• WERELD TRIP 2017

Wellington dag 1 [25-11-2017]

Maori kano

Vandaag zijn we vanuit Whanganui naar Wellington gereden. Een ritje van zo’n 2,5 uur, als je niet zou stoppen onderweg. Wij hebben het rustig aan gedaan en zo hier en daar even van het uitzicht genoten.

In het plaatsje Otaki zijn we even gestopt om te tanken, een broodje te eten bij Subway en de buitenkant van het historisch treinstation te bekijken. Ze zeggen dat het door de community is opgeknapt, maar volgens ons heeft de community nog wel wat werk te doen voordat dit in originele staat is herstelt. Desondanks was het een leuk uitzicht tijdens het eten van een broodje.

De reis naar Wellington verliep verder voorspoedig. Onderweg nog wel een auto in de berm tegengekomen die op zijn kop lag, aan de andere kant van een hekje, zonder dat het hekje ergens beschadigd was?! Hoe ze dat nu voor elkaar hebben gekregen?! Het ongeluk was schijnbaar net gebeurd, want de wielen van de auto draaiden nog. Er stonden gelukkig al wel zoveel auto’s en bellende mensen omheen zodat er genoeg hulp was. Voor ons een goede herinnering om op te blijven letten op de ‘snelwegen’ in Nieuw Zeeland.

In plaats van naar de camping te rijden, zijn we dit keer eerst naar het grootste museum van Nieuw Zeeland gereden, het Te Papa museum. Deze bevat oa een grote tentoonstelling over de Maori cultuur en een stuk over alle dieren die in Nieuw Zeeland voorkomen.

Het stuk over de Maori was mooi opgezet. Van veel verschillende stammen waren houtsnijwerken, zoals wapens, wandelstokken en zelfs een paar kano’s tentoongesteld. Ook hadden ze een Maori ‘boot’, een huis en een ontmoetingshuis nagebouwd. Mooi om dit nu goed van dichtbij te kunnen zien en te kunnen zien hoe mooi dit er uitziet als het helemaal nieuw is. (of gerestaureerd)

Een ander deel van het museum ging over de immigranten die in de loop der jaren naar Nieuw Zeeland zijn gekomen. Vlak na de 2e wereldoorlog schijnen veel Poolse weeskinderen uit concentratiekampen naar Nieuw Zeeland te zijn gekomen. Ook schijnt de Nederlandse regering in 1960 een deal gesloten te hebben met Nieuw Zeeland zodat Nederlandse arbeiders konden emigreren naar Nieuw Zeeland inclusief baangarantie. In die jaren was er in Nederland (schijnbaar) een overschot aan arbeiders, waardoor veel mensen zonder werk zaten. Nieuw Zeeland betaalde in die tijd de overtocht en zorgde dus voor werk. Geen slechte deal. Alhoewel het meestal wel betekende dat je voor altijd afscheid nam van je geliefden.

Alles bij elkaar hebben we zo’n 2 uur door het museum gelopen. Daarna was Fabienne het ook wel echt zat. Ondanks dat het museum te boek staat als kindvriendelijk, kon ze zich er nog niet echt vermaken. Daarom zijn we rond 16:00 vertrokken en naar onze camping gereden. Deze camping zit officieel nog wel in Wellington, maar ligt eigenlijk net boven de stad. Hierdoor moesten we dus weer een klein stukje terug rijden via de snelweg.

Op de camping aangekomen heb ik nog even met Fabienne buiten staan spelen met een bal. Op een gegeven moment zien we een aantal bruine eenden aan komen lopen. Fabienne loopt er enthousiast naar toe, maar vergeet even te bukken bij een hekje dat tussen haar en eenden in staat. Natuurlijk moest ze toen even huilen en getroost worden. Terwijl ik haar troostte, kwam een Australisch stel uit hun camper vandaan, om te kijken wat er aan de hand was. Om Fabienne te troosten kreeg ze een zakje met eendenvoer dat ze in de campingwinkel hadden gekocht. Fabienne was natuurlijk direct vergeten dat ze pijn had aan haar hoofd en heeft daarna nog zeker een uur lang heel kleine handjes met voer naar de eenden staan te gooien. Fabienne blij, eenden blij, pappa en mamma blij! ? Toen het eenmaal tijd was om naar bed te gaan heeft ze nog heel lang liedjes gezongen in bed. “Papagaaitje leef je nog?” en “In de manenschijn.” zijn favoriet, al kent ze de tekst maar half.


2 reacties op “Wellington dag 1 [25-11-2017]”

  1. Leendert reageren

    Heel veel mensen waren in West-Europa bang voor een derde wereld-oorlog en wilden hun kinderen een zekerde toekomst bieden. nieuwZeeland en ook Australië Canada e.d. Wilden het land opbouwen en hadden dus mankracht nodig. Zodoende dus de emigratie


    1. Rogier antwoordt op Leendert reageren

      Een hele onderneming in die tijd, zo zagen we in het museum. En ondanks het feit dat Nieuw Zeeland voor werk en de reiskosten zorgde, moesten ze toch helemaal opnieuw starten. Zelfs in deze tijd lijkt mij dat nog een heel grote stap! Maar het heeft Nieuw Zeeland wel gemaakt tot wat het nu is; een hoop verschillende culturen die samen in een prachtig land wonen!


    Jouw reactie

    Je kunt MarkDown gebruiken om jouw reactie opmaak te geven.

    Deze website maakt gebruik van Akismet om spam te verminderen. Lees hier hoe jouw reactie wordt verwerkt.

    Er is iets fout gegaan bij het versturen van jouw reactie. Probeer het nog eens.

    Bedankt voor jouw reactie! Hij wordt getoond op de website zodra deze is goedgekeurd.