Geplaatst op Wednesday 28 November 2007 door nathalie
De Dutchies (zoals wij liefkozend worden genoemd door de Australiërs) brachten vandaag een dag door in het regenwoud. Boven Port Douglas ligt Daintree Rainforest, een prachtig natuurgebied. Om daar te komen moet je met de auto een paar minuutjes met de ferry om aan de andere kant van het water te komen.
In diezelfde rivier varen ‘rondvaartboten’ die hun tochten aanbieden voordat je bij de ferry aankomt. Wij wilden wel met zo’n boot mee om op die manier al een stukje jungle te bekijken (en stiekem hoopten we ook krokodillen te zien zwemmen). We konden kiezen uit diverse boten en besloten met de Solar Whisper mee te gaan, een stille, niet al te grote boot. Veel beter dan de vreselijk uitziende toeristen trein die door het water ging! En nog beter werd het toen er geen andere toeristen kwamen opdagen (het was erg rustig) en we een privé-toer kregen van een echte local! (hij woonde al 16 jaar op een enorm stuk grond in een huis zonder muren…)
De tocht begon slecht toen onze gids vertelde dat dit eigenlijk een slechte periode was om krokodillen te spotten, want ze bleven onder water, omdat de temperatuur daar beter was dan boven het water. En het was ook nog eens broedseizoen. Maar op een gegeven moment sjeesden we naar de andere kant van de rivier; er was een krokodil gespot! En ja hoor, een hele grote, oude, eentje zonder tanden, maar wel een echte krokodil. Scarface was zijn naam en hij liet zich meedrijven met de stroming en ging voor zijn doen volgens de locals echt snel vooruit. Bij deze ene krokodil is het gebleven, maar verder hebben we ook nog genoeg andere beesten gezien die onze gids met een groene laserlamp voor ons ‘aanwees’ tussen de bomen. Wij konden dan vervolgens weer met een verrekijker het beest beter bekijken. Gigantische slangen zitten er en ook bomen vol met gigantische vleermuizen. Onze boottocht duurde ruim een uur en we hebben gezellig gekletst met de local over de natuur, verschil met Nederland (drugsbeleid natuurlijk), de verkiezingen die afgelopen weekend geweest zijn in Australië (deze man was blij met een nieuwe premier). Toevallig had hij ook een vriend in Nederland, Willem in Amsterdam, waar hij hele verhalen over had. Erg leuk tochtje gehad dus.
Daarna met de veerboot (ferry) naar de overkant. Tot aan Cape Tribulation is de weg verhard en dus konden we een flink stuk het woud inrijden. In het park is van alles te doen en te zien. Er zijn ook verschillende boardwalks. Wij begonnen me de Dubuji boardwalk, een flinke wandeling (zeker met het zweterige klimaat hier!). Maar het was het waard. We hoopten een cassowary (soort struisvogel) tegen te komen, want je wordt langs de weg heel vaak gewaarschuwd met borden voor deze beesten, maar helaas. Wel kwamen we andere beesten en insecten tegen. We liepen bijna op onze tenen om geen geluid te maken en keken bij elke beweging of geluidje om ons heen. Op een gegeven moment hoorden we weer wat. Het leek wat groots, maar we zagen niets (kan natuurlijk ook gewoon de wind zijn of een vogeltje), tot Rogier naar beneden wees. Op de grond , heel vlakbij, lag een slang! Op dat moment gaat je hart dan wel even tekeer moet ik zeggen. Het was een flinke slang van anderhalve meter lang ongeveer (geen idee welke het precies was). Omdat hij bewoog en heel dicht bij onze boardwalk was, hebben we heel even gewacht met doorlopen. Daarna toch maar snel verder gegaan, maar prettig loop je er niet voorbij, want je hoopt toch wel dat ie blijft liggen en niet ineens naar je voeten grijpt haha).
Na onze wandeling hebben we een bezoek gebracht aan het Bat House. Onze gids van de boot had al verteld (toen we de vleermuizen in bomen zagen) dat er een speciaal huis was voor ze. In het Bat House worden de flying foxes met de hand (en met een flesje melk) groot gebracht. Het zijn heel aanhankelijke beesten, ze hangen het liefst de hele dag in je kleren en vinden het fijn om geaaid te worden. Wij mochten ze niet aanraken (niet dat ik echt de behoefte had), want ze dragen wel ziektes bij zich. Schattig zijn ze wel, maar ze worden uiteindelijk ook echt wel heel groot! Na de vleermuizen was het tijd voor een ijsje bij de Daintree Icecream Company. Best lekker met het warme weer, maar het ijs was nogal apart (biologisch zeg maar). Daarna waren we wel weer genoeg afgekoeld om nog een boardwalk te doen. In het park staat het discovery centre en daarin heb je ook een grote uitkijktoren en verschillende boardwalks. Wij wilden daar wel eens een kijkje nemen, maar toen we de toegangsprijzen hoorden (zelfs nadat ons een reductie werd aangeboden omdat ze bijna gingen sluiten) zijn we weg gelopen. Ze konden ons niet eens vertellen wat we nou precies te zien gingen krijgen! Dan deden we wel weer gewoon een gratis boardwalk, die is nog veel spannender. Vlakbij lag Jindalba Boardwalk. We waren door onze gids getipt om daar aan het eind van de middag doorheen te lopen, omdat dan alle dieren weer wakker werden. Misschien waren we nog iets te vroeg, want het was tamelijk rustig in dat stukje oerwoud. We hebben wel veel krabben gezien, maar verder weinig spannende avonturen beleefd.
Gegeten bij: Chez Nathalie en Rogier (in eigen keuken een magnetron maaltijd klaargemaakt) Geslapen in: Central Plaza – Port Douglas Afgelegde afstand: 174 kilometer
Geplaatst op Wednesday 28 November 2007 door rogier
De planning voor vandaag was simpel, we worden om 8:00 bij ons resort opgehaald door een busje, dat ons afzet in de haven van Port Douglas en vandaar uit gaan we met de boot naar The Great Barrier Reef om lekker een dagje de onderwaterwereld van Australië te bewonderen. Zo gezegd, zo gedaan. Het busje kwam netjes op tijd en wij vonden het eigenlijk wel een keer lekker om niet zelf te moeten rijden. De haven bleek echter nog geen 5 minuten van ons hotel te liggen (Port Douglas is niet zo groot), dus we waren er al snel. Daarna moesten we nog even betalen bij een kleine winkel van de maatschappij HABA waarmee we hebben gevaren en toen mochten we naar de boot. Bij het schip aangekomen moesten we allemaal onze schoenen in een grote kist gooien alvorens we aan boord mochten (waarschijnlijk om de boot schoon te houden). De boot was een catamaran (2 drijvers in het water) met daar bovenop een open achterdek en aan de voorkant twee geairconditionde ruimtes. Wij mochten beneden een plaatsje uitzoeken en al snel voer het schip uit. Tijdens het vertrek kregen we even een kort praatje van de kapitein en die verzocht iedereen die last had van zeeziekte even een pilletje in te nemen bij de kantine. Maar aangezien het water heel rustig was, vonden Nathalie en ik dat niet zo nodig. Hoe verder we echter de zee opkwamen, hoe meer de boot begon te deinen. Zowel Nathalie als ik waren blij toen we eindelijk stopte bij de eerste snorkel- en duikplaats. Aangezien wij gekozen hadden voor snorkelen, kregen we nog even een korte uitleg hoe het masker, de vinnen en (niet geheel onbelangrijk) de snorkel werkt. In plaats van direct het water in te gaan, kregen we eerst nog een kleine rondvaart met een kleine sloep met een glazen bodem. Het idee was wel aardig, want op deze manier kreeg je tenminste ook nog een kort verhaaltje bij wat je zag, maar de uitwerking vonden zowel Nathalie als ik wat minder. Ten eerste zag je zelf nooit precies hetzelfde als wat de bestuurder van de boot zag, omdat wij met een heel andere hoek door het glas keken. Hierdoor kreeg je soms verhalen over beesten of koraal te horen, wat je niet kon plaatsen omdat je het gewoon domweg niet gezien had. Verder dreef je met de sloep maximaal een meter boven het koraal, waardoor je aardig zeeziek kon worden als je volcontinue door het glas naar beneden bleef kijken. Gelukkig duurde de rondvaart maar iets van 10 minuten en mochten we daarna snel het water in. Alleen moesten we eerst nog even een dun wetsuite aantrekken dat ons moest beschermen tegen eventuele (dodelijke) kwallenbeten.
In eerste instantie voelde het water nog best koud aan, maar volgens de kapitein was het toch echt zo’n 28 graden. Je kunt dus wel nagaan hoe warm het buiten was als water van 28 graden al koud aanvoelt! Eenmaal in het water bleken we echt midden boven een enorme stuk koraal te zijn gestopt. Vanaf het moment dat ik mijn masker onder water stak zag ik direct allerlei soorten gekleurde vissen en de meeste zwommen gewoon om je heen of rakelings langs je handen en masker. Echt onbeschrijfelijk hoeveel verschillende soorten vissen en koraal we daar zagen en hoe heerlijk ongestoord al die vissen hun gang gingen. We hebben alles bij elkaar ongeveer een uur in het water rond gedobberd en waren toen nog steeds niet uitgekeken. Maar toen we om ons heen keken waar alle andere snorkelaars waren, kwamen we tot de conclusie dat wij met nog maar 2 anderen overgebleven waren en de rest allemaal al weer op de boot zat om van de gratis lunch te genieten. Dus toen voelden wij ons ook wel een beetje verplicht om eruit te komen. Toen wij net weer goed en wel aan boord waren en ook de andere twee uit het water waren, vertrok de boot naar de tweede en laatste locatie voor die dag. Ook daar mochten we weer heerlijk snorkelen en ook daar kwamen we weer als een van de laatste het water uit. De vis die mij het meest bijgebleven is, is de Maori Wasse (de tweede vis op deze link). Ongeveer een meter lang en nog zo’n 40 centimeter hoog. Echt heel imposant om zo’n vis op 2 meter afstand onder je door te zien zwemmen.
Toen we deze snorkeltocht boekte zaten we nog te twijfelen of we er een proef-duikles bij zouden nemen. Maar aangezien Nathalie haar eerste snorkelactie op Hamilton Island een paar dagen geleden nogal wennen was en ik in Griekenland ooit een wat mindere plezierige oefenduik had gedaan, hadden we besloten om in ieder geval op de eerste locatie te gaan snorkelen. Als dat ons zou bevallen zouden we nog wel proberen of we op de tweede locatie ook mochten duiken. De eerste en tweede locatie bleken echter niet zo ver uit elkaar te liggen en we moesten toch minimaal een video van een half uur kijken om de proefduik te mogen uitvoeren. Kortom, er was niet genoeg tijd om alsnog een proefduik te mogen doen. Ergens wel een beetje jammer, want de locaties waren echt heel mooi. Aan de andere kant hebben we met het snorkelen ook alles heel goed en rustig kunnen bewonderen en hebben we er zeker geen spijt van dat we gegaan zijn. In tegendeel zelfs, we hebben een heerlijke dag gehad! En dat terwijl het weer vandaag aardig bewolkt was. Als je ooit in de buurt van The Great Barrier Reef komt, moet je echt een keer gaan snorkelen of duiken. Ik ben er van overtuigd dat de onderwater-kenners dit niet voor niets één van de mooiste plekken ter wereld noemen!
Gegeten bij: Chez Nathalie en Rogier (in eigen keuken een magnetron maaltijd klaargemaakt) Geslapen in: Central Plaza – Port Douglas Afgelegde afstand: 0 kilometer (we werden opgehaald en teruggebracht naar ons resort)
Geplaatst op Tuesday 27 November 2007 door nathalie
Het eind van onze reis komt in zicht. We vliegen vanaf Cairns weer terug naar Nederland en vandaag zijn we die stad voorbijgereden. We willen namelijk nog even niet denken aan terug naar het vriespunt ;-) De temperaturen lopen hier op, over de 30 graden en we zweten ons te pletter (ik heb nog maar eens een extra was gedraaid).
De komende dagen blijven we in Port Douglas. Vanaf daar gaan we snorkelen/duiken en naar het Daintree regenwoud. Vandaag was het dus vooral een kwestie van rijden tot we in deze havenstad kwamen. We hebben nog wel een tussenstop gemaakt in Mission Beach. Daar ligt een stuk regenwoud langs het strand. Mooi om te zien, zeker een aanrader om even te stoppen. Ook nog een stuk gelopen en omdat we er vrij vroeg waren hadden we het hele strand voor onszelf! In Port Douglas zijn we een flinke tijd bezig geweest naar het zoeken van een betaalbare, maar leuke accommodatie. Het laatste motel waar we sliepen had geen internetverbinding en dus konden we helaas niet vooruit boeken of überhaupt een motel opzoeken. Onze boekjes hadden wel 1 heel motel in de aanbieding (wat niet veel is dus). Veel motels zijn hier inderdaad niet, wel stikt het van de resorts. En aangezien wij wel even toe waren om onze laatste dagen ontspannend in een resort door te brengen, gingen we dus op zoek naar een betaalbaar resort. Na wat zoekwerk zijn we uiteindelijk terecht gekomen in Central Plaza (even lekker maken: niet alleen een redelijk groot zwembad buiten in de zon, maar binnen in ons eigen appartement ook een jacuzzi, een groot bed, grote woonkamer, een keuken met oven/magnetron en vaatwasser en gewoon een wasmachine, joepie!). Gek genoeg is het qua prijs om het even met de budgetmotels die wij nemen. Als je daar het uit eten gaan bij optelt dan komen we op ongeveer dezelfde prijs uit als het resort. Dus we blijven hier wat langer! En eindelijk kunnen we zelf weer eens wat koken!
Maar voor deze avond maakten we een uitzondering. We waren op zoek naar een supermarkt die op zondagavond nog open was, maar helaas. Er zijn wel winkels open in Cairns en Port Douglas op zondag, maar die gaan om 18 uur dicht. We waren te laat. Dus reden we een beetje op de goede gok rond en toen zagen we een restaurant waar we al een tijd naar op zoek zijn; eentje waar je kangoeroe kan eten! En dat was niet het enige, op het menu stond een bbq platter (wat inhield dat je vier spiesen kreeg) met kangoeroe, krokodil, emu en barramundi. Sorry voor de vegetariërs onder jullie, maar het smaakte allemaal erg goed! Onze eetmissie is voltooid :-)
Gegeten bij: Apres Beach Bar & Grill – Palm Cove Cairns Geslapen in: Central Plaza – Port Douglas Afgelegde afstand 385 kilometer
Nog geen reacties op “Daintree Rainforest (27-11-2007)”