Het is wel lekker om in een hotel te zitten waar we meerdere dagen blijven. Even geen gesleep meer met koffers, niet meer inpakken, alles lekker rond laten slingeren. Maar het was ook wel weer tijd om de was te doen. De meeste motels waar we hebben geslapen, hebben een wasmachine staan die je kan gebruiken, maar in de hotels is dat niet gebruikelijk. Op zoek naar een laundry dus vanmorgen en dat was niet makkelijk. Cleaners/laundry genoeg, maar die zagen er van de buitenkant allemaal uit als een stomerij. Na een tijdje rondjes te hebben gelopen gaven we het op. Een laundry waar je zelf je spullen mag wassen zit er hier niet in. Dus brachten we onze tasjes met vuile was naar een van de cleaners. Morgen is het klaar en nu maar hopen dat ze wel de witte en de zwarte was scheiden hier ;-)
Als echte toeristen willen we hier natuurlijk wel dé bekende gebouwen, plekken en standbeelden zien. Zoals Statue of Liberty: het Vrijheidsbeeld. Vanaf Battery Park vertrekken er boten richting het beeld. Dat is wel nodig ook, want vanaf de wal ziet het beeld er erg klein uit, zelfs Rogiers zoomlens heeft er moeite mee. De boten maken tussenstops bij Ellis Island (daar werden alle immigranten die de VS in wilden gedropt) en Liberty Island (waar het standbeeld dus staat). In het Vrijheidsbeeld zelf mag je niet meer komen sinds de aanslagen van 11 september 2001, maar je mag er wel beneden rondlopen. Het was een erg zonnige dag en dus wilden veel mensen wel een tochtje maken. Toen we al even in de rij stonden en ik maar eens een rondje ging lopen om te kijken hoe lang het nog wachten was, bleek dat heel erg lang te zijn. De rij waar we instonden om een kaartje te kopen duurde zo’n 40 minuten. En met de kaartjes moesten we in een nieuwe rij gaan staan om met de boot mee te gaan. Die rij duurde nog dik een uur. Een straf was het wachten in het zonnetje niet, maar we hadden in zo’n lange wachttijd niet veel zin. Een pier verderop vertrok een Watertaxi, die –heel slim- ook tochtjes rondom Statue of Liberty aanbood. We lieten ons verleiden en zaten dus eerder op de watertaxi dan dat we op de boot hadden gezeten. De taxi mocht alleen niet aanmeren bij de eilanden, maar dat namen we voor lief. Onze tour ging dan nog wel even naar Brooklyn Bridge, ook leuk om die vanaf het water te zien. Het Vrijheidsbeeld is erg groot trouwens: 46 meter hoog beeld (93 meter als de sokkel wordt meegerekend). Als je op het eiland zelf staat denk ik niet eens dat je er een foto van kunt maken waar het beeld dan helemaal op staat. We waren alles bij elkaar toch nog wel even een paar uurtjes bezig (de tour duurde een uur) en daarna namen we de metro naar Wall Street. Voordat we die straat inliepen, liepen we nog een stukje Broadway af op zoek naar een toilet en wat te drinken. We zagen toen Ground Zero liggen. Die plek stond nog niet op de ‘planning’ van vandaag, maar aangezien we er nu zo dichtbij waren werden we nieuwsgierig. Met de beelden van de 9/11-tentoonstelling in het Newseum in Washington nog vers in ons geheugen, maakte de plek denk ik extra veel indruk. Wat een gapend gat daar zeg. Zo’n onwijs groot oppervlakte. Bijna onwerkelijk om van zo dichtbij te zien waar de aanslagen in de WTC-torens waren. We hadden zelfs even geen behoefte om ons fototoestel of videocamera te voorschijn te halen. We besloten een rondje langs de afzettingen te lopen. Er wordt flink gebouwd om in 2012 op die plek nieuwe wolkenkrabbers te hebben staan, waaronder de Freedom Tower. Gaandeweg kregen we –toen we over een brug liepen- een steeds beter uitzicht op Ground Zero. Toen we bijna rond waren kwamen we de gedenksteen tegen, het zag er een beetje lullig uit vonden we. Je zou er ook zo voorbij lopen als je het niet wist.Daarna hebben we nog een kort bezoekje gebracht aan Wall Street en daarna was het tijd om te eten en richting het Empire State Building te gaan. We wilden wel eens op het hoogste gebouw (sinds de Twin Towers zijn ingestort) van New York staan als het lekker donker was. Alleen was het vanwege het lekkere weer ook hier erg druk. We gingen dus zonder te eten eerst maar in de rij staan voor een kaartje. Gang in, roltrap op, in de rijen staan, gecontroleerd worden, liften in, weer wachten. Het duurde even voordat we überhaupt een kaartje hadden en toen begon het ook al donker te worden. We besloten dat we niet opnieuw in de rij wilden staan en gingen dus direct (nou ja, direct, met de nodige wandelingen door gangen) naar het observationdeck. Je had uitzicht vanaf de 86ste verdieping en als je nog extra betaalde mocht je ook naar de 102e verdieping (in totaal is het gebouw 381 meter hoog).Wij vonden 86 verdiepingen hoog genoeg, want wat een gaaf uitzicht heb je daar zeg! Omdat het een heldere dag was konden we best ver kijken. En er waren zoveel lichtjes. Het was wel een beetje koud, het waaide ook wel zo hoog, maar absoluut het wachten waard. Ook wachten om een plekje langs de rand te krijgen trouwens, want echt rustig is het er niet. Mooi is wel dat er alleen wat tralies en gaas is geplaatst, zodat je nog mooi er tussendoor kan fotograferen. Dat leverde dus mooie plaatjes op.Inmiddels was het al half 11 geweest en hadden we nog niets gegeten. Dus de 86e verdiepingen naar beneden (met de lift gelukkig haha), dat voel je wel in je oren. Een snelle hap en toen naar ons hotel waar we onze voeten ein-de-lijk wat rust gunden. Wat een stad, veel te veel te zien hier!
Gegeten bij: Wendy’s, New York Overnacht in: Eastgate Tower Hotel, New York
Vanmorgen nog even lekker uitgeslapen, aangezien we vandaag niet zo ver hoefden te rijden. We moesten namelijk alleen maar even naar New York rijden om de koffers bij het hotel te droppen en daarna doorrijden naar het JFK vliegveld om daar de auto bij Hertz in te leveren.
Op weg naar New York verwachtte we eigenlijk iets mee te krijgen van de skyline van New York, maar pas toen we vlak voor het centrum van de stad zaten, kregen we vanaf een brug een mooi uitzicht op de enorme skyline. Aangezien ons hotel voor de komende zes dagen (Eastgate Tower Hotel) in het midden van Manhatten ligt, moesten we dus ook met de auto helemaal door het centrum heen. Nu vind ik het nooit erg om ergens te rijden, en ben ik eigenlijk nog nooit echt onrustig geweest in het verkeer, maar in downtown NY werd ik dat dus wel! Wat een enorme berg straten, stoplichten, auto’s, voetgangers die overal doorheen lopen, tunnels, bruggen, torenhoge gebouwen (die ervoor zorgen dat Tomtom regelmatig de route kwijt is!), echt een gigantische mierenhoop. Geen wonder dat je voor het huren van een auto in NY veel meer kwijt bent dan bijv in Washington, de kans dat je hier een ongeluk maakt is echt letterlijk 10x groter.
Gelukkig vonden we ons hotel snel, en konden we heel dichtbij parkeren. Parkeren in NY is ook nog een verhaal op zich. Ongeveer elke eigenaar van een stukje grond of een oud pandje schijnt hier ontdekt te hebben hoe lucratief geparkeerde auto’s kunnen zijn. Wij reden dus naar binnen bij een parkeerplaats waar volgens mij maximaal 20 auto’s konden staan. We moesten de sleutels en de auto bij de ingang van de garage achterlaten en deze werd door een medewerker weggezet, nadat hij ons een parkeerkaartje had gegeven! (wat we tot nu toe van de andere garages gezien hebben, werken deze allemaal op dezelfde manier) Voor een half uurtje betaal je dan bijna $10 en een uur kost je al bijna $20! Miami en Amsterdam zijn er nog niets bij! ;-)
Het inchecken in ons hotel lukte binnen het half uur, dus het parkeren kostte gelukkig niet al te veel. Vanuit de stad was het nog maar een kleine 20 minuten rijden naar het inleverpunt van Hertz voor onze auto, en ik was blij toen die erop zaten! We hebben uiteindelijk toch weer een respectabele afstand met deze auto afgelegd: 1210 mijl gereden oftewel 1947 kilometer.
Vanaf Hertz, welke op het JFK vliegveld van New York zit, konden we met de Airtrain terugrijden naar een metro/treinstation. Hier hebben we direct maar een 7 daagse metrocard gekocht, zodat we onbeperkt door New York kunnen toeren. Vanaf het metrostation zijn we eerst even terug gegaan naar ons hotel voor korte pitstop (wat eten) en de hoog nodige boodschappen bij een lokale supermarkt (die helemaal niet zo makkelijk te vinden was!). Toen dit allemaal geregeld was, was het tijd om door te reizen naar het stadion van de Yankees, want die speelden vanavond tegen de Baltimore Orioles en daarvoor hadden wij al in Nederland kaartjes gekocht. Zowel Nathalie als ik hadden namelijk nog nooit een baseball wedstrijd in het echt meegemaakt, dus dit leek ons wel erg leuk om in NY te doen. We hebben er zeker geen spijt van, want het is erg indrukwekkend om in zo’n groot stadion te zitten. In totaal passen er zo’n 55000 mensen in, maar vanavond zat hij niet helemaal afgeladen vol (volgens de website waren er geen tickets meer te kopen, maar wij zagen vooral op de bovenste ring toch nog wel heel veel lege plaatsen). Het stadion waarin wij gezeten hebben wordt dit seizoen voor het laatst gebruikt, want er vlak naast staat het nieuwe stadion al zo goed als klaar. Wij vonden dit oude stadion er echter ook nog steeds erg goed uitzien en zijn dus eigenlijk wel benieuwd wat ze daar mee gaan doen?! Anyway, het was best grappig om op deze manier een keer een hele wedstrijd baseball mee te maken, alleen duurt het allemaal wel wat lang. Uiteindelijk hebben we het volgehouden tot en met de 8e inning, en zijn toen vertrokken met een tussenstand van 1-1. Er was al 4 inningen niets spannends meer gebeurd, dus we gokten erop dat de laatste 2 ook wel niet zo spannend meer zouden zijn. Nu ik net dit blog zit te typen en nog even op de site van de Yankees zit te kijken, blijkt onze aanname echter fout te zijn, want de Yankees hebben in de 9e inning toch nog een punt kunnen scoren en daarmee de wedstrijd gewonnen.Als ik ooit nog eens de kans krijg om een sportwedstrijd in Amerika bij te wonen, wordt het echter geen baseball wedstrijd meer, maar waarschijnlijk iets van basketbal, ijshockey of football. In ieder geval iets waar wat meer actie en snelheid in zit. De rest van de ervaring zal dan echter wel hetzelfde zijn, want het blijft prachtig om tussen een stel Amerikanen in te zitten en naar een Amerikaanse sport te kijken.
Gegeten bij: pizza op onze kamer en daarna nog een hotdog in Yankee Stadium Overnacht in: Eastgate Tower Hotel, New York Gereden afstand: 143 mijl (230 kilometer)
Een korte update, want we hebben eigenlijk vrij weinig gedaan vandaag. Uitgeslapen, zo lang mogelijk op de motelkamer gebleven en daarna nog een stukje (in de regen) gereden richting New York. We moeten daar morgen onze auto inleveren en gaan dan met het openbaar vervoer verder. We zijn nu dus onze batterijen aan het opladen voor een paar dagen in de city that never sleeps. De rest van de dag daarom een beetje gerelaxed, spelletje gespeeld, wat gelezen en vanavond nog een stukje finale van American Idol kijken (is erg populair hier). We weten trouwens al wie er gaat winnen… David (finale gaat tussen David en David). Tja, een grapje dat hier veelvuldig wordt gemaakt op radio en tv ;-) Tot slot nog een foto van onze motelkamer van vanavond:Gegeten bij: Ruby Tuesday, Wilkes-Barre (de beste gestoomde broccoli tot nu toe! Heel veel gezonde groente krijgen we hier in het algemeen niet binnen) Overnacht in: Days Inn, Wilkes-Barre (PA) Gereden afstand: 177 mijl (285 kilometer)
1 reacties op “New York dag 2 (23-05-2008, dag 20)”