Road trippin'

Vandaag is het een bijzondere dag in Amerika, namelijk Memorial Day. Het is eigenlijk precies hetzelfde als onze Dodenherdenking, namelijk het herdenken van slachtoffers van oorlogen, maar ook bijvoorbeeld brandweermensen die tijdens hun werk zijn overleden (denk bijv aan 9/11). Het grote verschil met Nederland is alleen dat dit een officiële feestdag is voor Amerikanen en dus zo’n beetje iedereen vrij is. We verwachten dus eigenlijk heel veel mensen op straat, zeker met dit prachtige weer, maar dat viel allemaal best mee, het was zelfs rustiger op straat dan wij gewend waren.

Aangezien het Memorial Day was, zouden er op meerdere plaatsen in NY herdenkingsparades gehouden worden. Op een website hadden we uitgezocht wat de dichtstbijzijnde parade zou zijn, dus vol goede moed gingen we met de metro naar de dichtstbijzijnde halte. Eigenlijk verwacht je dan al dat je vanaf de halte, direct ziet waar je heen moet door gewoon achter de stroom mensen aan te lopen. Maar op de halte waar wij uitstapten was geen kip te bekennen. Ook op de straat waar de parade langs zou komen was niets te bekennen. Misschien waren we te laat, of was de informatie op de website niet helemaal volledig, maar we hebben dus jammer genoeg niets van een parade kunnen zien.

Toen we eenmaal op dat bankje zaten sloeg de vermoeidheid en de warmte bij ons allebei toe. We voelden ons opeens zo moe en ellendig dat we allebei tegelijk tegen elkaar zeiden dat het maar beter was als we terug gingen naar ons hotel en daar even rustig op bed gingen liggen, met de airco aan. Zo gezegd zo gedaan. Eenmaal in de koelere kamer en met een aspirientje erbij, knapte ik redelijk snel weer op. Met Nathalie ging het echter minder goed, die moest een aantal keer zelfs naar het toilet rennen om daar haar ontbijt eruit te spugen…

Niet bepaald een lekker einde van onze laatste volle dag in NY, maar het is niet anders. Waarschijnlijk vonden onze lichamen het nu gewoon wel even genoeg en waren we aan wat rust toe. Met de première van Andromada Strain op tv (een sci-fi serie waar erg veel reclame voor werd gemaakt in de metro), was dat eigenlijk helemaal niet zo erg. De serie kun je overigens links laten liggen, de eerste aflevering deed mij namelijk van a to z denken aan de film Outbreak, die volgens mij hetzelfde verhaal verteld maar dan in 2 uur tijd (hoeveel afleveringen de serie gaat hebben kan ik nog niet vinden, maar het worden er iig wel meer dan 2).

Gegeten bij: brood op de hotelkamer
Overnacht in: Eastgate Tower Hotel, New York