Vandaag mochten we enigszins uitslapen, we moesten namelijk ‘pas’ om 7:00 aan het ontbijt zitten. Gelukkig hadden we allebei lekker geslapen in onze luxe bedden, dus konden we uitgerust aan onze laatste dag van de rondreis beginnen.Vandaag stond alleen nog een bezoek aan Tulum op het programma. Dit bleek een mooie laatste keuze, want Tulum ligt als enige Maya tempel aan de zee. Dit levert een aantal prachtige uitzichten op, waarbij de grijze stenen van de tempel mooi afsteken tegen de azuur blauwe zee! Ook heeft Tulum op veel plaatsen doorkijkjes richting de zon, welke maar 2 dagen in het jaar daadwerkelijk verlicht worden. Hiermee konden de Maya’s hun kalenderindeling maken. Deze combinatie van gebouwen en stand van zon kwam in meerdere tempels tijdens de rondreis terug, maar van Tulum had onze reisleider een aantal foto’s bij zich, waarop die specifieke locaties verlicht waren. Erg mooi om te zien! (voor de geïnteresseerden, de zon bereikt zijn verste stand op 21 maart en 22 september)Jammer genoeg ligt Tulum aardig dicht bij Playa del Carmen, waardoor het voor alle ‘strand’-toeristen een gewilde dagexcursie is. Dit was goed te zien aan de enorme rijen voor de kassa en de heuse mierenhoop die zich om de tempel heen bevond! Ik heb deze dag letterlijk meer toeristen gezien dan de afgelopen 5 dagen bij elkaar. Maar goed, dat deed niets af aan het feit dat deze tempel, vooral door zijn ligging, toch ook wel iets speciaals had.
Na een rondleiding van onze reisleider van ongeveer drie kwartier mochten we zelf nog een uurtje rondlopen. Aangezien we de zon al aardig voelde branden, hebben we alleen nog even een kijkje genomen aan de zeekant en zijn daarna teruggelopen naar de hoofdingang. We bleken niet de enige van onze groep die dit idee hadden, want al wandelend naar de ingang (zo’n 400 meter die je ook met een betaald treintje af zou kunnen leggen) kwamen we de complete groep weer tegen. Eenmaal aangekomen bij de ingang werd ons gevoel dat Tulum aardig toeristisch ingesteld is bevestigd door het feit dat we daar voor de eerste keer in Mexico een Subway (onze favoriete middagrestaurant uit onze rondreizen in Amerika) tegenkwamen. We hebben ons daar dus direct tegoed gedaan aan een Subway Club en zijn daarna rustig teruggelopen naar onze bus.
De bus reed daarna eigenlijk alleen nog maar verder om iedereen bij zijn eigen hotel voor de rest van de vakantie af te zetten. Wij waren als vierde aan de beurt om uit te stappen, dus zodoende hebben we ook nog even een glimp op kunnen vangen van de verschillende hotels in en om Playa del Carmen. Wij hadden gekozen voor het hotel Sandos Caracol Beach Resort & Spa en daar hebben we nu echt helemaal géén spijt van! Ons hotel bestaat uit allemaal kleinschalige appartementcomplexjes van max 12 appartementen. Het resort is flink groot, want ze hebben 78 van deze complexjes! Daarnaast hebben ze dan 4 zwembaden, 9 verschillende restaurants, een eigen discotheek, verspreid over het terrein 10 bars, een eigen winkelcentrum, een theater/bioscoop, een spa-centrum en natuurlijk een flink stuk strand. Het leukste is nog dat wij bij aankomst een gratis upgrade kregen naar de ‘Sandos Select Club’, waardoor we met een beperkt aantal mensen een eigen zwembad en een eigen stukje op het strand hebben. Onze kamer is ook niet verkeerd, we hebben een jacuzzi, een gigantisch kingsize bed en een eigen minibar die dagelijks wordt bijgevuld en we gratis leeg mogen drinken!Ik vermoed dat we de komende dagen dus niet zo heel vaak meer buiten het resort zullen komen, maar eens even lekker uit gaan rusten en genieten van het prachtige weer.
Vandaag dus op tijd eruit om de grens met Belize over te gaan. Ditmaal geen avontuur in een bootje, maar gewoon uit de bus stappen, stempels in je paspoort laten zetten, door de douane en dan weer de bus in. Geen moeilijk gedoe. Maar het is hier maar net hoe de pet staat. En die stempels zijn wel erg belangrijk, als ze die ‘vergeten’ en er geen datum bij schrijven, ben je de klos en moet je als je het land uit wilt een boete betalen… Sommige ambtenaren doen dat hier expres en dan wordt de ‘winst’ gedeeld.
In Belize is duidelijk te merken dat het welvarender is dan Guatemala. De huizen zijn ook hier niet allemaal van steen (groot deel is nog van hout), maar het is allemaal wel groter. Er wordt minder gebedeld en er wordt gewoon Engels gesproken (hoera!!). Kinderen zijn hier allemaal verplicht om naar school te gaan (in uniform), er staat een boete op van 250 dollar als er controle komt. De natuur is hier, net als in het zuiden van Mexico en in Guatemala erg mooi groen. Het bergachtige is er wel een beetje vanaf. De wegen zijn hier nog niet allemaal geasfalteerd (net als in Guatemala) en dat leidt ertoe dat we achter onze bus een flinke stofwolk meenemen. Op sommige plekken was het overigens zo zanderig en stoffig dat onze bus binnenin ook helemaal onder het stof/zand zat. Waarschijnlijk kwam het door de kieren van de deur naar binnen. Kan je nagaan wat er gebeurt als mensen gewoon langs de kant van de weg staan (bewoners hier lijken er niet mee te zitten) en wat dacht je dan van de schone was die aan het drogen is???! De vrouwen kunnen wel weer opnieuw beginnen.In Belize hebben we Xunantunich bezocht. Om bij dit tempelcomplex te komen moesten we met een veerpont oversteken en werden we daarna in twee groepen in een ‘A-Team’-busje de berg opgereden. Wees gerust, we moesten daarna ook nog een heel stuk heuvel oplopen, dus beweging hebben we ook weer genoeg gekregen vandaag. In Xunantunich mochten we ook de tempel beklimmen en dat hebben we natuurlijk gedaan. Zeventig meter hoog was ie en het uitzicht was fantastisch! De ‘trap’ naar boven was echter wat minder. Slechte keien als trap, zonder leuning uiteraard, dus je moest je aan de muur er naast proberen vast te houden en sowieso niet te ver van de muur vandaan komen en zeker niet naar beneden kijken. Ja, het blijft spannend, elke keer weer! Na Tikal was deze tempel wel minder (volgens de gids is Tikal het hoogtepunt van de reis en dat vonden wij eigenlijk ook wel, snel gevolgd door Palenque), maar het was nog steeds de moeite waard.
Na de tempel en de lunch was het tijd om Belize te verlaten en weer terug te keren naar Mexico. Weer hebben we ons erover verbaasd hoe dat allemaal gaat bij de grens. Sowieso errug laaaaangzaam en verder willen de beambten veel stempels zetten en geld ontvangen. We hebben nu dankzij deze reis in ons nieuwe paspoort al zes (!!!) stempels per persoon.
In Mexico zijn we aan het eind van de middag aangekomen in Chetumal. Daar hebben we het museum van de Maya-cultuur bezocht. Er stonden allerlei maquettes (mooi op schaal) van de Maya tempels. Leuk om degene die we hebben bezocht zo nog even te bekijken. Verder ook wat muurschilderingen gezien, de Maya telling, en nog meer things you have to know about the Maya’s. Tegen deze rondreis kan echt geen enkele geschiedenisles op! ;-)
In Chetumal gaan we ook de laatste nacht slapen van deze rondreis. We slapen in een asosociaal luxe hotel: Los Cocos. De hele groep logeert in het vip-gedeelte. Niet dat we daar veel van zullen zien, want we zijn allemaal erg moe en willen vooral graag douchen, eten en slapen. In het restaurant hier hebben we nog even de Mexicaanse keuken kunnen proeven. Tijdens de hele rondreis is dat er niet echt van gekomen. Meestal kwamen we laat aan en dan wil je eigenlijk niet meer als het buiten donker is een stukje stad verkennen (in ieder geval niet in bepaalde plaatsen hier). Dus meestal hebben we in het hotelrestaurant gegeten (met de rest van de groep). Natuurlijk is al het eten wel Mexicaans bereid (koken kunnen ze erg goed), maar we willen natuurlijk ook taco’s en burrito’s ;-) En dus bestelde ik Burritas. Fout! Hahaha, het was een soort tosti. Gewoon alleen met ham en kaas ertussen. Toch niet helemaal wat ik me er bij voor had gesteld ;-) Rogier bestelde iets met chorizo en ei en natuurlijk zwarte bonen-saus! Dat was wel erg lekker en speciaal.
De reden dat we gisteren naar Flores (en dus Guatemala) zijn gereden is eigenlijk alleen maar om Tikal te bezoeken, het centrum van de Maya beschaving tijdens de klassieke periode. Tikal ligt echter niet erg dicht bij een stad, het ligt namelijk midden in de jungle, tegen een berg aan. Vanaf Flores is het dus ook nog een flink stuk rijden. Zelfs zo’n flink stuk, dat onze reisleider had bedacht dat we ’s morgens als om 6:00 moesten ontbijten! (en dat noemen ze dan vakantie! :( )Maar goed, dat leverde ons wel een mooie zonsopgang op, boven het meer waar ons hotel aan staat. Het hotel is trouwens erg mooi. De kamers zijn ruim, hebben bijna allemaal uitzicht op het meer en ’s morgens ontbijt je in een ronde eetzaal, welke ook weer uitzicht heeft op het meer. Als je ooit in Guatemala komt, zeker een aanrader! ;-)
Na het erg vroege ontbijt zijn we dus met de bus naar Tikal gereden. Het was een ritje van ruim een uur, door de bergen en het laatste stuk ook nog door de jungle. Bij aankomst op de parkeerplaats van Tikal, liep onze reisleider direct naar een paar bomen toe en wees omhoog. In die bomen zat een familie apen (6 stuks) en het bleken ook nog eens brulapen te zijn. Het zijn schattige kleine aapjes, maar ze maken het op 3 na luidste geluid van alle dieren op deze aarde, zoals we later op de dag ook zelf gehoord hebben! (de luidste is trouwens de walvis, gevolgd door de leeuw)Na de apen, begon de wandeling naar de eerste tempel. Tikal bestaat uit 6 te bezichtigen tempels en nog een flink aantal niet opgegraven tempels en een flink aantal bijgebouwen. De reisleider had ons al gewaarschuwd dat het vandaag een flinke wandeling zou worden, en met de 7 kilometer die hij noemde, overdreef hij niet. Gelukkig was de flinke wandeling wel enorm de moeite waard! We hebben 3 tempels beklommen (de een nog steiler dan de andere) en daardoor een paar prachtige vergezichten over de jungle gehad. Alleen de steile trappen naar deze uitzichten toe zijn géén aanrader. Eigenlijk mogen ze zelfs de naam trap niet meer hebben, maar moet je het ladders noemen (ze hadden volgens de reisleider een stijgingspercentage van 80%)! De hoogste tempel reikte 69 meter de hemel in, en als je dan via een steile houten krakende ladder omhoog moet, moet je echt geen last hebben van hoogtevrees! Maar eenmaal boven, maakte het uitzicht dus alles goed.Na ruim 5 uur rondgelopen te hebben in Tikal en ook nog even een uurtje wat gegeten te hebben bij een restaurantje daar, hadden onze voeten (en die van de rest van de groep) het wel ‘gezien’. Met de bus zijn we daarom weer teruggebracht naar ons hotel, om nog even lekker uit te rusten of nog wat van Flores te bekijken. Wij kiezen in ieder geval voor de eerste optie en gaan lekker met een boek de rest van de middag en avond relaxen. Morgen moeten we al weer om 6:00 aan het ontbijt zitten, want dan rijden we door naar Belize.
1 reacties op “Tulum en hotel-paradijs (04-03-2009)”