Road trippin'

Op het programma voor vandaag stond het wereld beroemde Terra-Cotta leger. Dit is een enorme verzameling standbeelden van krijgers dat gemaakt is om het graf van de eerste keizer van China (Qin Shi Huang) te verdedigen. In totaal zijn er meer dan 6000 standbeelden gemaakt, allemaal met een uniek gezicht, kleding en houding! Van deze 6000 zijn er meer dan 1200 gerestaureerd en te bezichtigen door het publiek. De standbeelden zijn verdeeld over 3 opgravings-‘putten’, waarvan de grootste meer ruimte inneemt dan een vliegtuighangaar.

We begonnen de dag, na een busrit van een uur, bij een fabriekje vlak bij het Terra-Cotta-museum. In deze fabriek werden op originele wijze de beelden van het leger nagemaakt, zodat toeristen deze in verschillende maten konden kopen. Je kon zelfs ook een beeld kopen waarin je eigen gezicht was verwerkt. Kortom weer erg commercieel, maar wel even grappig om alvast wat achtergrond informatie over de beelden te krijgen. Vanaf de fabriek reden we naar het parkeerterrein van het museum, waar vandaan het nog een kwartier lopen was naar de ingang. Deze hele route was volgebouwd met kleine winkels die allerlei pluralia verkochten wat enigszins met het leger te maken had. Hard doorlopen dus!

Eenmaal op het terrein van het museum krijg je pas door hoe groot de opgravingen daadwerkelijk zijn. We begonnen bij de grootste put, waar we ruim een half uur rondgelopen hebben en dit was echt krap aan. Daarna zijn we een film gaan kijken over de bouw van het graf en dus het hele leger en een stukje uit diezelfde tijd. Deze film werd geprojecteerd in een ronde zaal, waardoor je 360 graden om je heen kon kijken. Na de film zijn we wat gaan eten (de bekende ronde tafel met verschillende Chinese gerechten was deze keer erg goed!). Na het eten kregen we nog een uur de tijd om zelf de overige 2 opgravingen te bekijken en een bezoek te brengen aan het museum. Van het museum kwam niets meer terecht, omdat de 2e opgraving ook weer een enorme ruimte bleek te zijn. Allemaal erg indrukwekkend!

Om van al deze indrukken bij te komen, zijn we daarna met zijn allen thee gaan drinken in het theehuis dat op het terrein van het museum staat. Hier kregen we de keuze uit 12 soorten vers bereidde thee, inclusief de nodige uitleg en een demonstratie aan tafel hoe je deze thee moest zetten.

Hierna zijn we teruggereden naar het hotel om daar even op te frissen en daarna met een taxi direct door te rijden naar de Islamitische wijk van Xi’an voor een maaltijd in een drukke winkelstraat. We hebben heerlijke spiesjes met allerlei soorten vlees zitten eten, die achter ons werden klaar gemaakt, terwijl wij alle voorbijgangers konden observeren (en zij ons!). Hierna hebben we nog even rondgelopen door de winkelstraatjes, maar doordat het al 23:00 was geweest, begonnen de meeste winkeltjes al te sluiten. We hebben daarom met 8 mensen maar een (illegaal) taxibusje gepakt en zijn terug gereden naar het hotel. Daar hebben we nog even een biertje gedronken en nu weer snel naar bed, want morgenochtend wordt weer een drukke dag (fietsen op de stadsmuur, bezoek aan een mausoleum en de treinreis naar Beijing!).

Na bijna 8 uur geslapen te hebben in de trein (ik was rond 7:15 wakker), was de trein vanmorgen ruim op de helft van de route naar Xi’an. Het verbaasde me eigenlijk hoe goed ik in het toch wel smalle bed had geslapen. Jammer alleen dat er niet echt een normaal ontbijt in zat, de voorraad bij iedereen bestond wederom uit allerlei snacks (zoals koekjes, chips enz).

Het landschap was ondertussen wel iets veranderd. De bergen zijn minder hoog, de omgeving is wat bosrijker en er stromen wat grotere rivieren (niet alleen maar bergbeekjes). Maar voor de rest is het wel allemaal hetzelfde: kleine dorpjes, af en toe een grote stad, afgewisseld met industriegebieden en akkerbouw. Wat dat betreft merkte ik aan mezelf dat ik het ondertussen wel gezien had. Na ruim 24 uur in de trein gezeten en geslapen te hebben, is het op de een of andere manier niet meer zo interessant wat er buiten voorbij komt. De treinreis duurde voor het mooie dus iets te lang. Gelukkig kwamen we netjes op tijd aan in Xi’an (rond 20:15).

Op het treinstation van Xi’an merkte je direct dat je in China was en niet meer in Tibet. Alles was een stuk drukker en gehaaster. Zelfs om 20:30 stonden er gewoon lange files in het drukke stadsverkeer! Ook merkte ik goed dat het een stuk warmer was (25+) dan in Tibet, zeker zo in de avond. Gelukkig stond onze nieuwe Chinese gids (Qew, wij noemden hem Sjoerd) ons al netjes op het perron op te wachten en konden we de koffers vlak naast het station al in een klein vrachtwagentje gooien. Zelf moesten we nog even een paar minuten wandelen naar de plek waar onze bus geparkeerd stond. Deze vertrok daarna ook direct naar het hotel, dus alles ging eigenlijk vrij voorspoedig.

Het hotel heet Le Garden Hotel en ziet er van buiten en van binnen erg netjes uit. Ik heb weer een tweepersoons kamer voor mezelf alleen. Omdat de meeste mensen niet echt een volwaardig diner in de trein hadden gegeten, ontstond in de bus naar het hotel het idee om pizza’s te bestellen en deze op de hotelkamer van onze reisleider te laten bezorgen. Dit lukte zowaar ook nog! Om 23:00 (de pizza’s kwamen pas 1,5 uur nadat we ze bestelt hadden) zaten we met zijn allen nog even te genieten van een simpele maar goed vullende pizza (Hawaï, meat lover, iets met broccoli en een spicy chicken). Hierna ging bijna iedereen direct naar bed, zodat we morgen weer fit genoeg zijn voor een bezoek aan het Terra-Cotta leger.

Vandaag is helemaal opgegaan aan een treinreis van Lhasa (Tibet) naar Xi’an (China). Dit is zo’n lange reis (ruim 2600 kilometer!) dat we de eindbestemming vandaag niet gaan bereiken. We zijn om 9:20 met de trein vertrokken en komen naar verwachting morgen om 20:15 aan. Dat is dus bijna 35 uur in dezelfde trein! De groep is verdeelt over 4-persoonscabines. Deze bestaan uit vier bedden, waarvan er twee boven elkaar hangen. Op de onderste twee bedden kun je overdag zitten. Dit is niet heel ruim, maar wel de meest luxe soort cabine van de trein. Er zijn namelijk ook cabines waar ze met 6 personen op kleinere bedden en dan drie boven elkaar slapen, en er zijn ook wagons waar ze gewoon de hele reis op banken zitten.

De trein zelf is redelijk modern. Elke cabine heeft een eigen zuurstof toevoer, staat net als een vliegtuig onder druk vanwege de grote hoogte overbrugging en heeft bij elk bed een display. Alleen de ruimte voor de koffers in elke cabine, is niet echt berekend op onze grote Europese koffers. Met veel passen, meten en het nodige geweld, lukt het net om 3 van de 4 koffers op hun normale plek te krijgen, de vierde staat permanent in het kleine gangpad van de cabine.

Ik zit samen met Bas, Gorge en Ronald in een cabine. Iedereen vermaakt zich met het lezen van een boek, het luisteren naar muziek op een iPod of het bekijken van de omgeving. Het landschap bestaat voornamelijk uit bergen, af en toe een klein dorpje of een stukje industrie. Het mooiste stuk dat we gezien hebben vandaag, was een groot bergmeer. Hierin weerspiegelde prachtig de blauwe lucht en de bergen in de verte.

Het diner bestond bij de meeste mensen uit meegebrachte koekjes, chips en andere snacks. Er is ook wel een restauratiewagon, maar de keuken daarvan ziet er niet al te schoon uit. Voor één dag is het ook wel grappig om alle verschillende Chinese snacks uit te proberen. Aan het einde van de avond hebben we nog wel met alle mannen een biertje gedronken in de restauratiewagon. We hebben Sebastian (onze reisleider) zelfs nog zo ver gekregen om een paar liedjes te spelen op zijn meegebrachte gitaar! Een leuke afsluiter van de avond.