We hebben er een tijdje op moeten wachten, maar aanstaande maandag is het dan eindelijk zo ver! Tijd voor onze HONEYMOON!
Na een aantal bestemmingen bekeken te hebben, kwamen we er op uit dat de westkust van de USA toch wel onze voorkeur heeft. Na een paar reisgidsen doorgebladerd te hebben, komen we uit op de volgende route:
San Francisco
In totaal komt het volgens de route-planner op zo’n 3545 miles uit, oftewel 5705 kilometer! Dat is bijna 7 keer op en neer van Dordrecht naar Parijs! Gelukkig hebben we ruim 3 weken de tijd om deze afstand af te leggen en de Amerikaanse autowegen zijn echt gemaakt om veel kilometers op te rijden. In meerdere plaatsen overnachten we ook nog eens 2 (of meer) nachten, dus dat rijden gaat echt helemaal goed komen.
Komend weekend gaan we nog de 1e verjaardag van ons neefje Hidde vieren en daarna gaan we de koffers inpakken. En dan maandag ochtend op naar Schiphol!
Vanmorgen was het dan zo ver, we moesten echt weer terug naar Nederland. :-(
Om 7:15 moesten de koffers al voor de kamerdeur van het hotel staan, zodat die alvast met een bagagebusje naar het vliegveld gebracht konden worden. Daardoor zat iedereen dus ook al vrij vroeg aan het ontbijt. Daar werden nog even snel de laatste emailadressen uitgewisseld, voordat we rond 8:00 met de bus naar het vliegveld van Beijing gebracht werden.
Op het vliegveld aangekomen bleek dat de meeste mensen al online ingecheckt hadden en dat ik ook nog eens achteraan de rij van onze groep bij de incheckbalie stond. Samen met Angela, die vlak voor mij stond en ook nog niet ingecheckt had, besloten wij om dan maar gezamelijk in te checken en zo te kijken of we dan nog bij elkaar konden zitten. Tot onze grote verbasing lukte dit zonder enige moeite. We kregen zelfs nog een stoel aan het raam ook!
Op weg naar de gate kwamen we een tafelvoetbal-tafel tegen, waar ik samen met Jorge, Willem en een Franse zakenman nog best een tijdje fanatiek op heb staan spelen (terwijl ik het spelletje nog nooit serieus gespeeld had). Voor we het wisten moesten we al boarden en terwijl Angela en ik door de sleurf liepen, zagen we een bordje met een pijl linksaf voor business-class + rijen 1 tm 15 en rechtsaf voor alle volgende rijen. Toen wij op ons kaartje keken, bleken wij dus op rij 13 te zitten, vlak achter de business class! We hadden schijnbaar automatisch Economy Comfort stoelen gekregen, omdat de rest van de Economy-class al vol zat. Als laatste inchecken heeft dus toch zo zijn voordelen! (meer beenruimte en een rustiger deel van het vliegtuig, doordat er minder mensen in dezelfde ruimte zitten) :-)
Toen het vliegtuig net opgestegen was, kregen we ook nog even een prachtig uitzicht op de Chinese muur:
De rest van de vlucht verliep daarna heel snel. Ik heb een tijdje gezellig met Angela zitten praten en daarna heb ik de film The Karate Kit gekeken. Best grappig dat in de openingscene een aantal locaties in Beijing gebruikt zijn, die ik nu dus allemaal zelf gezien heb!
De terugvlucht duurde alles bij elkaar zo’n 9,5 uur en het vliegtuig lande zelfs nog iets eerder dan gepland (rond 15:00) op Schiphol. Bij de bagage-band hebben we met z’n allen afscheid van elkaar genomen, waarna ik met de trein terug naar Den Haag ging. Eenmaal op het perron aangekomen, bleek dat de sneltrein die ik wilde hebben was geannuleerd (het zal weer eens niet zo zijn!?!), maar gelukkig kwam 5 minuten later al een stoptrein die dezelfde route reed. Uiteindelijk was ik dus rond 17:00 weer in Den Haag en kon ik even snel mijn kat Spooky ophalen bij Nathalie (bedankt voor het oppassen!), om daarna languit op de bank neer te ploffen en de jetlag en alle geweldige indrukken van de afgelopen 18 dagen rustig op mij in te laten werken.
Dit was een vakantie om nooit meer te vergeten!
De laatste volle dag in China. De afgelopen 17 dagen zijn echt enorm snel voorbij gegaan! Om vandaag toch nog wat van China te kunnen zien, staat er deze ochtend een (optioneel) bezoek aan het Zomerpaleis op het programma. Dit paleis was vroeger de plek waar (o.a.) keizerin Cixi haar verkoeling zocht in de warme zomermaanden. De verkoeling wordt geboden door een enorm meer, waar langs een oever een lange wandelcorridor (overdekt houten wandelpad) is aangelegd. Elke houten balk van deze corridor is beschilderd met unieke afbeeldingen van een vogel en een lotusbloem. Daarnaast staan er natuurlijk meerdere oude verblijven en tempels op het terrein. Maar het bekendste ‘bouwsel’ op het terrein is toch wel de stenen boot die keizerin Cixi heeft laten bouwen tijdens een grootschalig renovatie/verbouwing. De boot representeert een onzinkbaar schip, een flauwe grap als je bedenkt dat de renovatie betaald werd met geld dat eigenlijk was bedoeld voor het vernieuwen van de Chinese vloot!
Met een dragonboot zijn we het meer overgestoken om ook nog even een kijkje te nemen bij de beroemde 17-bogen-brug.
Vanaf het Zomerpaleis werden we met de bus afgezet bij de Silk Market. Dit is een soort winkelcentrum met daarin allemaal kleine standhouders die allerlei kleding, sierraden en etenswaren verkopen. Voor ons zijn de prijzen echt super laag, maar je moet dan ook in je achterhoofd houden dat alles nep is! Daarnaast moet je ook echt op alles, maar dan ook ALLES, afdingen. Zo heb ik een horloge gekocht waar ze in eerste instantie 500 Juan voor vroegen. Uiteindelijk heb ik het horloge gekocht voor 180 Juan en hoogst waarschijnlijk is dat nog veel te veel! Na een tijdje wordt je het winkelen in de Silk Market ook wel zat, overal waar je langsloopt wordt je aangesproken of zelfs naar binnen getrokken om die ene speciale aanbieding te bekijken. De grap is alleen dat ze allemaal ongeveer hetzelfde verkopen, dus na 10 kraampjes met horloges, heb je ze echt allemaal wel gezien. En mocht het horloge dat jij graag wilt hebben er niet tussen liggen, dan lopen de verkopers net zo hard naar een bevriende buurman om het daar even voor je te halen! (dit werkt dus ook met tassen, schoenen, broeken, jassen, enz). De meeste vrouwen kunnen zich hier waarschijnlijk een hele dag (of misschien wel een hele week?!) vermaken, maar ik had het na 1,5 uur wel gezien. Samen met Jorge ben ik met een taxi teruggereden naar het hotel.
Vanaf het hotel zijn we rond 19:00 vertrokken (wederom met een taxi) naar een restaurant waar ze pekingeend op de menukaart hebben staan. Dit wordt op een traditionele manier bereid in een grote oven met hete kolen. Als de eend klaar is, krijg je die in reepjes gesneden op een bord op tafel. Je moet dan een stukje vlees in een klein pannenkoekje doen, met een beetje groente erbij en een sausje. Even wat anders dus dan de pekingeend die wij bij de Chinees in Nederland gewend zijn! Maar wel erg lekker. Alle gerechten waren sowieso erg lekker bij dit knusse restaurant, en de sfeer in de groep was ook erg goed.
Na het eten zijn we met z´n allen nog even naar de Bar Street gegaan om nog een laatste borrel te drinken. We kwamen uiteindelijk weer uit bij de bar The Tree, waar we gisteravond ook gegeten hadden. Hier hebben we tot bijna 2 uur ’s-nachts gezellig zitten praten en drinken. Een hele mooie afsluiter van de dag en onze hele reis!
7 reacties op “Los Angeles to San Francisco 2013”