in de metro zijn het vaak de mannen die een blik werpen in de buggy en vertedert glimlachen.
• Fabiënne gisteren alleen op een bankje in de metro heeft gezeten en zich daardoor een hele grote meid voelde.
• Fabiënne alle stations in het Engels napraatte en dit nog vrij aardig deed ook?