Nog een beetje moe van de wandeling van gisteren, besloten we vanmorgen een beetje uit te slapen. Om 8:00 waren we allebei echter klaarwakker, dus zijn we er maar uit gegaan. Na ons ontbijtje hebben we daarna alle spullen in de auto geladen en uitgecheckt bij het motel. De auto lieten we echter nog even op de parkeerplaats van het hotel staan, zodat we nog een laatste keer naar de Niagara Falls konden lopen. We wilden de Falls nog een keer vanaf de Canadese kant bekijken, maar nu overdag. Daarnaast hadden we ook gelezen dat je aan de Canadese kant een kijkje achter de watervallen kunt nemen, dus dat wilden we wel een keer meemaken.Eenmaal door de douane heen, klaarde de lucht aardig op en kregen we zelfs een lekker zonnetje tijdens het laatste stukje wandelen naar de ingang van de Journey Behind the Falls. Deze ingang bleek een beetje verstopt te zitten in een soort winkelcentrum/visitor center, want vandaar uit kon je met een lift naar beneden. Beneden hadden ze een tunnel uitgehakt in de rotswand en op 2 plaatsen kwam je daarmee achter de Falls uit. Een erg indrukwekkend gezicht om al dat water op nog geen 5 meter van je vandaan naar beneden te zien storten! Je mocht jammer genoeg niet zo dichtbij komen dat je ook daadwerkelijk de Falls aan kon raken, maar met 150 miljoen liter water per minuut, is dat misschien ook niet verstandig. Na deze 2 tunnels achter de Falls kwamen we uit bij een derde tunnel, die naast de Falls uitkwam. Aan het einde van de tunnel was een plateau gemaakt waar je op kunt staan en dit was dus ook direct de plaats waarvoor we in de lift gratis een poncho hadden gekregen. De mist/nevel van de waterval kwam namelijk precies uit op dat plateau en maakte iedereen binnen een paar seconde helemaal doorweekt (ongeveer vergelijkbaar met een hevige regenbui in Nederland). Erg indrukwekkend om een keer zo dicht bij zoveel natuurgeweld te kunnen komen.Met drijfnatte broekspijpen liepen we daarna weer terug naar ons hotel, waarvandaan we met de auto vertrokken richting New York. Aangezien dit nog een flink stuk rijden is, hebben we weer een tussenstop ingepland, deze keer in Syracuse (wederom een plaatsje waar niets te beleven valt, maar het ligt wel lekker op te route). Na een uurtje of 3 rijden, kwamen we aan in Syracuse en hebben we even heerlijk gegeten bij een T.G.I. Friday’s, met als toetje een verrukkelijke Brownie Obsession. Tonnetje rond gingen we naar ons motel, waar we nog lekker even wat gerelaxt hebben en toen op tijd zijn gaan slapen.
We reden vandaag en gisteren door een erg mooi landschap. Was in Florida nog alles vlak, hier rijden we door heuvelachtig gebied. De bladeren van de bomen zijn hier mooi van kleur. Verschillende kleuren groen, maar ook herfstachtige kleuren als geel en rood. Omdat we de tolweg vermeden reden we een toeristische route door wat dorpjes. Huizen in allerlei kleuren kwamen we tegen en de meesten doen me denken aan Pippi Langkoushuizen (van die huizen met een veranda).
Vandaag moesten we nog 4,5 uur rijden tot de Niagara Falls. Aangekomen in de stad Niagara Falls eerst ingecheckt in het Fallside Hotel. Beetje oud (beetje Tower of Terror idee) en verlaten (totdat ’s avonds 3 busladingen toeristen werden gedropt..) en ooit was dit een conferentiegebouw, maar dat is niet meer in gebruik zo te zien. Maar voordeel van deze lokatie is dat we in een kwartier naar de Falls lopen (aan de Amerikaanse kant dan, want voor de Canadese kant moeten we nog een stuk doorlopen en een brug over). Meteen dus een kijkje genomen. En wat is dat mooi zeg!Uiteraard is er van alles georganiseerd rondom de Niagara Falls. Je kan een toren in, een boottochtje maken, achter de watervallen lopen, allerlei films bekijken, etc. Wij besloten het voor vandaag bij een boottochtje te houden: Maid of the Mist. Nadat we een toegangskaartje hadden gekocht kregen we allebei een blauwe poncho. Een paar meter verderop liepen nog meer smurfen. Onze boot vertrok vrij snel richting de Falls. Toen we de eerste grote waterval passeerden viel het met de nevel/mist nog mee. We konden zelfs nog een paar foto’s maken van dichtbij. Rogier en ik zeiden tegen elkaar: “de wind staat vast gunstig”. Totdat we verder gingen naar de andere Falls en het leek alsof de boot echt recht door die waterval wilde varen! De toeristen die op het bovendek stonden wisten niet hoe snel ze naar het benedendek moesten komen (die is trouwens ook open, dus nat werden we met z’n allen toch wel). Toen de boot weer wat van de Falls afweek hadden we een mooi uitzicht. Dat het bewolkt was en dat we er totaal niet op waren gekleed (brr wat is het hier koud, waar is onze winterjas?!) kon ons niets meer schelen.’s Avonds wilden we nog een keer terug, omdat de Falls dan worden verlicht. We wilden dat vanaf Canada bekijken. Aan de kant van Amerika sta je eigenlijk een beetje naast de Falls en heb je dus een minder goed uitzicht. Om in Canada te komen moet je dus over een lange brug, waar ook de douane zit. Je kan met de auto of lopend. Wij kozen ervoor om lopend te gaan. En dat is goed te doen en gaat stukken sneller bij de douane. Voor 50 dollarcent per persoon mochten we over de brug en kregen we weinig moeilijke vragen van de douaneambtenaren. Om 21 uur – toen de maan zich net liet zien – gingen de lichten aan en werden de watervallen verlicht. Wit, rood, blauw, groen, geel. Allerlei kleuren. Het zag er echt mooi uit. Toen we een stukje door wilden lopen zagen we een afzetting en stond er een bordje dat er vanavond vuurwerk was. Dat is niet elke avond het geval en op de reguliere borden stond dat er vrijdag en zaterdag vuurwerk was (vandaag is het maandag), dus we hadden mazzel. Om 22 uur kregen we er dus ook nog vuurwerk bij cadeau. Het maakte onze dag helemaal af. Gegeten bij: Applebee’s, Niagara Falls Overnacht in: Fallside Hotel & Conference Center, Niagara Falls Gereden afstand: 206 mile (331 kilometer)
Rijden, rijden, rijden in een Chevrolet Impala is helemaal geen straf. Het is een ruime auto, die lekker soepel geveerd is en erg vlot in het verkeer meekomt. Zet daarbij dan nog eens de cruise-control aan en je legt zo makkelijk enorme afstanden af over de brede Amerikaanse wegen. Vandaag hebben we dat dan ook maar gedaan (flinke afstand gereden). We willen namelijk graag nog langs de Niagara Falls voordat we naar New York gaan, maar die liggen vanuit Washington gezien toch wel op een flinke afstand. Volgens Tomtom zou het zo’n 8,5 uur rijden zijn als je het in een keer rijdt, maar we weten uit ervaring dat dit soort ritten nooit echt helemaal zonder vertragingen te rijden zijn (file, je wilt onderweg wat eten, even uitrusten, enz). Daarom hebben we besloten om ergens halverwege de route een plaatsje uit te kiezen, waar we dan ’s avonds even wat eten en overnachten en daarna weer fris verder te rijden. Dit plaatsje is Clearfield geworden. De naam vind ik nog steeds erg bekend klinken, volgens mij uit een film vandaan, maar ik zou werkelijk niet weten welke dat is. Iemand suggesties?In Clearfield zelf is in ieder geval niets te beleven. Het is echt een stadje wat het voornamelijk moet hebben van de auto’s en vrachtwagens die van de nabij gelegen snelweg afkomen op zoek naar wat eten of een slaapplaats. Vlak bij de snelweg vind je dan ook meerdere restaurants en meerdere motels. Op goed geluk liepen wij naar binnen bij het Super 8 motel en deze had direct voor een mooi bedrag ($56) een kamer met een Queen-bed (2 persoons, ongeveer 160 schat ik zo). We kregen er ook nog gratis internet en een lekkere douche (badkamer) bij cadeau, dus wij waren helemaal tevreden.Voor het avondeten zijn we op de goede gok naar het aan de overkant gelegen “Dutch Pantry Family Restaurant“ gegaan. Dit viel jammer genoeg erg tegen. Het had werkelijk niets met Nederland of Nederlanders te maken, en het eten was echt ronduit slecht. Alles was erg vet, de sla was zo rauw dat je het niet eens aan je vork kon prikken en de drankjes smaakte naar chloor (wat overigens bij veel restaurants zo is, doordat ze waarschijnlijk leidingwater gebruiken voor de ijsklontjes, en in het leidingwater zit hier overdreven veel chloor). Na het hoofdgerecht hebben we dus ook maar direct de rekening gevraagd en zijn we snel bij de Walmart nog een blik Pringles en een bak Ben & Jerry’s (Imagine Whirles Peace) gaan halen om toch nog even wat lekkers gegeten te hebben voordat we gaan slapen.
Gegeten bij: Dutch Pantry Family Restaurant, Clearfield Overnacht in: Super 8, Clearfield Gereden afstand: 254 mijl (409 kilometer)
1 reacties op “Behind the Niagara Falls (20-05-2008, dag 17)”