Vandaag hadden we redelijk vol gepland. We moesten namelijk eerst onze huurauto (Toyota Camry) op gaan halen, daarna naar Phillip Island rijden, daar een motel zoeken en daarna vlug naar de twee hoofdattracties daar. Allereerst dan maar het ophalen van de huurauto, dit ging eigenlijk best gemakkelijk. Toen we eenmaal uitgecheckt waren bij het hotel in Melbourne, hebben we de receptie gevraagd een taxi te regelen. Die kwam ons en onze bagage netjes ophalen bij het hotel en bracht ons binnen 20 minuten naar het autoverhuurbedrijf Apollo. Daar bleken ze het echter flink druk te hebben, doordat 3 groepjes mensen tegelijkertijd hun camper op kwamen halen en daar hoort nu eenmaal wat meer uitleg bij als bij een simpele huurauto. Al met al hebben we daar ruim een uur staan wachten, voordat we dan eindelijk zelf achter het stuur mochten gaan zitten. Gelukkig is het een automaat, dus over het schakelen hoefden we niet na te denken. Je stapt echter wel aan de ‘verkeerde’ kant van de auto in en verder hebben ze de hendels voor de ruitenwisser en de richtingaanwijzer even omgekeerd. Je raadt het al, bij de eerste bocht die Rogier mocht maken, gingen de ruitenwissers omhoog ipv het knipperlicht uit! :) Verder valt het rijden mij nog best mee. Het verkeer is niet overdreven druk (Amsterdam en Rotterdam zijn een stuk drukker) en iedereen houdt zich redelijk goed aan de regels. Zelfs bij de rotondes, waar je toch even na moet denken welke kant je op wil en welke kant je dan uit moet kijken, gaan verbazingwekkend makkelijk. Gelukkig maar dat het rijden zo makkelijk gaat, want we hadden direct een aardig ritje van 150km voor de boeg naar Phillip Island. Dit is een klein eiland dat met het vaste land is verbonden middels een brug, waarop 2 grote attracties te vinden zijn: Koala Conservation Resort en de Penguin Parade. De eerste is een eucalyptusbos, waarin ze een aantal houten loopbruggen hebben aangebracht, waardoor je op ooghoogte komt te staan met de koala’s die daar in hangen/liggen te slapen! Echt heel schattig om zo’n beestje van zo dichtbij te kunnen bekijken. Twee koala’s hadden zelfs een jong bij zich, die ook lief in de armen van zijn moeder lag te slapen. Gelukkig was de afstand tussen de koala’s en de bezoekers nog wel zo groot dat je ze niet kon aanraken, want ik denk dat zo’n koala zichzelf dan nog best goed kan verdedigen met zijn scherpe klauwen! Op gepaste afstand zijn het dus hele schattige beesten, die overigens het grootste deel van de dag (20 uur) slapen. Wij hadden het geluk dat er eentje net honger had en door een boom heen klom op zoek naar het lekkerste blaadje. Erg grappig om te zien dat zo’n kleine beer toch nog best handig over zo’n tak kan balanceren. Na de koala’s gezien te hebben, zijn we even een pizza gaan eten in de buurt van ons motel. Toen we daar binnen kwamen, zagen we een grote groep mensen net hun laatste stukje pizza opeten en vertrekken. Eigenlijk waren we best nieuwsgierig waar ze allemaal heen gingen. Toen even later een busje vol mensen langs kwam rijden met op de zijkant de tekst Penguin Tour, wisten wij genoeg. De Penguin Parade is een heel klein natuurpark dat grenst aan het strand. Elke avond komen daar groepen penguins aan land, om in de heuvels/duinen van het park uit te rusten en te paren. Aan de rand van het strand hebben ze daarom een grote tribune gebouwd waar vanaf deze ‘parade’ naar de duinen te volgen is. In het koala-park hadden we al te horen gekregen dat ze ongeveer om 20:15 aan land zouden komen en dat je dan beter om 19:15 er kon zijn. Dit haalden we net, waardoor we gelukkig een plaatsje hadden op de eerste rij. Toen we net goed en wel zaten, bleek echter dat het park alles wel heel commercieel aangepakt had, want bij de ingang kon je kiezen uit 3 verschillende typen kaartjes. Voor de duurste kaartjes was dus gewoon een stukje strand nog voor de tribune gereserveerd, waarbij die mensen ook nog eens een verrekijker en een koptelefoon met verhalen over de penguins kregen. Die verrekijkers bleek je hard nodig te hebben, want het soort penguins dat hier aan land kwam, is de Little Penguin. Dit is de kleinste penguin ter wereld en is ongeveer even hoog als een kat. Alleen heeft hij natuurlijk maar 2 poten, waardoor hij veel korter is en dus ook best moeilijk te zien is op het matig verlichte strand. Wat wel een heel grappig gezicht is, is hoe ze aan land komen. Ze blijken erg schuchter te zijn en hebben geen goede schutkleur voor op het strand, hierdoor voelen ze zich heel snel bedreigt als ze op het strand lopen. Gevolg is dus dat ze met een groepje uit de branding komen en zodra er eentje een beetje bang wordt, het hele groepje weer omkeert en terug het water in rent. Dit herhaalt zich een aantal keer, voordat ze daadwerkelijk de duinen bereiken. Op weg naar de duinen kon je eigenlijk maar weinig van de penguins zien, doordat het dus zo donker was en ze zo klein zijn. Echter had het park door de duinen heen ook een aantal loopbruggen neergelegd, waardoor je over de pengiuns heen de duinen in kon lopen en kon zien hoe ze hun partner terugvonden (luid krijsend) en zichzelf stonden te wassen. Erg grappig om een penguin van zo dichtbij in een natuurlijke omgeving mee te kunnen maken. Alleen jammer dat ik jullie hier niet in mee kan laten delen, want je mocht er geen foto’s van maken. Volgens het park was dit voor de veiligheid van de penguins (ze zouden bang worden van al die flitsen), maar volgens mij had het er meer mee te maken dat het park na afloop aan alle mensen een aantal veel te dure foto’s en dvd’s wilde kunnen slijten. Want zelf fotograferen zonder flits of filmen met een camera waren ten strengste verboden, terwijl deze toch ook helemaal geen lichtflitsen produceren!?! Maar goed, toen een flinke groep van de penguins rond 22:00 aan land was (ze weten van te voren ook niet hoeveel er precies aan land gaan komen), en de meeste penguins hun nest hadden gevonden, vonden wij het ook wel tijd om richting ons motel te gaan. Van Tomtom kregen we toen nog even snel de toeristische route voorgeschoteld, in het donker over smalle onverlichte heuvelachtige weggetjes, maar we kwamen er wel en hebben uiteindelijk weer heerlijk geslapen! Overnacht in Pelican Motel – San Remo.
We zijn al redelijk over onze jetlag heen, dus we hebben vandaag veel gezien en gedaan in Melbourne. Een erg leuke, gezellige stad trouwens, een beetje een kruising tussen San Francisco (vanwege de steile straatjes en parkjes) en Londen (shop till you drop). Gisteren zijn we met de trein naar South Yarra gereden, vandaag hebben we vooral heel veel gelopen in het centrum en de tram genomen. Ons hotel ligt lekker in het centrum en bijna voor onze deur stopt de City Circle Tram; een gratis tram die een rondje om het centrum rijdt. Voor de toeristen wordt er een bandje afgespeeld met wat extra info. Al rijdend kwamen we dus nog meer plekken tegen waar we wel even wilden uitstappen. We begonnen de dag met een bezoekje aan de Queen Victoria Market, een grote overdekte markt (beetje vergelijkbaar met de markt in Beverwijk) met fruit, kleren, prullaria etc. (alles wat je op een markt verwacht zeg maar). Daarna bezochten we de State Library, een erg grote bibliotheek in een mooi oud gebouw. En nee, niet omdat we zo literair zijn aangelegd, maar om snel even te internetten (ons hotel biedt wel internet aan, maar is erg duur). Toen nog even Melbourne Central ingelopen, een enorm overdekt winkelcentrum. Verdeeld over drie etages vind je er 300 winkels. Een van de winkels was Myer, een soort V&D;/Bijenkorf. Daar zijn we doorheen gelopen, maar er leek maar geen eind aan te komen… Ik geloof dat deze winkel uiteindelijk over drie straten (!) verdeeld is. Tis dat wij geen shopaholics zijn, maar ik geloof toch echt dat dit het shopwalhalla is. Na een flinke wandeling kwamen we aan bij Eureka, het hoogste gebouw van Melbourne. Vanaf de 88ste (!!!) verdieping van dit gebouw had je een waanzinnig mooi uitzicht vanaf het Skydeck over Melbourne. Letterlijk een hoogtepunt van onze dag. Een bezoekje aan de pier bij Melbourne Docklands viel nogal tegen, weinig te beleven of te zien. Na het avondeten zijn we naar het Crown Entertainment Complex geweest. Na Las Vegas, vorig jaar, dachten we van te voren niet meer zo onder de indruk te zijn van casino’s, maar deze was echt huge! Er leek geen eind aan te komen en elke meter werd benut. Het was ook extreem druk, dat kwam misschien ook door Spring Racing Carnival (paardenracen). Ons koningshuis kan hier de lol op qua hoedjes. Het is blijkbaar ook een sport van de dames onderling om het mafste verenhoedje op te zetten. Erg grappig. Het Crowncomplex was niet alleen een casino, want op de 2e etage waren er ook nachtclubs. Verder een boel eettentjes en dure merkwinkels (Prada, Versace).
Morgen gaan we de huurauto ophalen en verlaten we Melbourne. We hebben voor ons gevoel genoeg gezien hier.
p.s.1: We hadden onze eerste “No worries mate” al te pakken in de Skybus naar ons hotel. We vertelden waar we naar toe moesten en als antwoord kregen we “No worries mate”. p.s.2: Wij konden uiteindelijk ook erg lachen om onze vliegenmeppersactie :-) Rogier heeft inmiddels al een keer gewapend met een boekje door de kamer gerend ;-) Zoals jullie misschien weten kan ik niet zo goed tegen muggen/insectenbeten, dus we konden het proberen om zo’n electrisch geval mee te nemen. p.s.3: Ik begreep dat het weer bij jullie niet zo denderend is, al viel de storm en de dijkbewaking uiteindelijk wel mee (geloof ik, wat ik er in ieder geval via internet van meekrijg). Hier is het weer heel lekker: 27 graden en ik ben al weer lekker verbrand ;-)
Na dus aangekomen te zijn op het vliegveld van Melbourne en een vliegenmepper armer te zijn, was het tijd om vervoer richting de stad te gaan zoeken. In verschillende reisgidsen en de Lonely Planet hadden we gelezen dat er een Skybus van het vliegveld direct naar de stad rijdt. Direct in de aankomsthal vonden we een loket waar we voor $15 per persoon een enkeltje naar het centrum kregen. Dit bleek een normale bus te zijn, met voorin wat extra ruimte voor koffers en andere grote bagage stukken. Deze bus reed binnen 15-20 minuten van het vliegveld naar het treinstation Southern Cross, waar ons hotel Batman’s Hill dus recht tegenover blijkt te liggen! :) Een ‘nadeel’ van deze snelle busverbinding was echter wel, dat we al om 8:30 bij het hotel stonden en we dus veel te vroeg waren om in te kunnen checken. Wel mochten we onze bagage achterlaten en zouden ze zorgen dat ze om 11:00 een kamer voor ons vrij hadden. Maar ja, wat ga je doen als je net 23 uur onderweg bent geweest en om 8:30 in een vreemde stad staat? We hadden ons voor vertrek voorgenomen om ergens een park op te zoeken en daar rustig in te gaan zitten. Maar voordat we dat gingen doen, wilde we eerst nog wat eten. Op goed geluk zijn we dus maar de straat naast het hotel af gaan lopen. Na nog geen 500 meter gelopen te hebben, kwamen we langs een foodcourt met daarin een Subway. Mensen die ook onze verhalen van Amerika gelezen hebben, weten ondertussen dat wij een beetje verslaafd zijn geraakt aan Subway’s, dus deze kans konden we in Australië natuurlijk niet aan onze neus voorbij laten gaan! Na een heerlijke Subway breakfast (ei, ham, kaas, sla, tomaat), hebben we nog even lekker een half uurtje in de foodcourt onderuitgezakt gezeten om bij te komen van onze lange reis. Daarna vonden we het dan toch wel tijd om op zoek te gaan naar een lekker park. Volgens de Lonely Planet zat Batman’s Park op loopafstand, dus wij al onze spullen bij elkaar gepakt en richting het park gelopen. Na 5 minuutjes lopen hadden we het park gevonden, maar dat bleek vlak naast een bouwterrein te liggen en ook nog eens erg klein te zijn. In het ‘hele’ park was geen mens te bekennen, dus leek het ons ook maar beter verder te gaan. Aangezien we het volgende park te ver weg vonden, liepen we terug naar het treinstation, om te informeren wat een dagkaart kost. Voor $6 pp blijk je een hele dag onbeperkt de trein/tram/bus in het centrum van Melbourne te mogen gebruiken. Dit leek ons wel handig, aangezien we ’s avonds toch ergens in het centrum wilde gaan eten. Recht tegenover het station vonden we een kleine supermarkt, waar we alvast even wat drinken en chips kochten voor in het hotel. Aangezien we toch weer vlak bij het hotel waren, liepen we om 10:30 nog even naar binnen om te vragen of onze kamer al klaar was. Nog voordat we überhaupt iets konden vragen, kregen we al een sleutel in onze handen en bleken ook onze koffers al naar de kamer gebracht te zijn. De kamer is officieel een 3 persoonskamer, waardoor er dus ook een 2-persoons en een 1-persoonsbed in de kamer staan. Verder ziet de kamer er netjes uit en ook de badkamer is goed schoon. Allebei waren we wel toe aan een goede douche en daarna besloten we even op onze bedden te gaan liggen om wat uit te rusten. Voordat Nathalie ging liggen vroeg ze nog aan mij om een alarm te zetten, zodat we niet meer dan 2 uur zouden slapen. Voor we het wisten waren we daarna allebei in dromenland. Raar genoeg werd ik ongeveer een kwartier voordat het alarm af zou gaan wakker en besloot ik om het alarm maar alvast uit te zetten. Helemaal goed wakker was ik echter nog niet, want vlak daarna legde ik toch nog ‘heel’ even mijn hoofd op het kussen. Het volgende moment dat ik weer wakker werd, bleek het al 18:00 te zijn en hadden we dus de hele middag liggen slapen! Niet geheel volgens planning, maar wel erg lekker! We hadden allebei aardig honger, dus gingen we op zoek naar een restaurant in de verschillende folders die we onderweg hadden verzameld. In een van deze folders vonden we een oude bekende, namelijk een Friday’s. Bij deze keten hadden we ooit in Engeland wel eens erg lekker gegeten, dus vanavond wilden we wel eens kijken of ze in Australië ook dezelfde kwaliteit leveren. Het restaurant bleek midden in het luxe shopping-centrum van Melbourne te liggen: South-Yarra. Met behulp van ov-dagkaart konden we in een kwartiertje met de trein naar South-Yarra-station. Daar aangekomen liepen we de ene designer winkel na de ander voorbij, voordat we bij ons restaurant aankwamen. Dit zag er gelukkig vrij normaal uit en het eten bleek ook erg goed te zijn. Na het hoofdgerecht zaten we zelfs zo vol, dat er geen toetje meer bij paste. En dat terwijl ze overheerlijk fudge brownies hadden! Met een voldaan gevoel liepen we daarna terug het treinstation en binnen een kwartiertje waren we weer terug bij ons hotel. Nog geen half uur later lagen we op bed en waren we allebei weer overdreven snel in dromenland.
3 reacties op “Phillip Island (09-10-2007)”