Geplaatst op Friday 29 September 2006 door nathalie
Vanuit Morro Bay zijn we vandaag verder de Highway 1 afgereden naar Los Angeles. Ook vandaag zat het weer (grijze lucht) niet mee. Pas in LA begon het zonnetje weer goed door de wolken te komen. Zonde hoor, maar ja, niets aan te doen. Vandaag hebben we onze laatste dag met veel miles gereden en daar zijn we niet echt rouwig om. Het blijven flinke afstanden die we hier hebben afgelegd.
Toen we in Los Angeles aankwamen (nu pas merkten we goed het verschil in drukte, want hier staan die wegen gewoon altijd vol!) moesten we op zoek naar een motel voor vannacht. En dat bleek niet gemakkelijk. De meeste motels hadden hun prijzen flink omhoog gegooid en een aantal vroeg vaak meer voor een kamer dan wij voor onze eerste (luxe) hotelkamer van deze vakantie hadden betaald. Wijze les, hotels in LA kan je dus beter via het reisbureau boeken. Nadat we bijna de hoop hadden opgegeven om nog in downtown Los Angeles een kamer te vinden, reden we naar een Best Western in Chinatown. Gelukkig hadden ze daar nog plek voor ons. Voor de auto moesten we betalen voor een plekje, vooruit dan maar weer. Het was wel de slechtste Best Western ever volgens ons. In ieder geval qua prijs-kwaliteit verhouding. We hebben in heel wat goedkopere (helft van deze prijs) gezeten en dat was vaak tien keer netter, betere omgeving, etc. Het was hier nogal vaag. Maar we hebben in ieder geval een bed en ook maar meteen een overnachting voor morgen geboekt via internet bij een motel in de buurt van de luchthaven.
’s Avonds hebben we wat rustig aan gedaan, uit eten geweest bij Applebee’s en daarna de bioscoop ingegaan die naast het restaurant zat. We hadden de keuze uit twee films die redelijk vlot zouden beginnen: The Covenant en Crank. We kenden ze geen van beiden. Van de eerste film hadden we een voorstukje gezien de vorige keer dat we naar de bios gingen, maar we konden ons niet meer herinneren of het ons wat leek. We besloten de cassière te vragen waar Crank over ging en na haar korte uitleg (die we maar half verstonden) besloten we de gok te nemen en deze film te bekijken. Wrong decision! Hahaha, ik denk niet dat deze film uitkomt in Nederland. Maar mocht dat wel het geval zijn, sla maar over. We hebben de film niet eens uitgezien. Het was een slecht verhaal, slecht uitgewerkt, slecht geacteerd en zo kan ik nog wel doorgaan ;-) Beeld en montage was het enige aardige aan de film vonden we. Het ‘gokken’ zit ons dus niet echt mee, ook als we niet in Vegas zitten.
Gereden aantal miles vandaag: 273 Overnachten in: Best Western, Los Angeles. Gegeten bij: Applebee’s. (heerlijk gegeten bij dit restaurant op een geweldige locatie. Doordat het restaurant op de top van een heuveltje staat bij Paramount boulevard heb je een mooi, romantisch uitzicht over de stad, met alle lichtjes)
Vandaag beschouwen we dan toch echt een beetje als het begin van het einde van de vakantie. We moeten nu namelijk echt terug gaan rijden richting Los Angeles om daar over 3 dagen het vliegtuig te nemen naar Nederland. Onderweg staan eigenlijk geen grote attracties meer op de planning; wel hebben meerdere mensen ons aangeraden om over highway 1 terug te rijden ipv de interstate die er een paar kilometer naast ligt (highway/interstate is in Nederland ongeveer vergelijkbaar autoweg/snelweg). Het leuke van highway 1 is namelijk dat deze voor het grootste deel echt langs de kust van California ligt. Dit zou dus een leuk uitzicht op moeten leveren op de kustlijn, met zijn stranden en bergen. Dit leek ons wel wat, maar jammer genoeg hadden we onderweg 1 probleem: het was enorm mistig! Op de meeste plaatsen langs de route konden we niet veel meer dan 100 meter vooruit kijken en dat was net genoeg om de bochtige weggetjes in de gaten te houden, maar van de mooie kustlijn zag je dus jammer genoeg niet veel. De stukjes die we zagen waren wel mooi, dus bij helder weer moet het zeker een leuk uitzicht geweest zijn. Onderweg kwamen we meerdere stopplaatsen tegen, waar vandaan je uitzicht hebt op de zee. Ondanks de mist zijn we toch op bijna al deze plaatsen gestopt, zodat we in ieder geval onze benen even konden strekken. Op een van de stopplaatsen was het echter opvallend druk. Nieuwsgierig als wij zijn, gingen we tussen de mensenmassa staan en probeerden we te ontdekken waar al deze mensen toch naar keken. In eerste instantie zagen we alleen een berg vogels die we al op meerdere plaatsen tegen waren gekomen, dus dat leek ons niet zo heel erg interessant. Toen we echter nog een keer goed in de verte keken, bleken er allemaal ‘rotsen’ op het strand te liggen. Dit waren echter geen rotsen, maar zeehonden die lagen te zonnen! De stopplaats was best groot en even verderop bleek je ook een stukje richting het strand te kunnen. Op dit strand lagen echt enorm veel zeehonden bij elkaar en je stond nog geen 50 meter van ze af. Erg leuk om die beesten nu eindelijk ook eens in het wild te zien! Na een tijdje naar zonnende zeehonden gekeken te hebben, vonden we het tijd om door te rijden richting ons motel in Morro Bay. Deze ligt ongeveer halverwege highway 1 en is dus de meest geschikte plaats om te stoppen op de lange rit van San Francisco naar Los Angeles. Morro Bay bleek echter best een klein plaatsje te zijn, net als alle andere stadjes langs highway 1. Erg veel keus voor een restaurant die avond, hadden we dus niet. Uiteindelijk zijn we maar op goed geluk gaan zitten bij het Mexicaans restaurant Lolo’s dat vlak naast ons motel zat. Dit bleek een uitstekende keuze te zijn, want het eten was erg lekker. Na deze maaltijd vonden we dat we nog wel een lekker toetje verdiend hadden na zo’n lange dag rijden, dus bij de avondwinkel op de hoek hebben we nog even een lekkere bak Ben & Jerry’s gehaald. Tonnetje rond en voldaan zijn we daarna in ons motel met de prachtige naam Holland Inn in slaap gevallen.
Gereden aantal miles vandaag: 259 Overnachten in: Holland Inn, Morro Bay. Gegeten bij: Mexicaans restaurant Lolo’s.
Geplaatst op Wednesday 27 September 2006 door nathalie
Vanmorgen was onze eerste missie om zo dicht mogelijk in de buurt te komen van de Golden Gate Bridge. We wilden er niet overheen, maar vlakbij stoppen om wat foto’s te maken en te filmen. We vonden al snel een parkeerplaats in de buurt en konden toen de brug van dichtbij (en bij helder weer!) bekijken. Wat een enorm ding is dat zeg!
Daarna zijn we weer naar de werf gereden en hebben daar geparkeerd op het plekje dat we gisteren zagen. Toch nog een aardige wandeling naar de pier waar de boten vertrekken naar Alcatraz, maar we waren ruim op tijd. En dus besloten we Pier 39 af te lopen, want op het eind daarvan liggen zeeleeuwen. Wat een grappige, logge beesten. Ze waren erg vermakelijk om naar te kijken. Lekker zonnen, een beetje slapen, wat zwemmen. Ze zullen daar vast genoeg te eten krijgen, anders zullen ze er niet massaal blijven liggen. Om 12.45 vertrok onze boot naar de beruchte gevangenis, waar ooit vijf mensen zijn ontsnapt (maar waar je ook kijkt, overal water, dus heel ver zullen ze niet zijn gekomen). En o ja, er waren er ook twee spoorloos, maar die moesten inmiddels wel zo oud zijn dat ze niet meer leefden, werd ons verzekerd. We werden op het eiland gedropt en konden elke willekeurige boot terugnemen, dus je kon de tijd nemen om rond te lopen in en om Alcatraz. Toen we onze kaartjes kochten konden we kiezen of we er wel of geen audio bij wilden. We kozen voor de audio en dat was een goede beslissing. Natuurlijk kun je ook door de gevangenis lopen zonder de verhalen erbij (verteld door mensen die daar vast zaten) te beluisteren, maar je zult er weinig gevoel bij hebben denk ik. De geluiden en stemmen die je via de hoofdtelefoon hoort, maken je zo nu en dan een beetje paranoia. De verhalen die je te horen krijgt voegen ook absoluut iets toe. Het is meer dan alleen maar langs al die cellen lopen. Waar je overigens ook zelf in kan gaan staan, en wat is het dan klein zeg. Wel even anders dan de Nederlandse cellen. In sommige cellen lagen ook nog persoonlijke bezittingen van een aantal gevangenen. Een gek gevoel geeft dat als je daar naar kijkt. Op de rest van het eiland is, uiteraard, niet heel veel te beleven. Dus vrij snel na onze audiotour zijn we weer op de boot gestapt.
Na een stevige lunch wilden we naar Chinatown, waar dit weekend ook wat festiviteiten waren. Omdat het te ver was om te lopen (zeker gezien de enorm steile straten hier) wilden we met de bekende cablecar. Alleen waren we niet de enige. We hebben dik een uur moeten wachten voordat we met zo’n ‘tram’ mee konden. Maar het was het wachten wel waard, want wat een gaaf ritje was dat. We stonden op een prima plek op het achterdek, naast degene die de handrem bediend. Zo zagen we de straten heel steil af- en oplopen. Soms ging het echt met een noodgang naar beneden (naar boven had-ie wat meer moeite mee). In Chinatown was inmiddels niet zoveel meer te doen. Kraampjes werden afgebroken en er waren nog maar een paar winkels open. We hadden wel flinke honger, dus gingen we op zoek naar een restaurant. Nu stikt het er natuurlijk van de restaurants, maar welke is dan goed. We hadden geen idee en de menukaarten die we op straat kregen aangereikt hielpen ons ook niet echt. Aangezien we geen van beiden viseters zijn, wilden we wel een restaurant die ook genoeg keuze had in ander vlees. Uiteindelijk zijn we gewoon op goed geluk een redelijk groot restaurant ingelopen dat al aardig vol zat en hebben daar heerlijk gegeten.
De terugweg met de cablecar ging gelukkig wat vlotter (al moesten we er nog wel een deel van een straat voor ‘beklimmen’ om bij de halte te komen). Beneden bij de werf was het inmiddels uitgestorven. Echt onbegrijpelijk. Als je rond een uurtje of 9 over de Scheveningse boulevard loopt dan loopt er nog genoeg volk, maar hier echt niemand. We voelden ons er bijna ongemakkelijk bij. Zelfs het 3-daagse bluesfestival waar we langs liepen overdag was al afgelopen en al zo goed als afgebroken. Ook op de drukke parkeerplaats waar we stonden, waren nog maar weinig auto’s over gebleven. Gaan de mensen hier echt zo vroeg slapen? Zo gezellig (overal wel wat te doen en te zien) en druk als het hier overdag is, zo saai is het ’s avonds. Maar goed, na zoveel indrukken is het voor ons ook niet slecht om het ’s avonds wat rustiger aan te doen.
Gereden aantal miles vandaag: 39 Overnachten in: Days Inn, San Bruno. Gegeten bij: Far East Cafe. (het klinkt niet echt Chinees hè!? Maar dat was het wel ;-) )
Nog geen reacties op “Naar LA (26-09-2006)”