Road trippin'

Vandaag mochten we redelijk uitslapen, want we hoefden pas om 9:00 bij de bus voor het hotel te staan. Dat gaf dus genoeg tijd om even lekker te douchen (behalve dan dat de douchekop niet hoog genoeg hing; kleine Chinesen?!). Daarna voor het eerst ontbeten in China. Aangezien we in een vrij luxe hotel sliepen, hadden ze daarvoor een apart restaurant. En toen ik daar binnen kwam lopen, rook ik al de baklucht van het vlees en de rijst. Ze ontbijten daar dus ook serieus met rijst en vlees (weer een volledige maaltijd!). Waarom blijven al die Chinesen zo dun?! Maar gelukkig hadden ze ook aan de Europese toeristen gedacht en was er een tafel met croissants, witte bolletjes en zelfs iets dat leek op bruinbrood. Daar heb ik dus dankbaar gebruik van gemaakt, want ik trek een zware warme maaltijd niet zo best in de ochtend. Na het ontbijt vertrokken we met de bus naar Wannian, waar we een monnikenklooster hebben bezocht en waar we vannacht ook in het gastverblijf blijven slapen! :-)

Maar om bij de Emeishan Wanniansi Temple (het klooster) te komen, moesten we eerst een flink eind de berg Mount Emei op (ruim 1000 meter boven zeeniveau). Gelukkig kon een redelijk groot stuk daarvan met behulp van een kabelbaan (Wannian Cable-car). Daarna volgde echter een paar flink steile trappen. We kwamen allemaal dus al bezweet aan. Na onze tassen in de kamers neergezet te hebben (we hebben onze koffers achtergelaten in het hotel in Chengdu, omdat we daar morgen weer terugkomen), gingen we een ‘stukje’ wandelen naar een punt waar twee rivieren samen komen (Qingyin Pavilion, oftewel het paviljoen van de zuivere klank). Volgens de verhalen zouden we zo’n 4 uur over de wandeling doen, maar ze hadden er alleen niet bij vertelt dat dit stukje voor 99% uit traptreden bestond! Zelfs de heenweg omlaag, wat toch het makkelijkste zou moeten zijn, kostte al best veel energie, vooral omdat het allemaal van die irritante kleine traptreden waren. Het sprookjesachtige uitzicht beneden maakte echter een hoop goed. De terugweg omhoog was een ander verhaal, die viel ’een klein beetje’ tegen. We zijn bijna anderhalf uur lang, alleen maar trappen op aan het lopen geweest (in een zeer vochtige 25+ graden). Ik heb nog nooit zoveel gezweet in mijn leven! Hierna hebben we dus even lekker gedoucht in de luxe kamer in het gastverblijf van de tempel. En daarna hebben we een vegetarische maaltijd gegeten in het ‘restaurant’ bij de tempel. Ondanks dat al het vlees was vervangen door tofoe, smaakte dit nog best aardig. Alleen jammer dat ze er echt letterlijk niets bij te drinken hadden! Waarschijnlijk om de monniken niet in de verleiding te brengen of zo, maar er kon zelfs geen glas water vanaf?! Na het eten heb ik nog even met een paar reisgenoten (Lisette, Sylvia en Marianne) een filmpje zitten kijken op een kamer, aangezien er om het klooster heen toch niets te beleven viel (het klooster staat eenzaam bovenop de berg). De naam van de film was ook wel erg toepasselijk om in een monnikenklooster te kijken: Bulletproof Monk! Dit was erg gezellig, maar daarna moesten we ook echt wel direct naar bed, want morgenochtend mogen we om 4:30 een gebed van de monniken bijwonen!

Gistermiddag ben ik rond 13:45 vertrokken met de auto naar Den Haag Mariahoeve. Daar kun je namelijk nog gratis parkeren en er hangen nog bewakingscamera’s ook. Vanaf daar ben je dan voor €6,50 op Schiphol; een stuk goedkoper dan de auto op Schiphol parkeren! Ik was ruim op tijd op Schiphol en bleek zelfs pas de 2e te zijn die zijn paspoort en ticket op kwam halen. Terwijl ik nog met de mevrouw van Fox stond te praten, kwamen ook een aantal andere medereizigers hun ticket ophalen. Iedereen werd gevraagd om zijn bagage in te leveren bij de KLM-balie en daarna weer om 15:00 voor de incheckbalie te verzamelen. Al snel werd het gezellig druk en stonden we met een groot deel van de groep bij elkaar. Natuurlijk hoor je dan in korte tijd veel te veel namen (de groep bestaat uit 17 mensen!) Maar nu (officieel de volgende avond, door het tijdsverschil), weet ik toch al van 14 mensen (of 15 als ik mezelf meetel) de naam; voor mijn doen al erg knap! :-) De heenvlucht ging van Schiphol naar Chengdu en duurde 9,5 uur. Jammer genoeg zat de groep niet helemaal bij elkaar, maar gelukkig zaten in de rij voor mij 3 andere medereizigers en achter mij zaten er ook nog 2. Met een beetje kennismaken (over de rugleuningen heen) en het kijken van 2 films (The A-Team en The Last Airbender) was de vlucht snel voorbij. En toen stonden we dus om 9:00 plaatselijke tijd op de benauwde en mistige luchthaven van Chengdu. De lucht zat vol smok en mist, waardoor je maximaal een halve kilometer ver kon kijken. Vergelijkbaar met een flink heiige ochtend in Nederland, maar dan met 22 graden en benauwd plakkerig! Ik had dus direct spijt dat ik een spijkerbroek had aangetrokken ipv een afritsbroek. Vanaf de luchthaven werden we door Sebastian (onze reisleider van Fox) en David (onze Engels sprekende Chinese gids voor Chengdu) naar ons hotel gebracht. Daar kregen we even 2 uur de tijd om ons op te frissen en even de winkelstraten om het hotel te verkennen. Samen met een klein deel van de groep belande ik bij de dichtst bij zijnde Starbucks om even een shot cafeine te nemen, zodat we de volle dag nog wakker konden blijven. Toen we daar rustig onze koffie zaten op te drinken, kwam langzaam aan de rest van de groep ook binnen lopen. Dus daar hebben we nog even gezellig mee zitten praten en toen zijn we via de supermarkt om de hoek (voor flesjes water) teruggelopen naar het hotel.

Daar stond de bus al te wachten om ons naar het reuzenpanda onderzoekscentrum te brengen, met eerst nog een tussenstop bij een Chinees restaurant voor een Chinese lunch. Bij een lunch denk ik altijd aan een paar boterhammen, maar in China denken ze daar heel anders over. Dit noemen wij bijna een heel diner: een grote ronde tafel, die vol gezet werd met allerlei lekkers (rijst, vlees, noodles, enz) en natuurlijk veel te veel!

Met ronde buikjes vertrokken we daarna naar de reuzenpanda’s. Die lagen op ongeveer een half uurtje rijden van het restaurant, nog steeds in de stad Chengdu (de 4e grote stad van China met ruim 10,3 miljoen inwoners!). Het reservaat was erg mooi aangelegd, met veel groen en natuurlijk heel veel bamboe. Alleen was het ondertussen al volop middag en dus was de temperatuur ook al aardig opgelopen, waardoor de meeste panda’s de verkoeling van de binnenverblijven opgezocht hadden. De panda’s die nog wel buiten te zien waren, lagen grotendeels voor pampus, waardoor het iets minder leuk was dan ik had gehoopt. Maar desondanks was het zeker wel de moeite waard om deze mooie grote beesten een keer in levende lijven te mogen aanschouwen! Na het bezoek aan het reservaat zijn we weer even teruggebracht naar het hotel om op te frissen en zometeen krijgen we dan nog een welkomstdiner ’ Hot-pot’, een bekend pittig lokaal gerecht. Ik ben benieuwd hoeveel drank we daarbij nodig gaan hebben! :-)