Road trippin'

Na een overstap op Singapore, met 4 uur pauze, was het dan toch echt tijd om aan het laatste deel van de vlucht richting Melbourne te beginnen. Deze vlucht vertrok daar om 20:15 lokale tijd, dus in het vliegtuig kregen we voor een tweede keer een avondmaaltijd voorgeschoteld. Jammer genoeg was de keuze weer hetzelfde als op de eerste vlucht: vis of (vegetarische) pasta. Aangezien het voor ons gevoel de 2e avondmaaltijd op dezelfde dag was, lieten we allebei het hoofdgerecht staan. Tijdens de rest van de 6,5 uur durende vlucht hebben we ons weer vermaakt met het media-entertainment-systeem, waarop je films/series/spelletjes en muziek kon kijken/spelen/luisteren.
Onderweg kregen we van de stewardess een douane formulier dat we in moesten vullen. Zo’n soortgelijke vragenlijst hadden we in het vliegtuig naar Amerika ook al eens gehad. Hierop moet je aangeven of je voedsel, alcohol, overdreven veel geld of andere illegale dingen in je tas/koffer hebt zitten. We hebben dit formulier dus netjes ingevuld en hebben daarna ons filmpje afgekeken (in mijn geval 1408, en de vlucht daarvoor Die Hard 4 en Alles is Liefde).
Na de nette landing in Melbourne om 6:30 ’s morgens, moesten we met onze handbagage eerst langs een douane balie waar ons paspoort werd gecontroleerd en een aantal vragen werd gesteld over wat we kwamen doen in Australië en hoe lang we van plan waren te blijven. Hierna mochten we onze koffers op gaan halen en moesten we naar de volgende douane beambte om te controleren of we geen verboden goederen bij ons hadden. Aangezien we de hele vragenlijst netjes met een ’nee’ hadden kunnen beantwoorden, gingen we ervan uit dat ook deze controle geen enkel probleem op moest leveren. Tot mijn grote verbazing werd echter de lopende band door het röntgenapparaat stilgezet op het moment dat onze koffer er midden in lag. Vervolgens werd door de band nog een keer een stukje teruggedraaid en ging onze koffer er nogmaals onderdoor. Daarna vroeg de douanebeambte hardop van wie die koffer was. Nou, van mij natuurlijk! Daarop moesten we met koffer en al naast het röntgenapparaat wachten, zonder verdere uitleg of instructies. Na ongeveer een 2 minuten te hebben staan zweten en onderling overleggen wat er toch in onze koffer zou kunnen zitten waar ze niet blij mee waren, kwam er een norse vrouwelijke beambte die begon te vragen of wij wisten wat er in de koffer zat, wie hem ingepakt had en of er ‘electrical ??? device’ in zat. Dat 2e woord kon ik tot 2 keer toe niet verstaan, waarop we haar moesten volgen naar een andere balie, waar onze koffer opengemaakt ging worden. Direct bovenop alle kleding lag onze elektrische vliegenmepper, welke door haar direct met een triomfantelijke zwaai uit de koffer werd gehaald. Meteen daarop kreeg ik een boze opmerking van haar naar mijn hoofd, dat ze toch zojuist had gevraagd of ik geen “electrical shocking devices” bij mij had! Ja duh! In Nederland hadden Nathalie en ik het er nog over gehad of we hem mee zouden nemen, en het uiteindelijke besluit was om het maar wel te doen, want vooral in het noorden schijnen veel muggen en andere ongedierte rond te vliegen. Daarnaast is het ook maar een apparaatje van 4 euro, dus als hij in beslag zou worden genomen was het ook niet erg. Nou, vanaf nu loop ik dus mooi rond met een officiële “Seizure notice”, waarop staat dat ze een “flyswatter” in beslag hebben genomen en ik die nooit meer terug ga zien! :)
Kortom, als je jezelf wat moeite en boze blikken bij de douane wilt besparen: neem niet je elektrische vliegenmepper mee!

We zijn ongeveer een uurtje geleden geland veilig geland in Singapore. Het was een lange vlucht (12 uur en 15 minuten). Dan ga je na een tijdje al je spieren wel voelen als je zolang in dezelfde houding moet blijven zitten. We hadden het geluk dat we ’s avonds vlogen, dus we hebben onderweg nog even een oogje dicht kunnen doen. Daarnaast had iedereen zijn eigen televisie in de stoel voor hem, waarop je zelf kon kiezen welke film/serie/muziek je wilde zien/luisteren. En dan heb ik het niet over een keuze uit 4-6 films, maar zeker uit een stuk 40! Kortom, we hebben het eerste en langste stuk van de reis overleefd. Nu gaan we zo instappen voor de laatste 7,5 uur vliegen naar Melbourne, hopelijk is dat vliegtuig ook zo goed uitgerust qua films en entertainment…

Maar goed, over dat laatste stuk ga ik dus nog helemaal niet nadenken, eerst maar eens even lekker genieten!