Na een goede nachtrust liepen we rond 8:00 naar de receptie van ons motel om te ontbijten. Dit hadden blijkbaar meer mensen bedacht, want elk stoeltje was bezet en er stond een flinke rij voor de bagels en het broodrooster. Aangezien we wel honger hadden, zijn we netjes achter aan de rij aangesloten. We hebben ons ontbijt echter wel meegenomen naar de kamer, zodat we het rustig zittend op konden eten.
Rond 9:00 zaten wij in de auto om binnen een paar minuten aan te komen bij de ingang van Arches National Park. Een stijle weg omhoog, slingerend langs een bergwand bracht ons vanaf de ingang naar een vlakte met nog meer bergwanden. In de buurt van de meeste bergwanden was hier echter iets bijzonders gebeurd, wind en water hebben stukken van de rotswand zo uitgeslepen dat er half ronde bogen van steen over zijn gebleven. In dit park staan er zeker een stuk of 10, waarvan de bekendste de Delicate Arc heet. Deze arch is het enige stuk van een rots wat nog overeind staat, waardoor deze arch helemaal los staat.
In totaal hebben we zo’n 80 kilometer in dit park rondgereden; iets meer dan wij verwacht hadden en dat kostte dus ook iets meer tijd dan wij verwacht hadden. Hierdoor vertrokken wij pas rond 12:00 uit het park. We hebben even snel een broodje gegeten bij de Subway en zijn daarna begonnen aan onze rit naar Salt Lake City. Dit bleek een mooie rit van zo’n 4 uur te zijn langs een kolenmijn in Utah. Ook Salt Lake City bleek een leuke stad te zijn. Veel groter dan wij hadden verwacht, maar wel met de sfeer en de ruimte van een kleiner plaatsje.
Op basis van een tip uit een reisgids van Angelica zijn wij die avond gaan eten bij The Old Spaghetti Factory. Dit blijkt een kleine keten te zijn in Amerika, met zo’n 20 restaurants door heel Amerika (beetje vergelijkbaar met de beren-restauranten bij ons). Op het menu stonden allemaal vers gemaakte pasta gerechten en ook de toetjes smaakten erg goed. Het interieur bleek in alle restauranten ongeveer hetzelfde terugkerende thema te bevatten, namelijk een tram-wagon in het midden van de zaak! In deze wagon stonden tafeltjes en daar omheen ook. Wij hadden een tafeltje midden in de wagon, waardoor we midden in het hele restaurant zaten en leuke om ons heen konden kijken. Echt een aanrader dit restaurant, we hebben er heerlijk gegeten en waren niet eens veel geld kwijt: net $35 (zo’n 29 euro).
Morgen gaan we even verder rondkijken in deze stad, want daar hebben wij nu de tijd voor omdat we noodgedwongen Yellowstone over moeten slaan (vanwege gebrek aan een slaapplaats daar). Maar van wat wij tot nu toe gezien hebben van Salt Lake City, is dat zeker geen straf!
Gereden: 420 kilometer
Gegeten bij: The Old Spaghetti Factory
Geslapen in: Howard Johnson Express Inn in Salt Lake City
Omdat we vandaag echt vlak voor de ingang van Bryce National Park sliepen, konden we een beetje uitslapen. Rond 10:30 stonden we bij de receptie om uit te checken en aan de parkeerplaats te zien, waren we echt een van de laatsten. Je zou verwachten dat we dit in Bryce dan zouden merken, maar dat viel gelukkig enorm mee.
Al voor de ingang kwamen we borden tegen dat de parkeerplaatsen in het park vol zouden zijn en dat je beter de afgelegen parkeerplaats kunt nemen en dan met de bus het park in kunt rijden. Ditzelfde hadden we ook bij Zion al gezien, wat toen niet bleek te kloppen, dus ook hier hebben we deze borden genegeerd. In het park zijn we direct doorgereden naar het verste punt van het park: Rainbow point. Dit ligt zo’n 20 kilometer van de hoofdingang en is gelijk ook het hoogste punt van het park op 9115 feet oftewel 2778 meter! De route gaat over een kronkelende weg, waarbij je goed merkt dat de automaat van de auto flink moet terugschakelen om vaart te houden op de stijle stukken. Het uitzicht wat je dan uiteindelijk krijgt over de hele rand van het park is prachtig!
Op de weg terug zijn we gestopt bij de andere view-points. Drie daarvan waren erg indrukwekkend. De eerste was eigenlijk geen officeel view-point, maar een vertrekpunt voor een wandelroute. Hier vandaan hadden we echter wel een goed uitzicht op een stuk van het park dat een paar jaar geleden was afgebrand. Alle bomen stonden nog overeind, maar waren stuk voor stuk zwart geblakerd. Bij sommige begon de zwarte bast los te laten en kwam een nieuwe blanke bast langzaam weer te voorschijn. Een erg bijzonder gezicht: een groene grond met allemaal zwarte bomen zonder bladeren.
Het tweede mooie view-point was de Natural Bridge. Dit is een rotsformatie, waarbij door erosie een gat door een rots is ontstaan. Het ziet er hierdoor uit alsof er een brug van steen is gebouwd. Erg mooi als je bedenkt dat hier dus geen mens aan te pas is gekomen, maar dat wind/water dit zelf gemaakt hebben.
Het laatste view-point dat indrukwekkend is in dit park is de Sunset Point. Dit is hetzelfde punt als waar wij gisteren al zijn gestopt en is onderdeel van de Bryce Amphitheater Region. Dit is een lang wandelpad dat in een halve cirkel om de mooiste rotsformaties van het park heen loopt. Angelica heeft gisteren al goed beschreven hoe dat eruit ziet, dus ik kan dat alleen nog maar aanvullen met een mooie foto.
Toen we dit laatste punt nogmaals hadden bekeken was het ondertussen 13:00 geweest en was het dus tijd om richting ons volgende motel te gaan rijden. Net buiten het park zijn we nog even gestopt bij restaurant Bryce Canyon Pines om (samen met een flink deel van de gewapende Highway Patrol officieren) te lunchen. Met goed gevulde buiken vertrokken we richting Moab, zo’n 430 kilometer verder op en dus zo’n 4 uur rijden. Rond 18:30 kwamen we aan in Moab en hebben we direct iets gegeten bij de Denny’s die recht voor de deur zat. Hier heb ik de lekkerste hamburger tot nu toe gegeten (met bacon, kaas en ei) en als toetje een heerlijke brownie. Een goede bodem voor een goede nachtrust in dit mooie Super 8 motel.
Gegeten: Denny’s en Bryce Canyon Pines
Gereden: 478 kilometer
Geslapen: Super 8 in Moab
Geplaatst op Thursday 29 August 2013 door angelica
Vandaag stond Zion NP op het programma. Vanuit ons motel in Hurricane zo’n uurtje rijden. Ondanks dat Zion ook een canyon is, is het totaal niet te vergelijken met de Grand Canyon. In goede zin! Wat een ontzettend mooi park is dit. De stenen zijn ook dieprood, net als in de Grand Canyon, maar hebben witte toppen. Omdat iemand met het Mormoonse geloof dit park heeft “ontdekt” zijn alle punten benoemd naar bekende dingen uit de mormoonse bijbel. Zo zijn er drie grote bergtoppen naast elkaar; Abraham, Isaac en Jacob ook wel: The court of the patriarchs. Je kunt het park alleen in met een shuttlebus die je op alle view points afzet. Wij zijn gelijk doorgegaan naar de laatste de Temple of Sinawave. Vanaf de busstop loopt er een hiking (jawel!) trail door dit deel van het park. Je loopt tussen de canyon in langs een snelstromend riviertje, langs het moeras, stukken bos etc. We hebben hier ontzettend veel wilde dieren gezien die je bij ons niet zo gemakkelijk tegenkomt. Wederom veel ‘rocksquirrels’ oftewel eekhoorntjes. Ook hier weer zodanig gewend aan mensen dat ze naar je toekomen om te bedelen voor eten. Erg jammer om te zien dat, ondanks alle waarschuwingen, mensen de beestjes toch eten geven. Wij hebben er wel eentje kunnen filmen die zijn verborgen voorraad nootjes aan het opgraven was en lekker allemaal in zijn bekje propte om ergens anders te verstoppen. Een ontzettend leuk gezicht. In het hele park liepen veel herten. We hebben zelfs een hert met twee jongen voorbij zien lopen (op de parkeerplaats van de auto nota bene!). Ook hebben we een kolibrie gezien, bighorns (grote geiten met nog grotere hoorns) en natuurlijk nog meer eekhoorntjes! Het stikt ervan in deze parken. Maar het blijft leuk om naar te kijken. Aan het einde van dit pad, zo’n 2 mile verderop, kwam je uiteindelijk uit bij het riviertje. Om verder te kunnen moest je door het water heen naar de overkant om bij de ‘Narrows’ te komen. Een heel smal stukje tussen twee bergen in. Aangezien er een verhoogde kans was op flash floods vonden we dit niet zo’n goed idee en zijn we weer terug gelopen. Over dit stuk hebben we al zeker een uur gelopen. Er was zoveel te zien! Nadeel was wel dat het vandaag erg heet was waardoor we niet zoveel enrgie hadden. Nadat we met de shuttlebus teruggereden waren naar halverwege het park hebben we daar even geluncht. Tijdens de lunch aan tafel gezeten met een ouder Amerikaans echtpaar, erg leuk! Ze kenden Nederland vooral van het verhaal van het jongetje dat zijn duim in de dijk stak om te voorkomen dat hij door zou breken, ha ha. Echt wel een tijdje leuk met deze mensen gesproken.
Na de lunch moesten we beslissen of we nog verder wilden kijken. Alle bezienswaardigheden kon je alleen bereiken via hikingtrails net als de vorige gemiddeld zo’n 2 miles lang. Gezien de hitte en het feit dat we weer verder moesten rijden besloten om de rest vanuit de bus te bekijken en lekker naar de auto te gaan.
Bij de auto aangekomen natuurlijk weer wat dieren op de foto gezet. Terwijl we hier mee bezig waren ook nog een Nederlands stel van onze leeftijd tegen gekomen. Zo lekker om even gewoon Nederlands tegen anderen te praten. Ondanks dat we allebei goed Engels kunnen verstaan en lezen valt de uitspraak wat tegen. Het is toch nog best lastig om jezelf goed verstaanbaar te maken. Met dit stel hebben we ieders reis tot nu toe doorgenomen en wat tips uitgewisseld.
Om Zion uit te komen kon je wel een stuk door het park heen rijden met de auto, de ‘scenic route’. Nou, dat was ABSOLUUT de moeite waard. Ondertussen begon het namelijk te regenen waardoor wij mooie watervallen hebben gezien maar ook het kleine riviertje wat uitgroeide tot een kolkende rivier. Onderweg de mooiste delen van de canyon kunnen bekijken en zelfs de bighoorns gezien (waar ik eerder over schreef) die niet zo makkelijk te vinden zijn maar nu gewoon de weg overstaken om weer een nieuwe rots te beklimmen met zijn allen. Ook leuk, in het gezeldschap van een Amerikaan onder de achterklep van onze auto vandaan foto’s staan maken i.v.m. de regen!
Na Zion zijn we doorgereden naar Bryce NP. Hier zouden we pas morgen naartoe gaan maar aangezien we redelijk op tijd aankwamen en het bijna zonsondergang was besloten gelijk maar even te gaan kijken bij ‘sunsetpoint’. Bryce is ook weer een heel ander park. De rotsformaties bestaan hier uit kalksteen. Door erosie van bevriezend en dooiend water (uitzetten/krimpen) en regen krijgen de rotsen hun unieke vorm, hier Hoodoos genoemd. Het zijn allemaal geschakelde pilaren met spitse toppen. Voornamelijk is de rode kleur zoals de andere parken. Ze staan allemaal dicht op elkaar en geeft zeker met zonsondergang (of opkomst) een schitterend beeld. De kleuren zijn dan zo intens! Na hier wat foto’s gemaakt te hebben zijn we doorgereden naar het Bryce View Lodge, ons motel voor vannacht in Bryce Canyon City. Lekker dichtbij het park, ook wel makkelijk voor morgen.
Bij dit motel was ook een oud cowboy stadje nagebouwd met winkeltjes erin waar je souvenirs of een ijsje kon kopen. Ook gingen hier vandaan de tochten te paard door de canyon. Aan de overkant van de weg bij Ruby’s Inn hebben we gegeten. Bij binnenkomst stond er een lange rij te wachten op een tafeltje, bijna zijn we weggegaan. Achteraf heel blij dat we dat niet gedaan hebben. Je kon hier á la carte eten of kiezen voor het buffet. Wij namen de laatste optie en hebben echt heerlijk gegeten van ’echt’ Amerikaans als stirfry, potroast, mashed potatoes etc. Vooral de toetjes (allemaal heerlijke taarten) waren geweldig. Helaas zijn wij wel slechte buffet eters want na een bordje zitten we al vol. Ondanks dat zeer de moeite waard.
Na deze indrukwekkende dag terug naar het motel om motels voor de volgende dagen uit te zoeken. Ondanks alle branden die er zijn in Yellowstone is dit park gewoon toegankelijk. Alle branden worden gecontroleerd en vormen geen gevaar voor publiek. Waar wij alleen geen rekening mee gehouden hadden was Laborday op 2 sept. Toch wel een grote dag hier in Amerika en zeker het weekend daarvoor is het druk. In Yellowstone was er daarom al geen kamer meer te vinden. Het dichtsbijzijnde plaatsje bleek nog ruim 2 uur rijden van het park te zijn. Aangezien we hier drie dagen wilden blijven betekende dat ook dat we meerdere keren die 2 uur op en neer moesten rijden en daarbij ruim $300,- voor het motel moesten betalen. Uiteindelijk hebben we dus besloten Yellowstone toch maar over te slaan en eerder richting Death Valley, Seqouia NP en Yosemite te gaan rijden. Wel jammer want Yellowstone heeft de grootste diversiteit aan dieren zoals beren. Misschien een volgende keer?
Tip van de dag: Neem waterschoenen mee naar Zion om in de rivier te kunnen lopen.
Geslapen: Bryce View Lodge
Gegeten: Ruby’s Inn
Gereden afstand: 171 km
Nog geen reacties op “Arches NP”