• VAKANTIE

San Francisco deel 2 (24-09-2006)

Golden Gate Bridge
Vanmorgen was onze eerste missie om zo dicht mogelijk in de buurt te komen van de Golden Gate Bridge. We wilden er niet overheen, maar vlakbij stoppen om wat foto’s te maken en te filmen. We vonden al snel een parkeerplaats in de buurt en konden toen de brug van dichtbij (en bij helder weer!) bekijken. Wat een enorm ding is dat zeg!

Daarna zijn we weer naar de werf gereden en hebben daar geparkeerd op het plekje dat we gisteren zagen. Toch nog een aardige wandeling naar de pier waar de boten vertrekken naar Alcatraz, maar we waren ruim op tijd. En dus besloten we Pier 39 af te lopen, want op het eind daarvan liggen zeeleeuwen. Wat een grappige, logge beesten. Ze waren erg vermakelijk om naar te kijken. Lekker zonnen, een beetje slapen, wat zwemmen. Ze zullen daar vast genoeg te eten krijgen, anders zullen ze er niet massaal blijven liggen.

Alcatraz
Om 12.45 vertrok onze boot naar de beruchte gevangenis, waar ooit vijf mensen zijn ontsnapt (maar waar je ook kijkt, overal water, dus heel ver zullen ze niet zijn gekomen). En o ja, er waren er ook twee spoorloos, maar die moesten inmiddels wel zo oud zijn dat ze niet meer leefden, werd ons verzekerd. We werden op het eiland gedropt en konden elke willekeurige boot terugnemen, dus je kon de tijd nemen om rond te lopen in en om Alcatraz. Toen we onze kaartjes kochten konden we kiezen of we er wel of geen audio bij wilden. We kozen voor de audio en dat was een goede beslissing. Natuurlijk kun je ook door de gevangenis lopen zonder de verhalen erbij (verteld door mensen die daar vast zaten) te beluisteren, maar je zult er weinig gevoel bij hebben denk ik. De geluiden en stemmen die je via de hoofdtelefoon hoort, maken je zo nu en dan een beetje paranoia. De verhalen die je te horen krijgt voegen ook absoluut iets toe. Het is meer dan alleen maar langs al die cellen lopen. Waar je overigens ook zelf in kan gaan staan, en wat is het dan klein zeg. Wel even anders dan de Nederlandse cellen. In sommige cellen lagen ook nog persoonlijke bezittingen van een aantal gevangenen. Een gek gevoel geeft dat als je daar naar kijkt. Op de rest van het eiland is, uiteraard, niet heel veel te beleven. Dus vrij snel na onze audiotour zijn we weer op de boot gestapt.

Na een stevige lunch wilden we naar Chinatown, waar dit weekend ook wat festiviteiten waren. Omdat het te ver was om te lopen (zeker gezien de enorm steile straten hier) wilden we met de bekende cablecar. Alleen waren we niet de enige. We hebben dik een uur moeten wachten voordat we met zo’n ‘tram’ mee konden. Maar het was het wachten wel waard, want wat een gaaf ritje was dat. We stonden op een prima plek op het achterdek, naast degene die de handrem bediend. Zo zagen we de straten heel steil af- en oplopen. Soms ging het echt met een noodgang naar beneden (naar boven had-ie wat meer moeite mee).

Cablecar
In Chinatown was inmiddels niet zoveel meer te doen. Kraampjes werden afgebroken en er waren nog maar een paar winkels open. We hadden wel flinke honger, dus gingen we op zoek naar een restaurant. Nu stikt het er natuurlijk van de restaurants, maar welke is dan goed. We hadden geen idee en de menukaarten die we op straat kregen aangereikt hielpen ons ook niet echt. Aangezien we geen van beiden viseters zijn, wilden we wel een restaurant die ook genoeg keuze had in ander vlees. Uiteindelijk zijn we gewoon op goed geluk een redelijk groot restaurant ingelopen dat al aardig vol zat en hebben daar heerlijk gegeten.

De terugweg met de cablecar ging gelukkig wat vlotter (al moesten we er nog wel een deel van een straat voor ‘beklimmen’ om bij de halte te komen). Beneden bij de werf was het inmiddels uitgestorven. Echt onbegrijpelijk. Als je rond een uurtje of 9 over de Scheveningse boulevard loopt dan loopt er nog genoeg volk, maar hier echt niemand. We voelden ons er bijna ongemakkelijk bij. Zelfs het 3-daagse bluesfestival waar we langs liepen overdag was al afgelopen en al zo goed als afgebroken. Ook op de drukke parkeerplaats waar we stonden, waren nog maar weinig auto’s over gebleven. Gaan de mensen hier echt zo vroeg slapen? Zo gezellig (overal wel wat te doen en te zien) en druk als het hier overdag is, zo saai is het ’s avonds. Maar goed, na zoveel indrukken is het voor ons ook niet slecht om het ’s avonds wat rustiger aan te doen.

Gereden aantal miles vandaag: 39
Overnachten in: Days Inn, San Bruno.
Gegeten bij: Far East Cafe. (het klinkt niet echt Chinees hè!? Maar dat was het wel ;-) )


1 reacties op “San Francisco deel 2 (24-09-2006)”

  1. ineke en marianne reageren

    Hallo Rogier en Nathalie,
    Ik heb 1 vraagje hoe weet je nou dat de gevangenis is Nederland groter is? Grapje hoor lijkt me heel leuk om dat eens mee te maken! Ik had daar wel graag wat vis gaan eten hoor, maar ja helaas ik eet het wel in Ijmuiden, daar hebben ze ook vis genoeg. Het eind is al een beetje in zicht helaas, maar ondanks dat nog veel plezier, groetjes van de moeders.


    Jouw reactie

    Je kunt MarkDown gebruiken om jouw reactie opmaak te geven.

    Deze website maakt gebruik van Akismet om spam te verminderen. Lees hier hoe jouw reactie wordt verwerkt.

    Er is iets fout gegaan bij het versturen van jouw reactie. Probeer het nog eens.

    Bedankt voor jouw reactie! Hij wordt getoond op de website zodra deze is goedgekeurd.