Geplaatst op Tuesday 26 September 2006 door rogier
Vanochtend hebben we eerst maar eens bedacht waar we vanavond gaan overnachten. Gelukkig hadden we in de Best Western een wireless-internetverbinding, dus konden we op internet zoeken naar beschikbare kamers zonder alle motels daadwerkelijk af te moeten rijden of op te bellen. Het motel dat de meest gunstige prijs/locatie verhouding had, was Days Inn in San Bruno, een buitenwijk van San Francisco. We besloten er niet direct ’s morgens heen te rijden maar eerst San Francisco in te gaan, aangezien je meestal pas vanaf 2 uur ‘s middags in kan checken. We hebben wel alvast even via internet een reservering geplaatst, zodat we ’s avonds niet weer met lege handen staan. Op de meeste websites en in de meeste reisverslagen wordt het afgeraden om met je eigen auto San Francisco in te rijden, aangezien het een drama zou zijn met parkeren. Wij hadden echter gisteravond al even gekeken naar het openbaar vervoer (de BART en de Muni) en wij vonden dat eerlijk gezegd een groter drama. Vanaf het vliegveld zou het of $10 per persoon (enkele reis) worden en dan een uur reizen of $5 pp en dan ruim 1,5 uur reizen. Met de auto is het net een kwartiertje en zou je maximaal $30 dollar voor een hele dag parkeren betalen! Wij gingen dus met de auto en vonden recht tegenover Pier 39 een parkeergarage. Pier 39 is de vertreklocatie van de boot naar Alcatraz, de bekendste gevangenis ter wereld. In de vele reisverslagen hadden we al gelezen dat het slim is om vooraf een kaartje te kopen, en dat bleek ook absoluut nodig. De eerst volgende plaats op de boot was pas de volgende dag om 12:45. Vandaag zouden we ons dus anders moeten vermaken. We besloten eerst maar eens een stukje rond te lopen over Fisherman’s Wharf, het gebied rond alle pieren. Eigenlijk is dit stuk een beetje vergelijkbaar met de het gebied rond de pier in Scheveningen; erg veel toeristen, veel winkeltjes, straatartiesten en heel veel restaurants. Leuk om een keer gezien te hebben, maar geen plaats waar wij de hele dag rond willen blijven hangen. We besluiten dus een stukje richting de Golden Gate Bridge te gaan wandelen. Na langs een leuk strandje gekomen te zijn, moeten we over een flinke heuvel lopen om de Golden Gate niet uit het zicht te verliezen. Bovenop de heuvel hebben we een mooi uitzicht op de brug. Aan de andere kant van de heuvel blijkt Fort Mason te liggen en onze ogen vallen op een bordje bij de ingang: “Unlimited parking $8”. Dat is een stuk goedkoper dan de $6 per uur, waar we nu staan, dus wij weten waar we voortaan parkeren. Vanaf Fort Mason was het nog te ver lopen om bij de Golden Gate te komen, dus we besloten terug te gaan naar de garage. Vanuit de garage zijn we naar het Golden Gate-park gereden waar we even lekker rond gelopen hebben. Vandaaruit zijn we naar Union Square gereden, een groot winkelgebied in het centrum van San Francisco. De garage onder het hartje van Union Square bleek een stukje vriendelijker voor de portemonnee. Na een stukje rond gelopen te hebben (heuvel op, heuvel af!) vonden we het wel tijd voor wat te eten. In eerste instantie konden we niet zoveel restaurants ontdekken, maar na een kwartiertje rondgelopen te hebben, zagen we toch een klein Italiaans restaurant zitten genaamd Segafredo. Aan de voorkant werd voornamelijk koffie en gebak verkocht, maar achterin bleek je ook nog best ruim te kunnen zitten. Hier hebben we allebei heerlijk genoten van een pizza, waarna we het tijd vonden om naar ons nieuwe hotel te rijden en daar in te checken. Binnen 30 minuten stonden we voor de deur van ons nieuwe hotel en nog sneller waren we ingecheckt. Met ongeveer dezelfde snelheid sliepen wij, want wandelen in San Francisco kun je het best vergelijken met bergbeklimmen! ;-)
Gereden aantal miles vandaag: 49 Overnachten in: Days Inn, San Bruno. Gegeten bij: de Segafredo.
Geplaatst op Tuesday 26 September 2006 door nathalie
We hebben vandaag het laatste National Park bezocht dat op onze planning stond. En wat voor een. Yosemite National Park is samen met Zion mijn favoriete park. Het zijn van die parken die je op een zondag zou bezoeken en daar dan de hele dag rond kan lopen, zitten, hangen, picknicken, etc. Gewoon echt mooie parken. Rogier blijft erbij dat hij Sequoia het leukst vond, maar Yosemite staat op een goede tweede plaats. Wat maakt Yosemite dan zo bijzonder? De watervallen. Al moesten wij er toch even heel hard naar zoeken! Ze drogen namelijk erg op in de zomer. En dus was er van de Yosemite Falls weinig tot niets stromends over. (zie foto hierboven) Lichtelijk teleurgesteld verlieten we Yosemite valley (via Merced kom je hier meteen binnen rijden) en gingen een lange slingerweg omhoog naar Glacier Point. Het is zeker de moeite waard om hier naartoe te rijden. Wat een ontzettend mooi uitzicht zeg op 2199 meter hoogte! Beneden zag je nog mini-auto’s rijden en kon je goed de riviertjes zien. De bergen waren ook erg mooi. En jawel, daar tussenin zomaar twee (!) watervallen. Zo blij als twee kleine kinderen waren we. Dus op weg naar beneden hadden we een missie; een van die twee watervallen van dichterbij bekijken. En dat was nog niet zo makkelijk omdat je zo vaak draait en draait en draait dat je op een gegeven moment niet meer weet waar ze precies zaten. Maar op een gegeven moment vonden we er een, de Bridalveil Fall. (zie foto hieronder) Dat is er eentje die aan het eind van de zomer nog steeds een waterval is. We konden er redelijk dichtbij komen (nog net niet onderstaan, tenzij je een klim over de stenen wilde maken, wat werd afgeraden), dus dat was indrukwekkend. Verder geen beren gezien. Helaas of gelukkig. We willen inmiddels wel eens een keer echt wildlife zien (en dan dus niet de eekhoorntjes die ook in dit park rondliepen, maar dan groter en wat tammer). Dit park is zeker geschikt voor beesten. Maar waar we ook keken… In gedachten waren ze er overigens wel. Als je lang genoeg het bos in tuurt, dan zie je vanzelf beren. Maar van dichterbij blijken het dan toch stukjes bomen te zijn. It’s all in the mind. Ook toen ik hoognodig naar de wc moest… Even plassen in een gigantisch gat in de grond. Uhm… Ik heb er denk ik een minuut naar gekeken, maar kreeg niet meer uit mijn hoofd dat er een beer omhoog zou komen als ik er op zou zitten. Dus ik heb het toilet maar weer snel verlaten. Ook in Yosemite waren trouwens wegwerkzaamheden–net als in het vorige park. Gelukkig moesten we dit keer maar tien minuten wachten. We werden over een brug naar de andere kant van de weg geleid (over de rivier), want een van de rotsen bleek te zijn ingestort, er was een groot deel van de weg totaal bedolven onder rotsblokken. Je zal er maar onder hebben gereden. Het is redelijk normaal hier denk ik, want we komen regelmatig bordjes langs de weg tegen dat je op moet passen voor falling rocks. Hmmm… We hadden graag nog de Tiago Pass willen afrijden door Yosemite, maar we waren al langer in het park geweest dan we van te voren hadden bedacht (deels omdat we het zo leuk vonden, dat we rustig de tijd namen en ook deels omdat de afstanden toch nog behoorlijk lang zijn in dit park). Dus besloten we door te rijden naar San Francisco (nog zo’n 4-5 uur rijden vanaf Yosemite). Daar hadden we voor het eerst tijdens deze vakantie een klein dramaatje met het vinden van een slaapplaats. Gisteravond hadden we al even op internet gezocht naar een hotel/motel in downtown San Francisco, maar alles zat zo goed als vol, of we moesten er veel dollars voor neerleggen. Dus besloten we in de buurt van het vliegveld van San Francisco in een hotel te zitten en dan met het openbaar vervoer naar het centrum te gaan. We gingen er vanuit dat daar genoeg plek was. Maar dat hadden we goed mis. Voor het eerst werden we bij drie motels afgewezen. Vol of we moesten weer heel wat dollars neerleggen en dan konden ze nog wel wat regelen. Bij de vierde, een Best Western, hadden ze gelukkig nog wel net aan een plekje. Maar voor maar 1 nacht, want in het weekend zat het ook daar al helemaal vol. We namen natuurlijk deze nacht maar al te graag aan. Morgen zien we wel weer verder.
Gereden aantal miles vandaag: 341 Overnachten in: Best Western Grosvenor, San Francisco. Gegeten bij: de McDonalds aan de overkant van de straat, omdat we eigenlijk te moe waren om nog te bussen naar downtown San Francisco.
Na alle woestijn en rotsen waren wel toe aan wat groene natuur; vandaag staat Sequoia National Park op het programma, het grote-bomen-park, dus dat moet wel goedkomen. Na een vrij korte rit vanuit Visalia waren we bij de ingang van het park. Aangezien we een national-park-pas hebben, konden we zo doorrijden. Ons oog viel echter nog wel even op een papiertje waarop stond dat er wegwerkzaamheden in het park waren. Op dat moment dachten we nog ‘een beetje ruwe weg, dat geeft niet’, maar daar kwamen we snel van terug. Na ongeveer een half uurtje over slingerende weggetjes door het eerst stuk van het park gereden te hebben, kwamen we aan bij de wegwerkzaamheden. Er stond een man midden op de weg met een stopbord en die hield alle auto’s tegen. We bleken ‘even’ 40 minuten te moeten wachten totdat we verder mochten rijden! En dat terwijl we dus nog niets spannends van het park gezien hadden. Gelukkig hadden we nog genoeg leesvoer door te werken om een hotel uit te zoeken voor de aankomende nacht in San Francisco, anders verveel je je toch wel zo midden op een bergweggetje in de middle-of-nowhere. Na 40 minuten mochten we dan toch inderdaad onder begeleiding van een auto van de wegwerkers doorrijden. Ze bleken een stuk weg van zo’n 3,5 kilometer aan het vernieuwen te zijn en daarvoor stonden dus erg veel graaf- en asfaltmachines langs de kant, waardoor 1 weghelft absoluut onbruikbaar was. De andere weghelft hadden ze zelf dus nodig om van a naar b te komen, dus moesten de toeristen maar ‘even’ wachten. Gelukkig was het wachten echt de moeite waard! Het park was echt zo’n beetje wat ik me erbij had voorgesteld: veel groen en enorme bomen. En met enorme bomen overdrijf ik écht niet, de dikste en oudste boom in het park (zie foto) is zo breed, dat je 24 mensen (met uitgestrekte armen) nodig hebt om er een cirkel omheen te vormen! En deze boom was meer dan 2000 jaar oud, het oudste levende wezen op aarde. Voor mij persoonlijk de beste attractie in een National Park tot nu toe! Om bij de boom te komen moesten we echter wel een klein stukje lopen (zo’n 15 minuten heen en zo’n 30 minuten terug, aangezien het bergaf- en daarna bergopwaarts ging). Onderweg kwamen we nog een aantal hele lieve eekhoorntjes tegen, die zowaar ook nog wel even bleven zitten om gefilmd en gefotografeerd te worden. Gelukkig waren ze niet zo verwend dat ze ook om eten kwamen bedelen, en bleven ze op veilige afstand van de bezoekers. Na deze prachtige bomen gezien te hebben, was het dan eindelijk tijd om door te rijden naar Merced. Onze laatste stop voordat we San Francisco bereiken. Vanuit Merced kunnen we relatief makkelijk nog even naar Yosemite National Park rijden om daarna echt door te rijden naar San Francisco.
Gereden aantal miles vandaag: 201 Overnachten in: Vagebond Inn, Merced. Beetje vreemd motel, hoe kan het ook anders met zo’n naam?! In tegenstelling tot alle andere hotels die we tot nu toe gehad hebben, waren hier aan het eind van de avond nog een hele berg kamers over. Verder voelde je de vloer van je kamer op en neer gaan als er iemand buiten over de gallerij liep. Maar verder niets te klagen. Het was schoon, we konden douchen en we hebben lekker geslapen. Gegeten in: Denny’s; heeft volgens Nathalie de lekkerste Teriyaki die ze ooit gegeten heeft en het is niet eens een Japans restaurant!
1 reacties op “San Francisco deel 1 (23-09-2006)”