Road trippin'

Vandaag is het zondag in Auckland. Net als in Nederland is het duidelijk rustiger op straat. Aangezien het heerlijk weer is (20 graden en volop zon), leek het ons een leuk idee om met Fabienne naar de dierentuin in Auckland te gaan: de Auckland Zoo.

Aangezien we in Auckland nog geen eigen vervoer hebben (we gaan morgen pas de camper ophalen), besloten we uit te zoeken hoe we daar met het openbaar vervoer kunnen komen. Volgens Google Maps was dit met 2 busritjes en een klein stukje lopen in 35 minuten te doen. Bij de eerste bushalte aangekomen, vertelde de buschauffeur echter dat we beter de ‘red’-bus even verderop konden nemen, 2 haltes omhoog (Auckland heeft steile straten!) en dan de ‘yellow’-bus moesten pakken. Bij de ‘red’-bus aangekomen vertelde we dit verhaal tegen de chauffeur van die bus en die kende geen ‘yellow’-bus, maar dan weer wel een ‘orange’-bus. Het verhaal van die 2e chauffeur klonk wat minder overtuigend, maar we hebben de gok maar genomen. De ‘orange’-bus bleek inderdaad in de buurt van de dierentuin te komen, dus wij hebben netjes aan de chauffeur gevraagd of deze even een seintje wilde geven zodra we bij onze halte waren. Op een gegeven moment geeft de chauffeur inderdaad een seintje dat de volgende halte onze halte wordt, maar vervolgens stopt hij helemaal niet?! Na een aantal haltes toch maar eens gevraagd of dit nu goed gaat. Bleek hij ons vergeten te zijn! Uiteindelijk stappen we alsnog uit, waardoor we aan de andere kant van de dierentuin zijn, maar volgens de chauffeur even ver moeten lopen als onze oorspronkelijke halte. Ook hier blijken het steile wegen te zijn maar gelukkig gaan wij bergafwaarts.

Na een kleine 10 minuten lopen staan we dan uiteindelijk bij de ingang van de dierentuin. Op basis van de ingang en de erg kleine parkeerplaats voor de deur zou je zeggen dat dit een kleine dierentuin is, maar niets blijkt minder waar. Eenmaal binnen verbazen wij ons over de prachtige wandelpaden, de ruime opzet en soms wel bijzondere dieren. Vooral de giraffen vlak na de ingang doen het goed bij Fabienne, omdat ze die heel vaak heeft gezien in haar boekje van Nijntje in de dierentuin. Fabiënne had tijdens de gehele busreis al flink zitten kletsen en vertelde steeds opnieuw over dit Nijntje boek en welke dieren we dus allemaal moesten gaan zien. Wij vonden vooral de reuze landschildpadden en de Tazmanian Devil erg interessant, alhoewel we van de laatste weinig konden zien doordat deze half achter een struik lag te slapen. Ook zagen we een snakeneck turtle. Nog nooit zoiets gezien.

Alles bij elkaar hebben we ons goed vermaakt in de dierentuin. We hebben daar zeker 5 uur rondgelopen en zijn op de terugweg met een andere bus teruggereden. Deze bus stopte midden in de stad, waardoor wij even bij een Countdown supermarkt een paar missende boodschappen konden doen en daarna rustig slingerend door (voor ons onbekende) straatjes terug naar het hotel konden lopen. In de stad zie je al redelijk wat winkels aangekleed worden voor de kerst, waarbij de gigantische Kerstman met 2 rendieren boven de Farmers Store (een soort Bijenkorf) toch wel het meest in het oog springt. Voor ons voelt dit heel gek, we lopen hier in ruim 20 graden te zweten, terwijl we kerstspullen zien! Op een of andere manier voelt dit niet als ‘de kerst’ zoals wij hem kennen. Maar het ziet er wel leuk uit.

Vanavond alle spullen inpakken en morgen gaan we dan weer terug naar het vliegveld om van daar naar de camper-verhuur gebracht te worden. Voor ons gevoel begint onze reis dan écht!

Vandaag zijn we lekker rustig aan de dag begonnen. Wel heel erg vroeg. Fabiënne en ik waren weer om 5 uur wakker en Rogier volgde niet snel daarna. Lekker een beetje tv gekeken en een boterham gegeten. Fabiënne eet sinds we weg zijn niet zo heel erg goed. Brood wil ze niet en ook een warme maaltijd ziet ze niet zitten. Gelukkig wordt ze nog wel blij van fruit dus dat krijgt ze ook wanneer ze daarom vraagt.

Later op de ochtend wilden we toch wel iets van de stad zien en besloten we naar de Sky Tower te gaan. Volgens Google Maps moest dit in een kwartiertje te lopen zijn. Onderweg zijn we langs de haven gelopen waar nog veel oude, monumentale panden staan. Ook lag er een heel groot cruiseschip in de haven. Wij vragen ons dan altijd af hoe dat nou zou zijn op zo’n schip. We denken hetzelfde als in een all-inclusive hotel met het verschil dat zo’n cruise natuurlijk verschillende steden/ landen aandoet en je dus weer even een ‘change of scenery’ hebt. Voorlopig lijkt het ons nog niks.

Bij de Sky Tower aangekomen wilde we natuurlijk wel naar boven. Qua uiterlijk lijkt hij iets op de Euromast. Er worden ook activiteiten aangeboden als een Sky Jump (vanaf 192 meter!! Mij niet gezien!) en een Sky Walk waarbij je, ook op 192 meter, een rondje mag lopen buiten om. Oke, je zit aan een wire vast maar dan nog….Ik werd al week in mijn knieën toen we in de lift naar boven gingen. Deze had een deels glazen vloer, waar ik niet naar gekeken heb, en op sommige punten kon je ineens naar buiten kijken. Deed me denken aan de Tower of Terror in Disney. Zoals sommige van jullie nog wel weten vond ik dat echt een vreselijke attractie.

Eenmaal boven hadden we natuurlijk prachtig uitzicht over de stad. Heel bijzonder om, in tegenstelling tot Hong Kong, hier zoveel laagbouw te zien. Alleen in het centrum staan hoge gebouwen. Daarbuiten hooguit een verdieping op een woning maar meer niet. Op deze etage (de 52e) was er ook een stukje glazen vloer. Ondanks dat er bij stond dat het glas net zo sterk was als het beton van de vloer vond ik het toch wel spannend om erop te gaan staan en naar beneden te kijken. Maar…ik heb het gedaan!

Hierna zijn we eerst even wat gaan drinken op de 51e etage met een heerlijke warme appeltaart met bolletje ijs erbij. Jammer alleen dat de muziek er zo hard stond dat je elkaar bijna niet kon verstaan. Uiteindelijk zijn we ook nog op de 60e etage geweest. Fabiënne lijkt die hoogtes nog niet echt te zien of in ieder geval niet te beseffen wat dat betekent. Zowel Jet als de baby werden steeds tegen het glas aan gezet en dan moest papa een foto maken terwijl zij mee keek. Ook hier kreeg ze weer volop de aandacht van verschillende mensen die haar zo schattig vonden. We worden daar hier zo vaak op aangesproken. Ik weet niet of dat hier normaal is dat mensen zo reageren op kinderen of dat het komt omdat Fabiënne zo licht is. In Dordt horen we vrijwel nooit iets. Ik ben in ieder geval steeds erg trots.

Na het bezoek aan de Sky Tower hebben we nog een beetje rond gewandeld in de stad. In een winkelpassage vlak bij ons appartement kwam ik langs een leuke winkel met allerlei paperwaren, kaarten, agenda’s etc. Dit bleek een winkel te zijn van een merk wat ik alleen van Instagram ken. Ik had geen idee dat er echte winkels van waren. Ik kon hier natuurlijk niet weg zonder iets te kopen. Jammer alleen dat ik op het prijskaartje van elk artikel wat ik gekocht heb steeds keek naar de Australische prijs. Die was toch “een beetje” anders dan de Nieuw Zeelandse prijs. Ik kwam hier alleen pas ’s avonds achter…. Oeps.

Fabiënne was in de tussentijd alweer in de wagen in slaap gevallen maar we wilden toch nog wel iets eten. Op de hoek van de straat zat een leuk restaurant, Brew on Quay, waar ze 102 verschillende bieren hadden. Dat was wel in Rogier zijn straatje. We werden hier ook weer zeer vriendelijk geholpen en kregen een knus plekje achterin de zaak zodat Fabiënne rustig kon blijven slapen. We hebben hier een heerlijke burger gegeten en Rogier heeft een bierplankje met 5 verschillende biertjes op. (bij elkaar wel een liter!). Het restaurant bleek trouwens vroeger een politiebureau te zijn. Het pand was “listed” oftewel een monument dus veel was nog in de originele staat. Alle kantoren, de balie en zelfs de kluis (nu het kantoortje van de eigenaresse) zaten er nog in. We kregen ook nog uitgelegd dat de dames wc’s op de plek zaten waar vroeger de cellen waren. Super leuk!

Zowel in de winkel als in het restaurant hadden we leuke gesprekken met de medewerkers die allemaal oprecht geïnteresseerd waren in waar wij vandaan kwamen en wat we allemaal gingen doen. Erg leuk.

Terug in het appartement hebben we met elkaar naar de oude film Hocus Pocus met Bette Midler gekeken. Daarna weer vroeg naar bed want die jetlag valt vies tegen.

Vandaag was het al weer tijd om Hong Kong te verlaten en door te vliegen naar Nieuw Zeeland. Aangezien we voor ons gevoel nog veel moesten doen onderweg naar het vliegtuig, vertrokken we rond 11:00, terwijl onze vlucht ‘pas’ om 17:45 zou vertrekken.

Vanaf het hotel werden we met een gratis shuttle vervoerd naar Hong Kong station, zo’n 10 minuten rijden. Angelica had ergens gelezen dat je op dat station al kon inchecken voor je vlucht. Ik had hier geen hoge verwachtingen bij, maar eenmaal binnengestapt bij het station bleek dat ze daar een mini-vertrekhal van Schiphol hadden nagebouwd met lopende banden voor de koffers en losse incheckbalies met personeel voor elke maatschappij (en dat zijn er veel!). Voor deze balies stonden in tegenstelling tot Schiphol geen rijen met wachtende passagiers en we werden dus direct geholpen. Onze koffers werden direct afgevoerd richting het vliegtuig en wij konden dus zonder zware bagage verder reizen. Heerlijk! Dit zouden ze in Nederland ook moeten doen op bijvoorbeeld Rotterdam Centraal.

Vanaf Hong Kong station ga je met een Airport Express trein (hoge snelheidstrein) door naar het vliegveld dat net buiten Hong Kong ligt (vergelijkbare afstand als Rotterdam-Schiphol). Eenmaal daar aangekomen zijn we eerst op zoek gegaan naar de Lost and Found afdeling, om onze verloren en gelukkig weer teruggevonden iPad op te halen. Na de overweldigende plattegrond van de luchthaven bestudeerd te hebben, hadden we de Lost and Found gevonden in Terminal 1 op de 5e etage. Dit was natuurlijk het verst weg vanaf het punt waar wij de Terminal binnenkwamen. Na een wandeling van zeker 10 minuten meldden wij ons, blij dat we het gevonden hadden, bij de receptioniste. Die vertelde ons echter direct dat die locatie niet de plek was waar de spullen werden bewaard, maar dat ze daar alleen mensen te woord stonden. Wij moesten dus naar Terminal 2 op de 7e etage, compleet aan de andere kant van de luchthaven, om de iPad op te halen. We waren ondertussen erg blij dat we de zware koffers al in hadden kunnen leveren! Eenmaal aan de andere kant aangekomen kregen we na het invullen van een formuliertje snel onze iPad terug. Wat een opluchting!

Na wat gegeten te hebben in Terminal 2 en de kaartjes ingeleverd te hebben van de Airport Express (om de borg terug te krijgen; jammer genoeg contant in Hong Kong dollars), zijn we weer naar Terminal 1 gelopen om nu door de douane naar de gate te lopen. Uiteraard bleek onze gate bijna achterin de terminal te zitten, dus via de vele lopende banden zijn we op ons gemak daar naartoe gegaan. Daar aangekomen hadden we nog bijna een uur de tijd. om op ons gemak een sanitaire stop te maken, het vliegtuig te fotograferen terwijl het aan kwam rijden bij de terminal en andere vliegtuigen te zien opstijgen. Alles leek voorspoedig te gaan toen het inchecken 10 minuten eerder dan verwacht begon, totdat we als een van de eersten in de slurf stonden en moesten wachten met boarden. Het duurde even voordat ze konden vertellen waarom we moesten wachten, maar er bleek een extra technische controle nodig te zijn vanwege een lampje dat bleef branden. Hierdoor hebben we bijna een half uur in de gate staan wachten. Genoeg om even wat woorden te wisselen met een Chinees stel met 2 kleine kinderen, waarvan er een Hiddaa bleek te heten (bijna hetzelfde als ons neefje Hidde).

Toen we eenmaal mochten boarden verliep alles voorspoedig en vertrokken we een half uurtje later dan gepland. In de lucht ging alles weer bijzonder goed. We hadden weer een hele lieve stewardess die Fabienne ‘so cute’ vond, waardoor ze elke keer een extra broodje en drankje kreeg als ze langskwam. Fabienne is de hele vlucht (10 uur vliegen) wakker gebleven en heeft rustig zitten kleuren en tv/ipad gekeken. Toen we bezig waren met het dalen, viel ze pas in slaap. Hierdoor heeft ze niets mee gekregen van het vliegveld van Auckland en de douane, waar een hoop controles werden uitgevoerd (zelfs met honden), maar waar het verder opvallend rustig was.

In het tax-free gedeelte konden we al een travellers-sim-kaartje van Vodafone Nieuw Zeeland kopen, zodat we onderweg ook Google Maps, CamperMate en WhatsApp kunnen gebruiken. Na het tax-free gedeelte stonden we direct in de aankomsthal en 20 meter verderop stopten al de SkyBus (soort interliner) naar het centrum van Auckland. Bij de halte werden we nog even vriendelijk geholpen door een medewerker van de SkyBus met uitleg over de halte die we nodig hadden en het inladen van onze koffers. Aangezien we online al kaartjes hadden gekocht, verliep ook dit zeer voorspoedig. Fabienne werd ondertussen weer wakker en zag onderweg allemaal ’trakketorre’ (oftewel graafmachines) die aan de wegen rondom het vliegveld bezig waren.

Binnen een half uurtje stonden we midden in de stad en was het nog maar een paar honderd meter lopen naar ons hotel, het Waldorf Celestion Apartment Hotel. We hadden expres voor een appartement gekozen, zodat we zelf voor ons ontbijt/eten kunnen zorgen en ook een aparte slaapkamer voor Fabienne hebben. Het appartement is duidelijk niet meer het nieuwste, maar alles functioneert en het is heel gunstig gelegen bij de haven en het centrum. Ook zit er heel dichtbij een grote Countdown supermarkt, welke 24/7 open blijkt te zijn. Terwijl Angelica een power-nap deed, hebben Fabienne en ik hier wat eerste boodschappen gehaald (zoals brood, broodbeleg, drinken en wat fruit). De medewerker van de slager zag Fabienne zo duidelijk wijzen naar de ballonnen die ze daar achter de balie hadden hangen als versiering dat hij ons special achterna kwam lopen om Fabienne een ballon te geven. Fabienne’s dag kon niet meer stuk! :-)

Rond 5 uur in de middag (Nieuw Zeeland tijd) ging bij ons allemaal ‘het lichtje’ uit en zijn we dus maar naar bed gegaan. Morgen maar eens verder kijken in deze relaxte stad.