Vanmorgen dachten we even terug aan het Nederlandse weer. Het begon hier namelijk even te regenen. Hoe meer we naar het zuiden rijden, hoe groener het is en dus betekent het dat er hier meer regen valt en dat is meteen te merken. Toen we aankwamen bij Palenque, één van de beroemdste ceremoniële centra uit de Maya stad, stonden er dus ook meteen mensen poncho’s te verkopen waar we dankbaar gebruik van maakten. Palenque is een nog meer uitgestrektere ‘stad’ en qua ligging (in het woud) supermooi. Natuurlijk hebben we ook nog een tempel (de hoogste) beklommen, en wel die van de hemel. Daarnaast staan de tempels van de aarde (lagere tempel dan de hemel) en de onderwereld (de laagste tempel). We voelen inmiddels wel aardig onze knieën en benen, maar het uitzicht vanaf de tempel was erg mooi. Al blijft het ook nog wel: verstand en gedachten op nul als je de steile trede van de tempels op en af gaat. Het is maar goed dat sommige tempels niet meer voor publiek toegankelijk zijn, want het is een ‘gevaarlijke sport’.Na een flinke wandeling was het weer tijd voor een lange busreis. We gingen de grens met Guatemala over! Maar voor die tijd moesten we nog wel even een stukje door Mexico. De stenen huisjes werden al minder en nu zijn het vooral houten huisjes en staan de vrouwen in het riviertje naast hun huisje de was te doen. Als onze bus voorbij komt, houdt iedereen even op en wordt er meestal gezwaaid door de kinderen.
Onze grensoversteekplaats was een bijzondere. We gingen namelijk niet met de bus de grens over, maar met een bootje! Het voelde wel een beetje illegaal! Deze waterroute wordt ook écht door illegalen gebruikt. Maar wij hebben er netjes voor betaald. Onze koffers werden in de bootjes geladen en per overdekt bootje konden er nog 8 mensen bij en dan mocht je niet van plek veranderen, want anders kon het gebeuren dat het bootje omsloeg… en de koffers erbij…. Dat wilden we natuurlijk niet ;-) Het tochtje duurde een half uur en het was erg leuk om te doen. Mooie omgeving ook.In Guatemala stonden jongens ons op te wachten om ons en onze koffers te ontvangen. Daar werden we even met onze neus op de armoede gedrukt. Een jongetje dat zeker niet ouder was dan mijn broertje (8 jaar) liep met onze koffer van zo’n 20 kilo de heuvel op naar de volgende bus. Hij verdient er zijn centjes mee, maar het stond me wel erg tegen; liever had ik zelf mijn zware koffer omhoog gesjouwd en hem geld gegeven! Maar ja, dan kan je wel bezig blijven (er liepen namelijk nog meer kids te sjouwen). Alle kinderen die dit werk deden kwamen toen ze klaar waren ook bedelen om eten en drinken. Dat is wel even slikken. Kinderen tot 12 jaar moeten hier naar school, maar dat is niet verplicht. Ik denk dan ook niet dat veel kinderen hier echt naar school gaan.
De huisjes hier stellen ook niet veel voor. Opvallend is wel dat er veel varkens rondlopen! Daarnaast ook veel kippen en hier en daar staat een paard in de tuin, als vervoersmiddel. De weg was in het begin niet erg goed en we waren dus bang voor een 3 uur durende hobbel-de-bobbel-weg, maar dat viel mee! Na een uur shaken (en ondertussen nog even een stop bij de douane) kwamen we op asfalt terecht. De hoofdweg door het land is inmiddels grotendeels geasfalteerd. Maar verder lopen ze nog dik achter. We overnachten vandaag in Flores. Deze stad – met recht stad, want hier zijn we de eerste ‘winkels’ tegengekomen’ – heeft sinds anderhalve jaar riolering. We hebben vandaag goed beseft hoe goed we het eigenlijk hebben. Dat is volgens mij voor elke Nederlander die voor het eerst naar een minder ontwikkeld land gaat een eye-opener.
Goed, vanavond en morgen slapen we dus in Guatemala. Het land waar malariamuggen actief zijn (aaaaaaaaaaah) dus wij slapen vannacht (die malariamuggen zijn actief tussen zonsondergang en zonsopkomst) heel knus onder een klamboe en smeren ons helemaal in met anti-muggen-spul! We verblijven trouwens wel in goede (relatief goede) hotels. De ligging van deze is ook super; aan een groot meer!
Aangezien Nathalie zich niet zo heel lekker voelde, hebben we gisteravond weinig meer van de stad Merida kunnen zien. Dit is eigenlijk ook helemaal niet zo erg, want we moesten vandaag al om 7:00 aan het ontbijt zitten, aangezien de bus om 7:30 vertrok. Na onze spieren wat gestrekt te hebben (de matrassen van de bedden waren net planken!), en dus even snel een simpel ontbijtje naar binnen gewerkt te hebben, stond vandaag het Maya tempelcomplex Uxmal op het programma. Dit was vanuit Merida maar een klein uurtje rijden, dus we stonden al om 8:30 bij de tempel. Dit bleek eigenlijk best een goede tijd, want het is nog rustig op en rond de tempel en de temperatuur is een stuk aangenamer dan midden op de dag!Uxmal is een erg mooi locatie, omdat er nog heel veel gebouwen intact zijn. Je kan bijna overal in en op, waardoor je een hele goede indruk krijgt van de verschillende sociale klasse die ze in die tijd hanteerde. Hoe hoger je sociale klasse was, hoe hoger namelijk het gebouw stond waarin je mocht komen. Onderaan had je dus de boeren, in het midden de wapensmeden en handelaren, en bovenaan de priesters. De top van de piramides was dus ook alleen bedoeld voor de priesters en de offers die ze daar brachten. Dit deden ze het liefst zo dicht mogelijk bij de goden in de hemel, waardoor de piramides meestal ook een mooi uitzicht over de omgeving hebben. In Uxmal mochten wij voor het eerst naar de top van zo’n piramide klimmen, en ik moet zeggen dat dat absoluut de moeite waard is! Vanaf de top van de piramide heb je een prachtig overzicht over het hele complex en ook kijk je uit over de weide omgeving. Alleen moet je daarna weer naar beneden lopen, en dan kom je er pas echt achter hoe stijl (en dus ook gevaarlijk) die trappen werkelijk zijn! Nu ik van zo’n trap afgelopen ben, kan ik mij goed voorstellen dat als de treden nog wat smaller zijn (zoals ze in Chichen Itza zijn), dat er dan besloten wordt om maar helemaal geen toeristen meer op de piramides toe te laten.
Maar rond 12:30 waren we klaar in Uxmal en vertrokken we naar een nabijgelegen restaurant om wat te eten. Het eten werd daar op een hele speciale (Maya)manier klaargemaakt, het werd namelijk gestoofd door een kuil in de grond te graven en daar hete kolen in te gooien en daar dan het eten bovenop te leggen en dan de kuil met een ijzeren plaat af te dekken. Daar bleef het eten dan zo’n 2 a 3 uur liggen, voordat het weer uit de kuil werd gehaald en het dus gaar was. Op de heenreis naar Uxmal had de reisleider al even snel gevraagd wie wat wilde eten, waardoor ons eten dus al klaar was toen we aankwamen met de bus. We konden nog net zien hoe ze het uit de grond haalde en even later zaten we er heerlijk van te eten. We hadden allebei voor de kip schotel gekozen en deze was zo heerlijk zacht, dat hij van het bot afviel zodra je er met je mes of je vork naar wees! :-)Als toetje kregen we nog een echt Mexicaans shotje (tequila met nog wat erdoor), waarbij iedereen een grote Mexicaanse sombrero op kreeg om vervolgens het shotje achterover te slaan. Het zag er in ieder geval erg grappig uit en het smaakte goed.
Daarna begon we aan de langste rit van onze rondreis, van Uxmal in 1 keer naar Palenque, zo’n 370km waar de bus zo’n 5 uur (non-stop) voor nodig heeft. We vertrokken dus rond 13:30, en omdat je met 20 mensen natuurlijk niet in 1 keer door kunt rijden, kwamen we pas rond 20:30 in Palenque aan. Onderweg hebben we nog wel even onze Maya kennis bij kunnen schaven, door de film Apocalypto te kijken van Mel Gibson. Een erg bloederige film, maar als je eenmaal bij een tempel bent geweest, dan kijk je toch met heel andere ogen naar deze film.
In Palenque hebben we nu een kamer in het Hotel Palenque Villas Kin Ha, een hotel dat voor een gedeelte nog in aanbouw is, maar allemaal kleine huisjes in een prachtige tuin heeft staan. Erg idyllisch gelegen en deze keer gelukkig ook een lekker zacht bed. Alleen jammer dat hij qua lengte iets meer berekend was voor de korte Mexicanen! ;-)
Geplaatst op Saturday 28 February 2009 door nathalie
Vanmorgen is onze rondreis ‘Mundo Maya’ begonnen. We zitten met 2 andere Nederlanders in de bus, die we al hadden ontmoet in ons hotel in Cancun, en met 16 Belgen. Deze Belgen spreken alleen helaas Frans, dus dat houdt in dat onze – van oorsprong Belgische – reisleider steeds het verhaal in het Nederlands en Frans verteld. Dat is natuurlijk heel fijn, maar ik moet er ook even bij vertellen dat hij vandaag wel 1 héél uurtje (siesta in de bus) zijn mond heeft gehouden! Tis echt een schatje en hij weet veel, maar soms is het…uhm.. vermoeiend ;-) Hij is in ieder geval getrouwd met een Mexicaanse en heeft 2 kinderen, dus hij weet zijn weg goed te vinden en daar profiteren wij van.
Vanuit Cancun zijn we naar Chichen Itza gereden. Alles wat we er van te voren over hadden gehoord, klopte. Wat interessant zeg! Chichen Itza is een van de nieuwe wereldwereldwonderen en je kan er op een uitgestrekt gebied onder meer een piramide, tempel, balspeelveld en een cenote vinden. Alles wat je er vindt staat er niet voor niets en met een speciale betekenis. Het is de kalender van de Maya’s. Uitleggen hier heeft weinig zin; je moet het gewoon zien. Vanwege ongelukken mochten we nergens op en vanwege vernielingen ook nergens in. Dat was wel jammer, maar misschien krijgen we bij een van de andere tempels die we gaan bezoeken wel de kans om dichterbij te komen. We zijn tot 13.00 uur gebleven in Chichen Itza en dat was toch wel onze max; we konden de hitte namelijk niet zo heel erg goed hebben (of althans ik in ieder geval niet, maar Rogier stond ook aardig te zweten). Er was hier en daar wel wat schaduw, maar het hielt niet over. Terug de airco van de bus dus in… Na een georganiseerde lunchstop gingen we naar het Franciscaanse klooster. Zelfs de Paus heeft het wel eens bezocht. Het zag er van buiten reusachtig uit. Van binnen was het iets minder speciaal, maar met de uitleg van onze gids was het wel interessant.
Na nog een uur in de bus kwamen we aan in de hoofdstad van Yucatan: Merida. Hier overnachten we vandaag in een business hotel. De weg hier naartoe ging niet alleen over de snelweg, maar ook tussen dorpjes door. We zien hier dus wel wat meer van het ‘echte’ Mexico. Erg zielig om te zien hoe sommige mensen hier moeten wonen. Hun huizen zijn vaak wel van steen, maar erg klein en als er af en toe een deur open staat zie je dat ze eigenlijk weinig/geen meubilair hebben. Onze gids vertelde ons dat de meeste Mexicanen ongeveer 5 dollar per dag verdienen (minimumloon). Shocking. Apart was het om in Merida een giga-rij te zien bij een bank. Rogier maakte nog de grap dat ze daar vast gratis geld uitdeelden ;-) Maar het salaris was waarschijnlijk net gestort en de Mexicanen gingen meteen hun geld van de bank halen. Van sparen hebben ze hier niet gehoord.
Nog geen reacties op “Palenque en naar Guatemala ( 01-03-2009)”