Road trippin'

Vandaag hebben we een dagje rustig aan gedaan op de camping. We waren wel toe aan een rust momentje en deze camping is gewoon erg mooi, dus een ideale combinatie.

Rond een uur of 10 was bijna iedereen van de camping vertrokken (veel mensen blijven maar 1 dag en reizen dan weer door). Alleen onze camper en een andere stonden er nog. In die andere camper bleken ook Nederlanders te zitten. We raakten aan de praat en hoorden dat dit voor hen de laatste dag was. Ze hadden nog veel etenswaren over, dus die wilden ze aan ons geven. Samen met deze spullen kregen we een stortvloed aan tips en plaatsen die we zeker moesten bezoeken. ?

Zij hadden overigens ook een dochtertje bij zich, die net 2 was geworden. Het valt ons nu steeds vaker op dat we veel ouders met jonge kinderen tegenkomen in Nieuw Zeeland. Er zijn dus schijnbaar nog meer van die ‘gekken’ die het aandurven om met hun kindje een eind te gaan vliegen naar zo’n mooi land als Nieuw Zeeland. ?

Van die Nederlanders die vertrokken hoorden we dat er op de camping waar we nu staan ook veel te doen is. Zo blijkt er paling in de beekjes rondom het park te zwemmen. Deze kun je zien als je ’s-avonds met een zaklamp op het water schijnt en er dan een stukje brood in gooit. Dit hebben we dan ook zeker even uitgeprobeerd. Het krioelde daar echt van de paling! Heel gek om dat zo ‘in het wild’ te zien.

Even verderop stond een brug over het beekje. Onder deze brug zaten een aantal gloeiwormen, of beter gezegd de lichtgevende larven. Op andere plaatsen in Nieuw Zeeland is dit een ware attractie, waarbij je onder begeleiding een grot bezoekt en/of invaart om deze larven te zien. Hier, op deze camping, hadden we dus gewoon al een mini-voorstelling.

Vandaag was natuurlijk ook nog mijn verjaardag. Ik ben nog nooit op vakantie geweest tijdens mijn eigen verjaardag, maar dit was toch wel een van de mooiste plekken die ik kan bedenken om het te vieren. Jammer alleen dat er behalve Angelica en Fabienne niemand op mijn feestje is gekomen! ?

Vandaag zijn we vroeg wakker geworden (6:30) en hebben we nog even lekker van de zeelucht en het mooie uitzicht kunnen genieten. Daarna hebben we ontbeten en de camper klaar gemaakt voor vertrek om door te rijden naar Whangarei. Dit plaatsje ligt op de route naar Kaihu waar we uiteindelijk naartoe willen. In Whangarei is in ieder geval één punt dat we graag willen zien: de Whangarei Falls, oftewel onze eerste Nieuw Zeelandse waterval.

Eenmaal in het plaatsje aangekomen, blijkt er een mooie parkeerplaats recht naast de watervallen te liggen. Hier konden wij mooi onze camper parkeren en onze wandelschoenen aantrekken. De waterval kun je namelijk niet alleen bekijken, maar je kan er ook een rondje omheen lopen. Dit is heel mooi aangelegd; eerst loop je over ijzeren platen aan de bovenkant over de rivier voordat hij naar beneden stort en daarna ga je langs de wand via trappetjes en bospaadjes naar beneden om onderaan de waterval uit te komen. De waterval is ‘maar’ 26 meter hoog en even naar beneden lopen gaat nog best snel. Daarna met een bruggetje naar de overkant en langs de andere wand weer omhoog lopen duurt echter toch iets langer. ? Maar het was de moeite zeker waard! Fabienne vond het ook erg leuk, want die mocht kleine kiezeltjes van het wandelpad in de snel stromende beek gooien onderaan de waterval. Waar zo’n klein kind zich al niet mee kan vermaken. ;-P

Vanaf Whangarei zijn we doorgereden naar Kaihu. Hierbij kregen we onderweg onze eerste regenbui. Zolang we onderweg zijn, en dus lekker overdekt zitten, is dat natuurlijk helemaal niet erg.

Het laatste stuk van de route naar Kaihu gaat over een weg waar je volgens de Nieuw Zeelandse regels 100 kilometer per uur mag rijden. In Nederland zouden we dit een buiten-de-bebouwde-kom-weg noemen, oftewel 1 baan heen en 1 baan terug met een onderbroken streep in het midden. In Nieuw Zeeland lopen dit soort wegen echter niet bepaald rechtdoor, maar zijn ze voorzien van de nodige haarspeldbochten. Als er dan ook nog eens om de paar 100 meter een oprit van een boerderij of iets anders ligt, dan snap je wel dat 100 kilometer per uur rijden geen fijne snelheid is. Uiteindelijk doen we dus altijd langer over een rit dan de routeplanner in eerste instantie aangeeft. Maar goed, daar gaan we vanaf nu dan ook maar rekening mee houden.

Uiteindelijk zijn we gestopt bij de camping Kauri Coast. Een prachtig gelegen camping, omringt door 2 snel stromende beken en daarachter heuvels begroeit met allerlei bomen. Hierdoor ontstaat echt een zee van groentinten. Erg mooi!

Naast al dit natuurschoon hebben ze ook nog een kleine speeltuin, ‘speciaal’ voor Fabienne natuurlijk, met daarin een trampoline, een glijbaan, een zandbak en een schommel. Meer heeft Fabienne natuurlijk niet nodig om zich een paar uur te vermaken! ?

De camping heeft, net als de meeste betaalde campings in Nieuw Zeeland, een centrale keuken. Hierin vind je meerdere elektrische fornuizen/magnetrons/ovens en wasbakken. Daarnaast is er ook een zitgedeelte. Je kan dus je eigen eten klaarmaken in de keuken van de camping en daarna gelijk daar de afwas doen. Best handig, zo blijft de keuken in de camper schoon en spreek/zie je ook gelijk de andere mensen op de camping.

We hadden voor deze camping gekozen, omdat deze dicht bij het Whaipoua Forest ligt. Daar zouden we morgen dus eigenlijk ook naar toe gaan. Maar aangezien we alle drie redelijk moe zijn van het reizen, hebben we vanavond besloten dat we nog een extra dagje op de camping blijven. Kunnen we morgen rustig even douchen, onze kleren wassen en de laatste spullen uit de koffers halen en die netjes opbergen in de camper. Dat is dan weer het voordeel van een camper vakantie, je kan zelf bepalen wanneer je doorreist, dan wel ergens (langer) blijft staan.

Vandaag was het dan zover, we mochten zelf aan de linker kant van de weg gaan rijden!

’s-Ochtens hebben we uitgecheckt uit het hotel en zijn we met de SkyBus teruggegaan naar het vliegveld. Op het vliegveld zijn we dan weer opgehaald met een busje van Kiwi Campers, om naar hun kantoor net buiten het vliegveld gebracht te worden. Dit kantoor stelt niet zo heel veel voor. Het is niet bepaald groot en voor de deur stonden allemaal (relatief) oude campers. Aangezien wij een model uit 2016 hadden geboekt, waren we even bang dat hier iets mis zou gaan. Gelukkig bleek er achter het pand ook nog een garage te zitten, waar onze camper in geparkeerd stond.

Maar voordat we onze camper kregen, moesten we eerst nog wat papieren invullen. De formulieren waren eigenlijk maar heel klein, maar de vrouw die ons hielp, Molly, zat nogal op de praatstoel. Toen we op een gegeven moment haar persoonlijke foto’s van Nieuw Zeeland te zien kregen die ze tijdens haar reizen had gemaakt, vonden we het allebei wel een beetje genoeg. (met de foto’s was overigens niets mis, ze waren zelfs erg mooi, hopelijk gaan wij vergelijkbare foto’s maken de komende 4 weken!) Hierna mochten we dan eindelijk naar onze camper toe, die inmiddels was voorgereden. Na een rondje om de camper heen om de aanwezig schade op te nemen en een korte uitleg over de belangrijkste systemen en aansluitingen, mochten we dan eindelijk de koffers erin gaan laden en een kinderstoel voor Fabienne uitzoeken en installeren. Dit verliep vrij vlot, waarna we dan eindelijk op pad konden.

De eerste bocht het terrein af, was meteen een leuke bocht over een vrij drukke weg met een rij bomen die het zicht goed belemmerden. Direct dus even goed nadenken welke kant je op moet kijken voor het eerste verkeer! Maar het ging allemaal goed en de hele weg eigenlijk geen enkele fout gemaakt met de rijrichting.

Vanaf Kiwi Campers wilden we direct naar een supermarkt rijden om de eerste grote lading boodschappen te doen. Van zowel Molly als vrienden van ons (Marco en Lincy) hadden we gehoord dat we dan het beste naar de Pak’N Save konden rijden. Met een getekend kaartje van Molly vertrokken wij richting de supermarkt, maar vlak voor de bestemming namen we een verkeerde zijstraat, waardoor ik de camper even in zijn achteruit moest zetten. Vol verwachting keek ik naar het grote display in het dashboard in de verwachting daar het beeld van een achteruitrijcamera te zien; niets! Omdat het een rustig straatje was hebben we even met de instellingen van de radio zitten stoeien, maar we konden niets vinden waarom hij het niet zou doen. Helaas bleek er ook geen parkeersensoren op de camper te zitten, dus achteruit rijden moest op de ouderwetse manier: goed in je spiegels kijken. Aangezien er duidelijk een camera achterop de camper zit, zijn we toch nog even teruggereden naar Kiwi Campers om verhaal te halen. Daarop kregen we te horen dat de vorige huurders een ongelukje hadden gehad, waardoor de camera stuk was gegaan en deze hadden ze niet meer op tijd kunnen repareren. Helaas moeten wij het dus 4 weken zonder camera doen. Dan moet Angelica elke keer maar even uitstappen als we ergens achteruit moeten inparkeren.

Hierna dus alsnog naar de supermarkt. Wat een enorme supermarkt is zo’n Pak’N Save zeg! Het doet mij het meest denken aan een Makro, maar dan alleen voor voedsel en met normale kleine verpakkingen. Ze hebben echt enorme stellingen volgeladen met alle producten staan. Veel producten lijken gelukkig op de producten die we in Nederland kennen, maar het is toch altijd even zoeken voordat je alles gevonden hebt. En als je iets vergeten bent te pakken, dan loop je dus wel de afstanden die je in een Makro gewend bent om het alsnog te pakken!

Uiteindelijk hadden we alles gevonden en ook alles afgerekend. Het kost wat moeite om alle boodschappen in de verschillende vakken en de koelkast van de camper op te bergen, maar met wat passen en meten ging alles er gelukkig wel in. Aangezien het ondertussen al bijna 16:30 was en we eigenlijk nog zo’n 200 kilometer hadden willen rijden, hebben we maar even een camping dichterbij uitgezocht. Dit werd uiteindelijk Orewa Beach, een camping waarbij je met je camper recht aan het strand kunt staan! Dit hebben we dan ook gedaan. Tussen de camper en het strand lag een stenen wandel/fietspad waar we met Fabienne nog even leuk met een bal hebben staan overgooien tot het donker werd. Daarna hebben we in de camper even een broodje gegeten (we hadden geen van beiden meer zin om te koken) en rond 22:00 lagen we, met het geluid van de zee op de achtergrond, lekker op bed.

Morgen rijden we door naar Whangarei Falls, ons oorspronkelijke plan.